کارهای آزاردهنده را به دست سوم بسپارید

به گزارش ایسنا، اندام روباتیک اضافی (SRLs) اندام پوشیدنی هستند که اجازه انجام فعالیت بیشتر را برای کاربر فراهم می‌کند؛ درحقیقت این اندام روباتیک جایگزین اندام بیولوژیکی از دست رفته نمی‌شوند، بلکه قابلیت‌های اندام موجود را ارتقا می‌دهند.

نمونه‌های اولیه اندام روباتیک اضافی که توسط محققان آزمایشگاه d'Arbeloff در موسسه فناوری ماساچوست (MIT) طراحی شده‌اند، در کنفرانس بین‌المللی روباتیک و اتوماسیون (ICRA) در هنگ کنگ رونمایی شد؛ این نمونه‌ها شامل یک جفت اندام روباتیک متصل به شانه و یک جفت اندام روباتیک متصل به دور کمر است.

اندام روباتیک اضافی متصل به شانه برای کمک به انجام کار در زمانی طراحی شده است که هر دو دست فرد درگیر کار دیگری بوده و فرد به واقع به دست سومی نیاز دارد؛ بطور مثال زمانی که هر دو دست پر از جنس است، فرد برای باز کردن درب به دست اضافی دیگری نیاز دارد.

وزن کلی دو بازوی روباتیک نصب شده روی شانه که از طریق یک پایه در ستون فقرات به هم متصل می‌شوند، حدود 4.5 کیلوگرم است؛ این سیستم از پنج درجه آزادی عمل برخوردار بوده و قادر به تنظیم برای حالت‌های مختلف است.

اندام روباتیک اضافی (SRL)، نحوه عملکرد دست‌ها را مشاهده می‌کند تا بتواند درخصوص نحوه حرکت تصمیم‌گیری کند؛ این کار با استفاده از دو واحد اندازه‌گیری اینرسی (IMUs) که بر روی مچ کاربر قرار دارد، انجام می‌شود و سومین واحد در پایه بازوی روباتیک قرار دارد که برای تنظیم حرکات مورد استفاده قرار می‌گیرد.

اندام روباتیک اضافی از داده‌های ژیروسکوپ و شتاب‌سنج IMU برای پیش‌بینی بهترین وضعیت حرکتی بازوها استفاده می‌کند.

محققان علاوه بر بازوی روباتیک، یک جفت اندام روباتیک متصل به دور کمر طراحی کرده‌اند که برای نگه داشتن اشیاء کاربرد دارد و بسیار شبیه یک جفت پای اضافی است.

شرکت هواپیماسازی بوئینگ حامی مالی این مطالعه محسوب می‌شود؛ این شرکت امیدوار است با توسعه اندام روباتیک اضافی -یک جفت بازو یا پای روباتیک- از آسیب‌دیدگی تعمیرکاران هواپیما در اثر بلند کردن اجسام سنگین، خم شدن یا زانو زدن در حین تعمیر پیشگیری کند.