بسیاری از دوستداران سینما، کارشناسان، منتقدین و همچنین برخی از سینماداران تنوع در اکران آثار سینمایی را بهترین راه حل برای جلب مخاطب می‌دانند.
برخی از اینان رقابت در بین فیلم‌های داخلی و خارجی را از عوامل اصلی رونق گرفتن سینما عنوان می‌کنند.به نظر می‌رسد اکران فیلم‌های خارجی می‌تواند تنفسی عمیق و جان افزا برای جهش سینمایمان باشد. انجام این مهم به تنوع می‌انجامد به تماشاگر قدرت انتخاب می‌دهد و مهم تر اینکه او بیشتر و بهتر فرق سینمای خوب و بد را تشخیص می‌دهد.
در این میان مخالفان طرح اکران فیلم‌های خارجی ؛ همواره مهم‌ترین دلیل تضعیف سینمای ایران را ورود آثار خارجی و اکران آن دانستند. و این دلیل آنقدر با صدای بلند و هجمه فراوان و تاکید از سوی تهیه کنندگان و عمده مدیران سینمایی انجام می‌گرفته و می‌گیرد که در این برزخ، حتی اکران یکی دو فیلم خارجی به معجزه تشبیه می‌شود.
به زعم عمده تهیه کنندگان سینمای ایران؛ اکران فیلم خارجی در سینماهای پایتخت و همچنین در شهرهای بزرگ، بالقوه باعث می‌شود تا تماشاگر قید دیدن فیلم‌های تولید داخل را بزند و دیگر رغبتی به آثار تولید داخل نشان ندهد.
این‌چنین بحث‌هایی حدود سی سال است که مطرح می‌شود و موافقان اندک و مخالفان بی‌شمار اکران فیلم‌های سینمایی خارجی هیچکدام نمی‌توانند ؛ حداقل اگر به گفتمان مشترکی دست بیابند ؛ اینقدر تواضع و فروتنی و شکیبایی به خرج دهند تا حرف‌های طرف مقابل را بشنوند و این مهم عمدتا از سوی مخالفان رنگ بیشتری دارد. چرا که هم پول و هم قدرت دارند و هم لابی با مسئولان را بلدند.
اصل کلام مخالفان اکران فیلم‌های خارجی به همان حرف‌های همیشگی ترس از ورشکستگی سینمای داخلی ختم می‌شود. با این مطلع تکراری که در سینمایی که به نان شبش محتاج است؛ وارد کردن یک رقیب؛ در هر حد و اندازه‌ای که باشد، باعث سقوط بیشتر است و سری که درد می کند؛ زدن چند پس گردنی محکم ؛ ظلم و جفای بی‌حدی است که گریبان ظالم را خواهد گرفت و در این میان معلوم است که به زعم مخالفان؛ مظلوم تهیه کنندگان سینما و ظالم؛ فیلم خارجی است.
حرف‌های موافقان؛ اگرچه عمدتا تهیه کننده‌گان بین‌شان نیستند و قشر وسیعی از تماشاگر سینما دوست ؛منتقد و مدرس سینما را در بر می‌گیرد نیز ؛ حرف‌های هرگز جدیدی نیست، اگرچه گفتمانشان منطقی می‌نماید.
به زعم موافقان؛ اولین اثر در اکران فیلم‌های خارجی، ترغیب مخاطب و تماشاگر به دیدن آثار استاندارد سینمایی به لحاظ ساخت و ساز است و باعث می‌شود ذائقه مخاطب تغییر کند و همچنین در کدام صنفی، رقابت می‌تواند سودمند نباشد؟!
به هر روی معلوم نیست تابوی اکران فیلم‌های سینمایی خارجی چه زمانی شکسته خواهد شد؟ دولت که احتمالا انگیزه‌ای و برنامه‌ای در این مورد ندارد و سری را که درد نمی‌کند برای چه دستمال ببندد!!
تهیه کنندگان نیز که اصلا رغبتی ندارند. ای‌کاش حداقل روزی روزنه‌ای برنامه ریزی شده برای اکران محدود آثار شاخص سینمایی در سینماهای کشور گشوده شود. اگر این قدم ناهنجاری بدنبال داشت (که قطعا ندارد) آنوقت بیائیم و تابویمان را بیش از پیش تقویت کنیم!
