به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، به نقل از خبرگزاری فلسطینی سما، بن کاسپیت، یکی از تحلیل‌گران و مجریان برنامه‌های تلویزیونی در تل‌آویو در مقاله‌ای در خصوص جنایت‌های آریل شارون، نخست وزیر اسبق رژیم صهیونیستی نوشت: شارون زمانی که فرمانده منطقه جنوبی ارتش اسرائیل بود، به یگان "ریمونیم" که مئیر داگان، رئیس سابق سازمان جاسوسی اسرائیل (موساد)، رهبری آن را بر عهده داشت، دستور کشتار فلسطینی‌ها و انداختن اجساد آنان را در سطل‌های زباله می‌داد.
از سوی دیگر، میخائیل بار زوهر، یکی از تاریخ‌نگاران نظامی رژیم صهیونیستی تأکید کرد: شارون همواره اصرار داشت تا سربازانش را به کشتن اسیران فلسطینی و عرب با چاقوی ساخت ژاپن وادارد و همواره مشتاق بود تا کشتن فلسطینی‌ها را در مقر فرماندهی ارتش اسرائیل در شهر غزه جشن بگیرد و به شراب خواری در این جشن‌ها بپردازد.
وی خاطرنشان کرد: شارون همواره از خدمات یوسی گینوسار، یکی از افسران بلند پایه سازمان امنیت داخل اسرائیل (شاباک) که به ارتکاب جنایت‌های وحشیانه علیه فلسطینی‌ها معروف است، کمک می‌گرفت.
بار زوهر افزود: شارون شهرت خود را در کشتار عرب‌ها در آغاز دهه‌های پنجاه قرن بیستم به دست آورد یعنی زمانی که دیوید بن گوریون، نخست وزیر اول اسرائیل از وی خواست تا به عملیات شهادطلبانه فلسطینی‌ها پایان دهد.
وی یگان "101" را برای ناکام گذاشتن عملیات مذکور تشکیل داد و در سال 1953 به کشتار اهالی روستای "قبیة" در کرانه باختری دست زد و 69 فلسطینی را به شهادت رساند. وی همچنین 45 خانه، یک مدرسه و مسجد را ویران کرد.
به گفته بار زوهر، شارون برای توجیه این کشتار خود گفته بود، این یک اقدام مهم برای ممانعت از مقابله با مقاومت فلسطین بوده است، شارون از جمله سیاستمداران اسرائیلی است که علاقه زیادی به تحریک فلسطینی‌ها دارد بطوری که در سال 1944 بر این مساله پافشاری می‌کرد که باید خانه‌ای را در قدس شرقی اجاره و برای تحریک فلسطینی‌ها در آنجا اقامت کند.
اقدامات تحریک‌آمیز شارون در اواخر سپتامبر 2000 به اوج خود رسید یعنی زمانی که بر هتک حرمت مسجد الاقصی به عنوان رهبر مخالفان اسرائیل پافشاری کرد تا جایی که این اقدام شعله‌های انتفاضه الاقصی را برافروخت.
همچنین اوری دان، دوست و همراز شارون درباره وی گفت: شارون از دیدن رهبران کشورهای عربی در صفحه تلویزیون چهره در هم می‌کشید و به رغم موضع فردی‌اش نسبت به رهبران عرب همواره معتقد بود که ابقای دیکتاتورها و حاکمان و پادشاهان جهان عرب برای تضمین بقای دولت یهود امری بسیار مهم است.
