براساس گزارش فاکس‌نیوز، سوال اینجاست که چگونه چنین مطالب بی‌مفهومی به چنان نشریات علمی معتبری راه‌یافته‌اند؟ به گفته فردی که به این تقلب پی‌برده است، این نقص نشان‌دهنده رواج لغزش از استاندارد‌های علمی در میان دانشمندان است.
سیریل لبه دانشمند دانشگاه ژوزف فوریه در فرانسه با بررسی تعدادی از مقالات علمی که در چند سال گذشته منتشر شده‌اند دریافت نزدیک به 120 مقاله علمی منتشر شده در نشریات معتبر علمی جهان متن‌هایی تشکیل‌شده از واژه‌های بی‌مفهوم و بی‌ربط هستند که توسط سیستم خودکار تولید واژه ایجاد و ترکیب شده‌اند، سیستمی که واژه‌های جذاب را به صورت اتفاقی در ساختار جمله کنار یکدیگر می‌چیند.
این مقاله‌های تقلبی در زمینه‌های علوم رایانه و علوم ریاضی بوده و نام‌هایی مانند "کاربرد و تحقیق کنترل گپ براساس تقارن نظریه-بازی"، یا "ارزیابی تجارت الکترونیکی با باله" و یا "شبیه‌سازی دروازه‌های الاکلنگی با استفاده از شیوه نظیر به نظیر" دارند. نویسندگان این مقالات به درخواست فاکس‌نیوز برای پاسخ دادن درباره مقاله‌های خود واکنشی نشان نداده‌اند.
این اولین باری نیست که در میان مقاله‌های علمی نمونه‌ای به این شکل تقلبی مشاهده می‌شود. در سال 1996 یک استاد فیزیک برای آزمایش، مقاله‌ای تقلبی را در نشریه فلسفی سوشال تکست منتشر کرد. مقاله وی بحثی درباره پست‌مدرن بودن نیروی گرانش بود زیرا به گفته این مقاله این نیرو از هرنوع وابستگی به محتوای حقیقت عینی مستقل است. این مقاله پذیرفته شده و منتشر شد.
به گفته لبه، فشار بالایی که دانشمندان برای انتشار مقاله علمی تحمل می‌کنند منجر به تولید و انتشار مقالات علمی بی‌سر و ته و بی‌معنی می‌شود، اما هیچ توضیحی برای دلیل پذیرفته شدن و انتشار این مقاله‌ها از سوی نشریات معتبر علمی وجود ندارد. دلیل دیگری که تعدادی از استادان دانشگاه آن را عامل انتشار این نوع از مقاله‌ها می‌دانند، حقوق استادان دانشگاه است که براساس تعداد مقاله‌های منتشر شده آنها تعیین می‌شود.
به گفته وی این مقاله‌ها پیش از انتشار باید توسط فرایندی مورد بازبینی قرار بگیرند، از این رو هیچ توضیحی برای اینکه چگونه چنین مقالاتی منتشر شده‌اند وجود ندارد و هریک از آنها باید مورد بازبینی و تحقیق قرار بگیرند. ناشران این مقاله‌ها نیز توضیحی برای انتشار آنها نداشته و بی‌محتوا بودن آنها را تایید کرده‌اند و قصد دارند به سرعت این مقالات را از انتشار خارج کنند.
اولین این نوع مقاله‌های بی‌معنی در نشریه نیچر گزارش شد و 16 مقاله مشابه نیز در نشریه اسپرینگر ردیابی شده‌است که این نشریات اعلام کرده‌اند به سرعت این مقالات را حذف خواهند کرد.
