از این روی مقامات ارشد کشور ضمن هشدار نسبت به کاهش موالید؛ خواهان برنامه‌ریزی جدی برای رشد جمعیت شده‌اند اما نه به شیوههای غلط و خطرناک.
متاسفانه این هشدار و گزاره مناسب و درست؛ اگر در پاره‌ای از تصمیم‌گیری‌ها به شیوه‌ای ناشایست پی‌گیری شود می‌تواند موجب انواع بحران‌ها و آسیب‌های اجتماعی شود.
گرایش به افزایش جمعیت یا به صورت عملی داشتن فرزندان بیشتر در نتیجه وقوع ازدواج، کاهش ریسک طلاق و تجرد و درنهایت فرزندآوری است.
مردم به صورت طبیعی در مواجهه با واقعیات زندگی در این خصوص تصمیم‌گیری می‌کنند و به هیچ‌وجه این موضوع از دریچه دستوری قابل تحقق نیست.
افزایش باوری رابطه معناداری با احتمال دسترسی به شغل پایدار، مسکن و ملزومات اولیه زندگی، تصور آینده روشن برای خود و خانواده، وجود فرصت‌های معقول و معمول برای ارتقاء، پیش‌بینی آینده‌ای بهتر از امروز و نظایر آن دارد. همانگونه که کاهش موالید به صورت آرام صورت می‌گیرد، با تحقق موارد فوق و مولفه‌های دیگر، رشد آن نیز به صورت تدریجی و آرام خواهد بود.
یکشنبه 31 فروردین خبرگزاری ایلنا از قول شهلا میرگلوی بیات، عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس خبر داد، بر اساس طرح پیشگیری از کاهش جمعیت آموزش‌های پیش از ازدواج برای پیشگیری از بارداری‌های ناخواسته حذف می‌شود. همچنین وی گفت که در صورت تصویب این طرح آموزش‌های قبل از ازدواج و روش‌های پیشگیری از بارداری در درمانگاه‌ها جمع آوری می‌شوند.
نتیجه این اقدام شکل گیری مجموعه‌ای از بارداری‌های ناخواسته است. سوال اینجاست؛ خانواده‌ای که به هر دلیل اکنون نمی‌خواهد صاحب فرزند شود در این موقعیت چه خواهد کرد؟ آیا آرامش روانی خواهد داشت؟ آیا قدرت تربیت فرزند را خواهد داشت و آیا زنان به صورت اجباری یا داوطلب به سراغ سقط جنین‌های غیرقانونی و طبعا غیر بهداشتی و خطرناک نخواهند رفت؟
به نظر می‌رسد اینگونه شیوههای انتخابی برای رشد جمعیت نه تنها تاثیری در شکل‌گیری نسل بالنده نخواهد داشت بلکه مترتب انواع آسیب‌های بهداشتی و اجتماعی فراوان خواهد بود.
اگر تاکید می‌شود باید در جهت افزایش جمعیت تلاش کرد، منظور آن نبوده که بنیان‌های اساسی تحقق آن را به کناری گذاشته و با انتخاب نادرست‌ترین شیوه‌ها که قطعا تاثیر در خور توجهی نخواهد داشت، صورت مسلئه را پاک کرده و بحران دیگری بوجود آوریم.
