نکته قابل توجه درباره توافقنامه نهایی میان ایران و غرب این است که این توافقنامه دارای چند بعد است؛ هم ابعاد فنی دارد که ادامه فعالیت هسته‌ای کشورمان را در تمام جهات شامل می‌شود و هم ابعاد حقوقی، سیاسی و امنیتی دارد. بنابراین نباید انتظار داشت چنین سند چند جانبه و چندوجهی که محصول 10سال اختلاف نظر ایران و غرب است در یک جلسه به نتیجه برسد.
آنچه دستور کار وین 4بود مذاکره درخصوص مشکلات بر سر راه توافق جامع بود و قرار بود ابتدا مواضع اختلاف مشخصا مطرح شود تا طرفین طرح‌های خود را برای رفع این مواضع اختلافی آماده کنند و در مذاکرات آینده ارائه دهند. پیام کوتاه آقای محمد جواد ظریف سرپرست تیم مذاکره‌کننده ایرانی پس از بازگشت به ایران که در یکی از شبکه‌های اجتماعی منتشر شد را می‌توان در همین راستا تفسیر کرد.
بن مایه سخنان کوتاه آقای ظریف هشدار به غرب برای پرهیز از زیاده خواهی‌های گذشته است چرا که غرب در سال 2005به‌رغم اقدامات داوطلبانه ایران، تمام روند مذاکرات را به‌هم زد و امروز نیز بیم آن می‌رود کشورهای عضو 1+5به‌خاطر زیاده‌خواهی‌های خود روند مذاکرات را به‌هم بزنند. از این‌رو سرپرست تیم مذاکره‌کننده کشورمان به غرب هشدار می‌دهد که سرنوشت مذاکرات هسته‌ای جاری را جدی بگیرند تا با یک نگاه واقع بینانه به نتیجه نهایی برسد.
بنابراین چون دوطرف نیاز دارند به توافق جامع برسند، باید با سعه‌صدر بیشتر برخورد کرده تا مذاکرات به نتیجه نهایی برسد. البته قرار نیست طی مذاکرات دور آینده میان ایران و کشورهای عضو 1+5توافق جامع نهایی شود. بلکه قرار است مشکلات و اختلافات موجود را تا 29تیرماه مطرح و راجع به راهکارهایی که می‌تواند اختلاف را کم کند، مذاکره کرده و به توافق برسند.
مانند راهکاریی که درخصوص بازطراحی رآکتور آب سنگین اراک ارائه شد و به‌نظر می‌رسد گر چه اعلان رسمی نشده ولی دوطرف راجع به این موضوع به توافق رسیده‌اند. برای رسیدن به توافق جامع هسته‌ای، کشورهای عضو 1+5باید نسبت به کارشکنی‌های رژیم صهیونیستی حساسیت داشته باشند، چرا که صحنه گردان اصلی تمام کارشکنی‌ها و زیاده خواهی‌ها، رژیم صهیونیستی است. از سوی دیگر غرب به جای زیاده خواهی باید به سوی واقع بینی رفته و از وضعیت توهم و تخیل که توصیف آقای ظریف از شرایط فعلی آنها‌ست، وارد دنیای واقعی شوند. چیزی که مشخص است اینکه خواسته ایران دقیقا در چارچوب حقوق مصرح در قوانین بین‌الملل است و فراتر از قانون مطالبه‌ای ندارد. غرب نیز باید واقعیت‌ها را درک کرده و ایران را از حقوقش محروم نکند. اگر این نگاه واقع‌بینانه در غرب حاکم شود، دوطرف می‌توانند در موعد مقرر که 29تیرماه است به توافق جامع برسند.
