به گزارش ایسنا، به منظور ارزیابی رفتار شناختی پشیمانی، ای دیوید ردیش، پروفسور علوم اعصاب دانشگاه مینه سوتا و آدام استاینر، رهبر ارشد این تحقیق، مطالعه خود را با تعاریف پشیمانی آغاز کردند که روانشناسان و اقتصاددانان در گذشته ارائه داده‌اند.
ردیش گفت: پشیمانی شناختی است که هنگام ارتکاب اشتباه بروز می‌کند اما بخش دشوار مطالعه ما جدا کردن پشیمانی از ناامیدی است و کلید تشخیص‌دادن تمایز این دو اجازه‌دادن به موش‌ها برای انتخاب آنچه انجام می‌دادند، بود.
ردیش و استاینر مسئولیت جدیدی را طراحی کردند که از موش‌ها می‌خواست مدت زمانی را برای غذای خاصی انتظار بکشند. در این ماموریت که محققان آن را "مشاجره رستورانی" (Restaurant Row) نام گذاشتند، موش‌ها با انتخاب تعداد غذا روبرو بودند اما وقتشان برای چشیدن هر غذا محدود بود. یافته‌های این مطالعه نشان داد آنها تمایل داشتند برای تعدادی از مزه‌ها بیشتر منتظر بمانند و این نشان می‌داد این حیوانات ترجیحات منفردی دارند.
در این میان، گاهی اوقات موش‌ها از خیر یک غذای خوب می‌گذشتند اما خود را در رویارویی با یک غذای بد می‌دیدند.
ردیش گفت: در انسان‌ها بخشی از مغر به نام غشای orbitofrontal در طول پشیمانی فعال است و ما دریافتیم موش‌ها متوجه اشتباه‌شان می‌شدند و نشانگرهای موجود در غشای مغزی مزبور نیز نشان‌دهنده یک فرصت از دست رفته بود. جالب این بود که غشای orbitofrontal نشان می‌داد این حیوانات باید چه کاری انجام می‌دادند تا پاداش مطلوب را از دست ندهند اما این کار را نکردند. چنین موضوعی حائز اهمیت است زیرا شما از چیزی که به دست نیاوردید پشیمان نمی‌شوید بلکه از کاری که نکردید پشیمان می‌شوید.
این محقق بر این باور است نتایج حاصل از این مطالعه به دانشمندان علوم اعصاب کمک می‌کند سوالات بیشتری را برای درک بهتر این موضوع مطرح کنند که چرا انسان‌ها کارها را به شیوه‌های خاصی انجام می‌دهند. اتکا به این مدل حیوانی از پشیمانی، در تحقیقات آتی به محققان در درک چگونگی اثرگذاری این رفتار بر تصمیماتی که انسان‌ها اتخاذ می‌کنند، کمک می‌کند.
نظر شما