به گزارش خبرنگار بخش سینمایی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، حجت‌الاسلام محمدرضا زائری در مراسم اکران خصوصی فیلم شیار 143 گفت: این فیلم را هر جا نمایش داده‌اند، ملت مثل امروز زار زار گریه کردند. خانم آبیار نه عمامه سرش است و نه منبر رفتند، اما روضه مظلومیت و امتی را خواندند که مردم با آن اشک ریختند.
وی ادامه داد: هنگامی که آرش کمانگیر با انداختن یک تیر، مرزهای یک وطن را برای آیندگانش مشخص کرد یک نفر نبود، شاید همان طور که در افسانه‌های ما هست، آرش تمام توان پدران خود را به امانت گرفت، تمام قدرت برادرانش را در بازوانش جمع کرد، تمام نور چشم خواهران و مادرانش را مقابل چشمش آورد و از طرف یک ملت زه کمان را کشید تا آن تیر را به دورترین مرزی که می‌تواند بفرستت. شک ندارم که خانم آبیار هنگامی که این فیلم را می‌ساخت یک نفر نبود، ملتی بودند، مادران، پدران و برادرانی بودند که در نگاه، دست و قلمشان امید و آرزوی یک ملتی موج زده است.
او اظهار کرد: همه آنهایی که می‌خواستند روایت اقتدارآمیز و دردآلود ملتی را به زبان هنر بر پرده سینما بکشند و نمی‌توانستند با او همراه بودند. همه مادرانی که برای فرزندان و جگر گوشه‌هایشان آه کشیدند،همه پدرانی که تنهایی‌های خودشان را با فرزندانشان زمزمه کردند، تمام فرزندانی که هر بار در کوچه و خیابان پدری را با فرزندش دیدند اشک ریختند، همه پشت دوربین خانم آبیار با او همراه بودند.
زائری بیان کرد: اگر مادران شهید امروز در سینما به تماشای فیلم می‌نشینند این اتفاق برای فیلم یک نفر رخ نمی‌دهد، یکی از دوستان نویسنده ما که نامش را نمی‌آورم می‌نویسد: من هیچ وقت در زندگی‌ام آرزو نکردم زن باشم مگر هنگامی که فیلم «شیار 143 » را دیدم تا بتوانم خم شوم و دست خانم آبیار را ببوسم.
این پژوهشگر با اشاره به فیلم«شیر صحرا»ی مصطفی عقاد که با صحنه مکتب خانه شروع می‌شود، گفت: این کارگردان دلیل آنکه فیلمش با این صحنه شروع شده است را اینطور بیان کرد که می‌خواهد فیلمش با تمام مردم دنیا حرف بزند و نوستالژی شیرین معلمی است که همه با آن خاطره‌ای دارند؛ خانم آبیار داستان را از یک مادر شروع می‌کند و از تنهایی مادر و فرزند، رابطه صمیمانه یک فرزندی که مادر را به اسم کوچک صدا می‌زند، مادری که بچه را بزرگ کرده، هم رفیقش بوده، هم پدرش و همبازی اش بوده است.
زائری در ادامه صحبت‌هایش با بغض گفت: خانم آبیار مادری را به ما و دیگران نشان می‌دهد که در گوشه گوشه دنیا این فیلم را خواهند دید. شک ندارم همه کسانی که در هر گوشه دنیا این فیلم را ببینند با مادری همراهی می‌کنند که مردانه، سالم و استوار در انتظار پسرش ایستاده و پیام اقتدار و عظمت انقلاب جمهوری اسلامی را به نسل‌های بعد و هر کسی که هر جا این فیلم را ببیند منتقل می‌کند.
وی در بخش دیگر سخنانش اظهار کرد: امروز در فضای هنر و سینما استقبال، حمایت و همراهی ما از این آثار است که ادامه این کار را فراهم می‌کند.هر کدام از ما با خریدن یک بلیت فیلم در این عبادت سهیم می‌شویم. هر کسی می‌خواهد در این ثواب با خانم آبیار سهیم باشد باید به دیده شدن این فیلم کمک کند. اگر امام جماعت مسجد هستم، مردم را تشویق کنم، اگر مدیرساختمان هستم بلیت بخرم، اگر معلم مدرسه هستم ترویج کنم، اگر پدر یک خانواده هستم بچه‌هایم را با خودم به سینما ببرم، اگر فیلم «شیار 143 » بیشترین فروش را کرد کارگردانان بعدی تشویق می‌شوند که به این فضا بیایند.اگر هم می‌خواهیم در این ثواب سهیم باشیم به هر اندازه که می‌توانیم باید کمک کنیم تا فیلم «شیار 143» بیشتر بفروشد، بیشتر دیده شود و بیشتر حمایت شود و این کار با شعار و تعارف و فرمایش و کارهای حاکمیتی نیست و باید مردم به سراغ آن بیایند، اگر این اتفاق افتاد کارگردان، نویسنده و... بعدی همه به این فضا می‌آیند. خانم زارعی باید احساس کند با بازی در این فیلم بیشتر درخشیده است. خانم آبیار باید احساس کند در دنیا دیگران قدر کارش را می‌دانند.
زائری گفت: خرید هر بلیت اضافه برای« شیار 143 »عبادتی است که با نیت و بسم الله و... باید این کار را انجام دهید.
در ادامه مراسم اکران خصوصی «شیار 143» که روز چهارشنبه (17 اردیبهشت ماه) با حضور جمعی از مادران شهید مفقودالاثر در پردیس سینمایی شکوفه برگزار شد، از نرگس آبیار(کارگردان) و همسرش محمد حسین قاسمی (تهیه کننده) این فیلم تقدیر شد.
به گزارش ایسنا، با حضور مدیر فرهنگی هنری منطقه 14، فرمانده ناحیه مقاومت بسیج شهید محلاتی، رییس آموزش و پرورش منطقه 14، معاون فرهنگی سپاه محمد رسول‌الله (ص)، ریاست بنیاد شهید منطقه 14 و جمعی از مسئولان دیگر از مادران شهیدان علی خوانین‌زاد، غلامرضا علی عسگری، اصغر رسولی، مصطفی نمازی فر، هادی لواسانی، علی‌اکبر نورمحمدی، حسین سویزی، اکبر نانکلی، مهدی قیاسی، محمد عطایی، یوسف پاکدامن شبستری، محمود گودرزی، عرب علی قلی‌پور و پدر شهید حسین پورتقی تقدیر شد.
