شاید به‌نظر برسد در کشوری که نفوذ ارتش به این اندازه زیاد است، امنیت در بالاترین سطح باشد. اما در عمل اینگونه نیست. در سال‌های اخیر، این کشور صحنه تاخت و تاز انواع و اقسام گروه‌های مسلح حزبی، قومی، مذهبی و وابسته به گروه‌های تبهکار مانند قاچاقچیان مواد‌مخدر بوده است که نه فقط عرصه را برای زندگی عادی مردم تنگ کرده‌اند، بلکه همسایگان را نیز از شر خود بی‌نصیب نگذاشته‌اند. در سال 2008، شهر مومبای در هند به‌مدت 4روز هدف حملات گروه موسوم به لشگر طیبه قرار گرفت که 164کشته به جا گذاشت.
دولت افغانستان سال‌هاست اسلام‌آباد را به دخالت در امور داخلی افغانستان متهم می‌کند و اکنون هم مدتی است که گروه‌های مسلحی که در منطقه بلوچستان پاکستان فعالیت می‌کنند، اقدام‌های تروریستی از قبیل آدم‌کشی و آدم‌ربایی در داخل خاک ایران انجام می‌دهند. با این حال، به‌نظر می‌رسد این مردم پاکستان هستند که بیشترین آسیب را از گسترش روزافزون فعالیت‌های گروه‌های مسلح در داخل کشور دیده‌اند. روزنامه واشنگتن پست در گزارشی که اخیراً منتشر کرد، به بررسی اوضاع خراب امنیتی در بزرگ‌ترین شهر پاکستان پرداخت. کراچی بزرگ‌ترین شهر پاکستان است که جمعیت آن از حدود 437هزار نفر در سال 1947به بیش از 22میلیون نفر رسیده است. در این کلانشهر، شاخه‌های مسلح احزاب برای کنترل شهر با هم می‌جنگند، گروه‌های افراطی عمدتاً سلفی شیعیان را می‌کشند و مردان مسلح طالبان به بانک‌ها حمله می‌کنند. مقامات امنیتی می‌گویند طالبان پاکستان - که با گروه طالبان افغانستان متفاوت است - در کراچی با دزدی از بانک‌ها و دستگاه‌های عابربانک، آدم‌ربایی و باج‌گیری کسب درآمد و عضوگیری می‌کند. بسیاری از اعضای طالبان از سال 2009برای فرار از عملیات ارتش در مناطق شمالی و همجوار افغانستان و نیز حمله‌های مستمر هواپیماهای بدون خلبان آمریکایی به این شهر آمده‌اند.
برخی گزارش‌ها حاکی از حضور بیش از 8هزار نفر از اعضای طالبان در آن است. گفته می‌شود حدود 10درصد شهر عملاً در دست نیروهای طالبان است. آمار مؤسسه مطالعات صلح پاکستان نشان می‌دهد حضور طالبان باعث افزایش 90درصدی موارد خشونت ظرف سال گذشته میلادی بوده است. نواز شریف نخست‌وزیر امیدوار است با انجام گفت‌وگو با طالبان بتواند خشونت در کراچی را مهار کند، اما ساکنان شهر امید چندانی به این امر ندارند. یکی دیگر از عوامل خشونت، رقابت بین گروه‌های اردوزبان و پشتوزبان است. طالبان عموماً پشتون هستند، اما حالا حتی پشتوزبان‌ها هم از رشد طالبان احساس خطر می‌کنند. جنبش متحده قوامی نماینده مهاجرهای اردوزبان است و حزب ملی عوامی نماینده پشتون‌ها که شمارشان روزبه‌روز اضافه می‌شود.
اولی خود را حافظ ارزش‌های عرفی، لیبرال و طبقه متوسط می‌داند. حزب عوامی ملی به خطر فعالیت طالبان اذعان می‌کند، اما مدعی است جنبش متحده قوامی آن را بزرگ جلوه می‌دهد. اهالی شهر می‌گویند در گذشته که بین دسته‌های مختلف در شهر درگیری پیش می‌آمد، همیشه کسی بود که پادرمیانی کند، اما حالا طالبان به هیچ‌کس جوابگو نیست. کمیسیون حقوق بشر پاکستان اعلام کرد در سال گذشته میلادی، خشونت در کراچی جان بیش از 3251نفر را گرفت. دامنه ناامنی به حدی گسترده شده است که بسیاری از ساکنان شهر به‌خصوص ثروتمندان شخصاً برای حفاظت کردن از خود دست به‌کار شده‌اند. بسیاری از خانه‌ها در محله‌های ثروتمندنشین مجهز به شیشه‌های ضدگلوله هستند و بسیاری هم خودروهای خود را زرهی می‌کنند تا از تیراندازی در امان باشند. هزینه زرهی کردن هر خودرو تا 50هزار دلار می‌رسد. به‌نظر می‌رسد پلیس هم احساس ناتوانی می‌کند.
یک فرمانده پلیس در مصاحبه با واشنگتن پست گفت خودروهای زرهی ما در برابر انفجار 25کیلو مواد منفجره مقاوم است، اما خودروی یکی از فرماندهان پلیس با 100کیلو مواد منفجره مورد حمله قرار گرفت و وی کشته شد. به علاوه به ازای هر 600نفر از ساکنان شهر یک مأمور پلیس وجود دارد، درحالی‌که این رقم در هند یک به 150است. آمار نشان می‌دهد به‌طور میانگین روزانه یک مأمور پلیس جان خود را از دست می‌دهد.
