یک جریان میل به راه‌حل‌های سیاسی دارد و جریان دوم برای تحقق اهدافش به خشونت دست می‌زند. جریان نخست که صدها سال بر عراق حاکم بود، خواهان ادامه سلطه خود بر این کشور است. جریان دوم اما می‌خواهد هویت و جایگاه عراق را بازیابی کند. در میانه تقابل این دو جریان، گاه قدرت جریان خشونت‌طلب چنان اوج می‌گیرد که بعضی فکر می‌کنند هیچگاه خشونت در عراق پایان نمی‌یابد. اما عزم و اراده مردم برای حضور در صحنه تصمیم‌گیری بر این توهم خط بطلان می‌کشد. رویارویی این دو جریان در انتخابات پارلمانی این هفته عراق نیز ادامه دارد. از طرف برخی کشورهای منطقه و همچنین کشورهای فرامنطقه‌ای نیز شاهد تحرکاتی برای سرکوب مردم عراق و ناامید کردن آنان از راه‌حل‌های سیاسی هستیم.
در ترکیب تشکل‌های سیاسی عراقی، ما شاهد افراشته‌شدن پرچم استقلال طلبی کردهای عراق هستیم اما درون جریان‌های سیاسی کردستان عراق باز هم شکاف‌های عمیقی دیده می‌شود و آن دورانی که 2حزب در کردستان در کنار هم حکومت می‌کردند گذشته است.
در مناطق غرب عراق هجوم داعش به قصد تصرف شهرهای سنی نشین و نزدیک شدن به پایتخت برای قبضه کردن قدرت در بغداد عملا باعث انسجام بیشتر مردم عراق در حمایت از دولت شده است.در میان احزاب شیعه عراقی گرچه جریان صدر دچار تشتت و تفرقه شد و مقتدی صدر در اقدام‌های اخیر خود در ملاقات با مرجعیت و ملاقات با رهبران کرد، رهبران العراقیه و رهبران اهل سنت تلاش در بازسازی چهره خود دارد اما به‌نظر می‌آید او قافیه سیاست را باخته‌است. جریان دیگردر میان شیعیان، مجلس اعلاست که در انتخابات پیشین مجلس از رأی خوبی برخوردار بود اما در انتخابات شوراهای استانی افت کرده و در این انتخابات نیز معلوم نیست به چه سرنوشتی دچار خواهد شد.
در مجموع و به‌رغم اینکه آمریکا تلاش داشته اختلافات را در عراق حفظ کند و ریشه دار سازد و از نیروهای افراطی به شکل‌های بسیار مرموزانه حمایت کند اما به‌نظر می‌رسد اراده مردم عراق برای رسیدن به آرامش و از بین بردن فتنه خشونت و کشتار بر چنین ترفندها وتلاش‌هایی غالب خواهد شد.دولت نوری مالکی در تشکیل دولت آینده باز نیازمند ائتلاف با سایر تشکل‌های شیعی خواهد بود.
