مدرسه؛ بدون کیف و کتاب

۱. اعتراض نکنید! آن‌ها تصمیم می‌گیرند و ما نوجوان‌ها باید اجرا ‌کنیم.

از اوایل دهه‌ی ۷۰ شروع شد؛ اول نظام جدید وارد دبیرستان‌ها شد، دبیرستان‌ها ترمی‌واحدی شدند، دوره‌ی دبیرستان سه‌ساله شد و یک‌سال پیش‌دانشگاهی. بعد نظام ترمی‌واحدی آمد و بعد دبیرستان‌ها سالی‌واحدی شدند و باز هم در دو‌سال گذشته تصمیم‌های دیگری گرفته شد.

مثلاً دبستان و دبیرستان شش‌ساله شد و آن‌ها که در راهنمایی بودند ماندند روی هوا! بعد دبیرستان‌ و دبستان تقسیم شد به دو دوره‌ی اول و دوره‌ی دوم و...

دو‌سال هم هست که پنج‌شنبه‌ها مدرسه‌ها تعطیل شده‌اند و برای سال بعد تصمیم گرفته شده که تا تعطیلی پنج‌شنبه‌ها را بردارند و...

حالا مسئله‌ی ما همین‌جاست، همین پنج‌شنبه‌ها!

۲. این یک مسئله‌ی سیاسی نیست. این‌که چرا و با چه‌ هدفی قرار شد همه‌ی پنج‌شنبه‌‌‌‌ها مدارس تعطیل باشند هم بماند؛ اما این‌که هر‌چندسال یک‌بار، تصمیم جدیدی می‌گیرند و اجرا می‌شود؟ این را نمی‌توان نادیده گرفت.

۳. وزیر آموزش و پرورش خبر داد که در سال تحصیلی ۹۴-۹۳ تعطیلی پنج‌شنبه‌ها لغو خواهد شد و به‌جای آن یک‌روز جایگزین در هفته، دانش‌آموزان بدون کیف‌ و کتاب به‌ مدرسه می‌روند و فعالیت می‌کنند... که روز این برنامه‌ی آزاد در هر‌یک از مدارس به تشخیص مسئولان آن مدرسه تعیین می‌شوند. در روز بدون‌کتاب دانش‌آموزان به‌فعالیت‌های هنری و یادگیری مهارت‌های زندگی می‌پردازند.

۴. حالا این وسط معلوم نیست، زنگ‌های ورزش و هنر به این روز منتقل می‌شود یا نه و یا این‌روز قرار است مدرسه برای ما مثل مهدکودک باشد!

یک دانش‌آموز، زنگ ورزش را برای این دوست دارد که بین فشردگی درس‌های خشک و جدی مدرسه، زنگ ورزش یک‌ساعتی برای تجدید قواست. زنگ هنر هم همین‌طور و اگر همه‌ی این زنگ‌ها به یک روز منتقل شود روزهای دیگر، فضای درس‌ها خیلی خشک خواهد بود و سخت خواهد گذشت.

۵. مدتی بعد از اعلام لغو‌شدن تعطیلی پنج‌شنبه‌ها، یک امیدواری برای مخالفان این طرح به‌وجود آمد. علی زرافشان، معاون وزیر آموزش و پرورش اعلام کرد که لغو تعطیلی پنج‌شنبه‌ها در دستور کار وزارت آموزش و پرورش نیست و طرحی که این وزارتخانه در سال تحصیلی آینده اجرا خواهد کرد، همان طرح یک‌روز بدون کلاس درس در هفته به‌عنوان فعالیت تربیتی است که به‌صورت آزمایشی و در تعدادی از مدارس، به‌طور چرخشی اجرا خواهد شد.

۶. یک خانمِ دبیر زبان به من گفت که تازه دوسال است با فراغ بال به مدرسه می‌آید و با ذهن راحت تدریس می‌کند. چون خیالش از آخر هفته‌ها و کارهای عقب مانده‌ی منزل راحت است. البته حتماً دبیران دیگری هستند که ترجیح می‌دهند پنج‌شنبه هم به مدرسه بروند. به هر‌حال هر‌تصمیمی گرفته شود، هم دانش‌آموزان و هم دبیرها اجرا می‌کنند. فقط کاش مسئولان، موقع تصمیم‌گرفتن، به این موضوع، همه‌جانبه نگاه کرده باشند و به خواست‌های نوجوانان هم توجه کنند!

تصویرگری: آلاله نیرومند