در این نشست که به جز نمایندگان سازمان ملل و کشورهای بزرگی مانند آمریکا، نمایندگانی از کشورهایی مانند نروژ و دانمارک هم حضور دارند از نمایندگان سودان و اتحادیه آفریقا خبری نیست.
این پارادوکس را چگونه می‌توان توضیح داد؟ واقعیت این است که فشار گسترده بین‌المللی بر دولت خارطوم برای استقرار نیروهای بین‌المللی در دارفور، هدفی فراتر از اقدامات بشردوستانه را دنبال می‌کند.
منطقه دارفور با مساحتی بالغ بر 510 هزار کیلومتر در غرب سودان 5/2 میلیون مترمربعی واقع است و منابع سرشار نفتی و اورانیوم در آن طمع هر قدرت کوچک و بزرگی را بر می انگیزد.
دولت عمر البشیر، رئیس‌جمهوری که به خوبی می‌داند گروه‌های شورشی در دارفور با مطالبات گوناگون دستپخت فعالیت‌های برون مرزی در بستر مشکلات داخلی است بارها از تلاش هدفمند آمریکا و انگلیس با صحنه گردانی نسبی اسراییل برای جداکردن این قطعه گرانبها از سودان خبر داده است.
امروز دیگر البشیر و مشاوران‌اش کاملا معتقدند که تحقق وعده نیل تا فرات صهیونیست‌ها تا اندازه قابل توجهی از طریق تسلط بر سودان از طریق تجزیه گام به گام این پهناورترین کشور مسلمان جهان ممکن می‌شود و چه بهتر که با استفاده از شرایط و لوازم موجود، با کنترل غرب این کشور و در نهایت تضعیف دولت مرکزی ضد اسراییلی،به این هدف نزدیک‌تر شود.
این اتفاق که هیزم تهیه آن در شورای امنیت و در همین نشست پاریس تدارک دیده می‌شود بعد از خروج عملی کنترل جنوب سودان از دست دولت خارطوم می‌تواند دومین اقدام مهم در راستای برنامه تجزیه سودان باشد.
جنوب سودان در پی پیمان صلح سال 2005 دارای خودمختاری است و قرار است در سال‌های 2010 و 2011 با برگزاری همه‌پرسی عمومی درباره ادامه وضعیت سرزمینی آن تصمیم‌گیری شود. کم نیستند تحلیل‌گرانی که نتیجه این همه‌پرسی را استقلال جنوب سودان می‌دانند.
با این اوصاف در حالی که خارطوم می‌کوشد گاه به تنهایی و گاه با کمک کشورهای دوست و اتحادیه آفریقا در برابر فشارهای همه جانبه مقاومت کند با التفات به تجربه چند سال اخیر می‌توان اینگونه نتیجه‌گیری کرد دولت عمر البشیر بعد از قبول استقرار نیروهای ترکیبی کلاه آبی و اتحادیه آفریقا (البته تحت فرماندهی آفریقایی‌ها) تسلیم دیگر خواسته‌های قدرت‌های بزرگ و در راس آنها آمریکا خواهد شد.
فراموش نکنیم که سودان در عین حال جایگاهی راهبردی در طرح خاورمیانه بزرگ آمریکا دارد و با این احوال تحقق پیمان صلحی شبیه آنچه در مورد جنوب سودان مشاهده شد، دور از انتظار نیست.
کم نیستند تحلیل‌گرانی که تمایل دارند وقتی برنار کوشنر، وزیر امور خارجه فرانسه در نشست پاریس از « آینده درخشان دارفور» سخن می‌گوید آن را بدون خارطوم در نظر بگیرند.
