تیم ملی برای صعود فرصت می خواهد

تیم ملی فوتبال ایران در مقابل سوریه تیم قدرتمند و مسلطی نبود. این واقعیت را نمی توان کتمان کرد که فاصله با تیم ملی قبل از جام جهانی بسیار است و کادر فنی فرصت لازم نیاز دارد تا با احاطه به کلیت و موجودیت فوتبال ما به نتایج درخشانی دست پیدا کند. حتی شکست در مقابل کره جنوبی هم برای ما پایان فوتبال نیست. اگر مسئولان ورزش به دنبال ساختار تازه ای در فوتبال ملی اند باید این نوع شکست ها و عارضه ها را بپذیرند که هر خواسته ای در مسیر خود خطرهایی در پیش رو دارد. اگر می خواهیم از برانکو به کادر فنی فعلی برسیم حتماً باید آمادگی هر نوع شکست و حذف  شدن را داشته باشیم.
کلاس، موقعیت جهانی و دانش فوتبال برانکو قابل مقایسه با هیچ یک از مربیان داخلی نیست. قبول کردیم که از مربی داخلی استفاده کنیم، پس باید عوارض و عواقب آن را نیز به گردن بگیریم، اما با حفظ احترام شخصیت ها،  سلسله مراتب و ردیف مدیریت ها از آغاز راه به سمت جاده های اختلاف و مقابله ها نرویم، اجازه بدهیم هر کس در حیطه وظایف خود، از پتانسیل مدیریتی خود استفاده کند، احترام، قدمت و شأن مدیریت را باور کنیم.
تمام مشکل علی آبادی با دادکان در عدم پیشنهادها  و خواسته های مدیریت بالاتر بود، اجازه بدهیم تیم ملی شکل بگیرد و  زمانی که جایگاه و مقامی به دست آورد مدعی شویم و فضای مدیریت را با حرف های لحظه ای و بی منطق مشوش کنیم. هنوز زمان به اندازه کافی داریم و رئیس سازمان تربیت بدنی اگر از همین نقطه احترام مدیران خود تعریف نکند، در روزهای آینده احترام مدیریت خودشان نیز زیر سؤال خواهد رفت. فوتبال را دریابید و اجازه ندهیم در زمان بازی تیم ملی چنین هتاکی ها و پرخاش هایی بین تماشاگران فضای ورزشگاه را آلوده کند. اگر با شهامت مربی تیم ملی را از یک باشگاه خاص انتخاب کرده ایم به فکر موقعیت فرهنگی و اعتباری فوتبال هم باشید. از این نوع حرکت ها در فوتبال آن هم فوتبال ملی زیاد نداشته ایم آقای علی آبادی کمی نگرانیم.