به گزارش شفقنا، محمد سلطانی فر در نشست تخصصی جایگاه نظام صنفی در رسانه های ایران گفت: موضوع نظام صنفی بحثی پرچالش است که از گذشته تاکنون ادامه داشته است.
وی گفت: از سال 58 طبق قانون، نظام پیگیرانه به نظام تنبیهی تغییر پیدا کرد و فضایی شکل گرفت که روزنامه‌ها و رسانه‌ها می‌توانند نسبت به مطالب خودشان آزادانه برخورد کنند و هیچ کنترلی قبل از انتشار نداشته باشند. اما این نوع کنترل و شکل دادن به فضای کنترلی چگونه باید باشد؟
مدیرکل دفتر مطالعات و برنامه ریزی رسانههای وزارت ارشاد با اشاره به نیاز جامعه رسانه‌ای به داشتن یک نظام صنفی مستقل گفت: پیش نویس قانون نظام رسانه‌ای در حال تدوین است. همه بر این اعتقاد هستند که نمی‌توان فضای رسانه‌ای را آزاد رها کنیم و با این رویکرد دو مسیر پیش رو است. نظام‌های آزادی گرایی و نظام‌های مسوولیت اجتماعی.
وی توضیح داد : در نظام آزادی گرا مخاطب خود تشخیص می دهد مطالب صحیح را انتخاب کند و در نوع دوم یعنی نظام مسوولیت اجتماعی نظام‌های صنفی شکل می گیرند و نقش نظام‌های صنفی به شدت در کشور مد نظر قرار می‌گیرد. شروع نظام صنفی از سال 1367 پایه گذاری شد که بعد از رفت و آمدها بین دو ارگان شکل دهنده نظام صنفی وجود داشت. یعنی وزارت بازرگانی و کمیسیون ماده ده احزاب که اعتقاد داشت چون نظام سیاسی است باید مجوز صادر کند و دیگری چون بازرگانی بود تاکید بر صنف بودن داشت.
سلطانی فر در ادامه گفت: بر مبنای اصل 24 و اصل 168 قانون اساسی و ماده 10 قانون پنجم توسعه تشویق نظام صنفی مورد تاکید قرار گرفته است. تعدادی از این انجمن های صنفی کار خود را شروع کرده‌اند مثل انجمن خبرنگاران ورزشی، انجمن روزنامه نگاران مسلمان، خانه مطبوعات ایران، انجمن منتقدان سینمایی، جامعه روزنامه نگاران زن و انجمن عکاسان بحران که این مجموعه گروههای مختلف زیر لوای انجمن صنفی روزنامه نگاری هستند.
وی افزود: این انجمن‌ها به دنبال این هستند که فضایی را شکل دهند تا نگاه متمرکز بر حوزه فضای صنفی روزنامه نگاری شکل بگیرد. با برگزاری این نشست‌ها بایدها و نبایدهای حوزه انجمن صنفی مورد کنکاش قرار داده می شود و کمک بسیاری برای شکل گیری قانون نظام صنفی در حال تدوین می کند.
ژاله فرامرزیان: واقعیت انجمن صنفی حل مشکلات مردم به دست خودشان است
در ادامه این نشست ژاله فرامرزیان دبیر انجمن روزنامه نگاران زن ایران گفت : واقعیت سازمانهای مردمی یا ساختارهای صنفی این است که باید توسط ذینفعان و گروه هدف یک اتفاق شکل بگیرد.
وی در رابطه با ویژگی ساختارهایی که می تواند در رابطه با انجمنهای صنفی پاسخگو باشند، گفت: این ساختارها متشکل از گروههایی هستند که مدعی دفاع از حقوقشان هستند. برای این افراد باید مکانیزمی تعریف شود که امکان حضور و دفاع از حق خود را داشته باشند. از طرف دیگر این جریان فکری و شاکله باید اقداماتی را انجام دهند. یعنی برای بودن یک تصویر و یک نماد ایجاد نمی شوند بلکه اقدامی برای عمل هستند.
فرامرزیان افزود: شاکله های مردمی به معنی حل مشکلات مردم توسط خودشان است. واقعیت انجمن های صنفی حل مشکلات مردم توسط خودشان است که در این جایگاهها شکل می گیرد و این جایگاهها شرکای اجتماعی دولت هستند. بحث شراکت بحث حق و مسوولیت است. یعنی اگر شریک اجتماعی تعریف می کنیم هم حقش را از مجموع منابع تعریف کنیم و هم مسوولیتش را. متاسفانه در نگاه موجود، مسوولیتهایی برای ساختارهای صنفی و تشکلهای مردمی پیش بینی می شود اما حقوقی به اندازه آن مسوولیتها برای این تشکل ها در نظر گرفته نمی شود.
وی در رابطه با حل ساختارهای مردمی گفت: وقتی می توانیم انتظار داشته باشیم ساختارهای مردمی خوب عمل کنند که الزاما حق شراکتشان را به خوبی رعایت کنیم. نکته دیگر مخیر بودن یا نبودن دولت است. یعنی دولت مخیر نیست که سهم شریک اجتماعی اش را بپذیرد یا نپذیرد. در یک شرا یط دولت خوشش می آید و از مکانیزم‌ها استفاده می کند ودر شرایط دیگری خیر.
دبیر انجمن روزنامه نگاران زن ایران گفت: باید برای نظام‌های صنفی مکانیزم‌هایی تعریف شود و در ادامه آن حق و حقوقی برای آنها قائل شد چرا که تشکیل نظام‌های صنفی صرفا یک نماد و تصویر نیست بلکه اعضای این صنوف برای حل مشکلات زیرمجموعه خود با ایجاد قواعدی حرکت می‌کنند. امروز حقوق روزنامه نگاران در حد جایگاه و مسوولیت حرفه‌ای آنها رعایت نشده است و این در حالی است که تکالیف زیادی درباره ی این حرفه (رسانه ای- مطبوعاتی) برعهده آنها گذاشته می‌شود.
فرامرزیان در رابطه با تبیین حقوق و مسوولیتها در جامعه گفت: اگر بخواهیم ساختارهای مردمی و تشکل های صنفی را با مکانیزم درست پیش بینی کنیم باید با رویکرد حق مدار و مسوولیت مدار ایجاد شود و در واقع حقوق و مسوولیت آنها نیز در جامعه تبیین شود. نتیجه این رویکرد حق مدار و مسوولیت مدار این است که حقوق اعضا رعایت شده و با همکاری آنها اقدامات را تعیین می کنند. این امر باعث فعال شدن بخش ها و حل مشکلات خواهد شد. این شاکله های صنفی بسیار موثرند و تنها راه نجات و حل مشکلات و آسیبهای هر بخش از جامعه هستند.
وکیلی: در تدوین نظام نامه جامعه صنفی همه جوانب در نظر گرفته شود
محمد علی وکیلی رییس انجمن مدیران مسوول روزنامه‌های غیر دولتی گفت: نکته ی مهم این است که شعار دولت‌های مختلف با رویکردهای مختلف خروجی عملی مشابهی در ارتباط با صنوف داشته است زیرا دولت ها در حوزه عقل عملی کمتر حاضر هستند که عرصه را بر خود تنگ کنند و میدان و حوزه عملشان را به صنف‌ها و مردم دهند.
وی در ادامه گفت: ما در ذیل سایه دولت حداکثر هستیم. تا باور کنیم به اینکه قوت ملت در کوچک شدن دولت و فربه شدن مردم است. وقتی که این باور شکل بگیرد همه این باید ها و نباید ها حل می شود. مشکل ما در رابطه با چرایی شکل نگرفتن بخش خصوصی در حوزه اقتصاد و فرهنگ رسانه ای این است که دولت ما انعطاف واگذاری ندارد. ما به عنوان گروههای هدف باید بدانیم شرط تحقق میانگین نیازهایمان این است که صنف و صدای واحد شویم تا به همگرایی برسیم.
وکیلی افزود: تمام صنوف غیر رسانه ای از صدای ما استفاده می‌کنند. در حالی که صدای آنها از صدای ما رساتر و کارکردشان شبیه به هم است. دولت هم به صدای آنها واکنش نشان می دهد و وادار به مصالحه می شود. اما صدای ما به جایی نمی رسد زیرا ما برای غیر خودمان تریبون هستیم و دولت می‌تواند در بین ما نفوذ کند و از بین ما یارگیری کند و صدای ما را چند صدایی کند.
وی در ادامه گفت: اگر به راحتی درباره ما و حرفه ما قضاوت می‌شود به این دلیل است که صدای واحد پیدا نکرده‌ایم. در قانون دو مرجع برای برخورد با ما در نظر گرفته شده است. اما وقتی هیات نظارت ما را توقیف می کند، فرض ما بر این است که یک نماینده از ما در آنجاست و تشخیص آن فرد برای ما قابل قبول است اما وقتی قاضی تشخیص می دهد کمتر قبول داریم. اگر ما در فرآیند آنچه که باید و نباید رفتار ماست حضور داشته باشیم حتما نفوذ قانون را ارتقا می دهیم و در جامعه پذیری خودمان نقش آفرینی می کنیم. صنوف خبرنگاران باید بتوانند نقششان را در فرآیند تدوین شکل دهند.
وکیلی با تشریح روند تشکیل نظام صنفی روزنامه ای در کشور گفت: در نظام نامه جامع صنفی رسانه ای که هم اکنون در حال تدوین است باید همه جوانب در نظر گرفته شد. من از معاون مطبوعاتی وزیر ارشاد خواستم در نظام نامه جامع صنفی رسانه ای که در حال تدوین است، همه جوانب در نظر گرفته شود. باید ببینیم چه قدر از آنچه به نفع صنف است، به نفع عموم است.
وی افزود: اگر این نظام نامه دیرتر و حتی در چند سال آینده کامل تدوین شود، بهتر از آن است که با کم و کاست آماده و به مجلس شورای اسلامی فرستاده شود چرا که ممکن است در آنجا ایراداتی گرفته شود. از این رو معتقدم باید این نظام نامه صنفی رسانه ای جامع، کامل و بدون کم و کاست برای رفع کردن مشکلات و مسائل صنف رسانه ای و مطبوعاتی کشور به تصویب برسد. اگر میدان بازی منطقی باشد حتما خروجی کار هم منطقی می شود. میدان بازی به معنی ایجاد فرصت برای جمع های مختلف ست تا ظرفیت جمع بودن را تمرین کنند. از نظر صنف باید تقسیم کار جمعی داشته باشیم. اگر کارها این گونه سازماندهی شود و خواسته ها منسجم شود حتما تاثیر خود را خواهد گذاشت.
مدیرمسوول روزنامه ابتکار با اشاره به واگذاری نمایشگاه مطبوعات امسال به تشکل های صنفی مطبوعاتی گفت: در این رویداد نیز اگر این واگذاری ها با منطق انجام نگیرد نه تنها در این دوره بلکه در دوره های بعدی نیز مشکلاتی را ایجاد خواهد کرد لذا باید واگذاری این رویداد مهم رسانه‌ای با یک همگرایی در صنوف مطبوعاتی و رسانه ای کشور صورت گیرد.
وکیلی از تلاش انجمن برای فاصله گرفتن از نیازهای فردی و حرکت برای تحقق نیازهای جمعی رسانه‌ها سخن گفت و یادآور شد: اگر دولت ها به لحاظ ساختاری حاضر نشوند از جایگاه حداکثری خود یک گام به عقب بردارند، چنانچه صداهای ما رسانه‌ای‌ها یکی و هم‌آوا شود، قطعا تاثیر خود را خواهد گذاشت. باید در تشکیل نظام صنفی رسانه ای خواسته های فردی را کنار بگذاریم و با یک همگرایی و هم صدایی نظام نامه ای جامع و منسجم و کامل را به تصویب برسانیم.
مهدی فضائلی: ترویج اخلاق حرفه‌ای از پیامدهای مثبت تشکیل انجمن صنفی است
در ادامه مهدی فضائلی، مدیر انتشارات سروش گفت: شکل گیری یک نظام صنفی پیامدهای مثبتی دارد که با رسمی شدن فعالیت آن این تاثیرات مثبت تر خواهد شد. وجود نظام صنفی باعث می شود تا اهالی مطبوعات دیدگاه ها و نظر و مطالبات خود را به گوش دستگاه های حکومتی برساند. ایجاد اعتماد به نفس در اهالی صنف باعث می شود، این اهالی به رسمیت شناخته و مشکلاتشان درک شوند و ترویج اخلاق حرفه ای از دیگر پیامدهای مثبت تشکیل انجمن نظام صنفی است.
وی در رابطه با یکی دیگر از پیامدهای مثبت شکل‌گیری نظام صنفی گفت: کاهش درگیری بین حاکمیت و صنف یکی دیگر از پیامدهاست. زمانی ما صنف به رسمیت شناخته شده داریم که ویژگی های لازم را داشته باشد و بتواند حلقه واسط بین صنف و دستگاه‌های عملیاتی باشد تا دیدگاهها، مطالبات و آنچه دستگاه‌های حکومتی از صنف می‌خواهند از این طریق منتقل شود.
فضائلی افزود: واگذاری برخی مسوولیتها به اهالی صنف باعث کاهش این اصطکاک می شود. معتقدم اگر صنف شکل بگیرد می‌تواند کمک کار خوبی باشد برای اینکه این چالش‌ها را تقلیل دهد و به حداقل برساند. اما شرطی هست مبنی بر اینکه دست اندرکاران صنف خودشان محل نزاع با دستگاه حاکمیتی نشوند و باید ویژگی‌هایی داشته باشند که دستگاه‌های حاکمیتی آنها را بپذیرند. اعضای نظام صنفی باید مقبولیت داشته باشند و بتوانند با زبان حاکمیت صحبت و به عنوان یک رابط مثبت عمل کنند.
مدیر انتشارات سروش گفت: کمک به پالایش درونی صنف یکی از کاربردهای مثبت تشکیل نظام صنفی رسانه‌هاست که باعث می‌شود حقوق اهالی رسانه بیشتر شناخته شود و در نگهداری آن دقت بیشتری شود در کنار توقعاتی که از صنف وجود دارد. اگر اعضای صنف از اهالی مطبوعات باشد خیلی بهتر است زیرا که مشکلات و مطالبات رسانه ها را بهتر می‌داند. ترویج اخلاق حرفه ای از دیگر کارکردهای شکل گیری نظام صنفی است.
حسن نمکدوست تهرانی: امیدوارم پیش نویس قانون نظام جامع رسانه‌ها به تصویب نرسد
حسن نمکدوست تهرانی با اشاره به گفته‌های محمد سلطانی فر در ابتدای این نشست و خبر تهیه پیش نویس قانون نظام جامع رسانه‌ها گفت: من جزو کسانی هستم که آرزو می‌کنم پیش نویس قانون نظام جامع رسانه‌ها به تصویب نرسد. ما با چند شبح سرگردان در نظام مطبوعاتی ایران مواجهیم که یکی از این شبح‌ها همین نظام جامع رسانه‌ای است.
وی افزود: سالهاست اسم آن را می‌شنویم اما واقعا نمی‌دانیم چیست؟ آیا هیچ کدام از شما در اینجا می‌تواند به من توضیح دهد که نظام جامع رسانه‌ها چیست؟ ما در این جا از شکل‌گیری این به اصطلاح نظام جامع رسانه‌ها حرف می‌زنیم اما نمی‌توانیم راجع به رادیو و تلویزیون صحبت کنیم. شبح دوم همین نظام صنفی رسانه‌هاست که وقتی پیش نویس آن را می‌خوانیم حیرت زده می‌شویم. واقعیت این است که وقتی می‌خواهیم درباره مقررات ناظر بر مطبوعات تصمیم‌گیری کنیم، این کار با گرته‌برداری از نظام‌های خارجی یا برخی نظام‌های مشابه داخلی ممکن نیست.
وی در ادامه گفت: در تعاریف کلاسیک روزنامه نگار حرفه‌ای کسی است که شغل اصلی او کار در رسانه‌هاست و بخش اصلی درآمدش از این طریق تامین می‌شود. اما اگر همین تعریف را برای ایران به کار بگیرید، اصلا جور در نمی‌آید. من شخصا بسیاری از روزنامه‌نگاران این مملکت را می‌شناسم که شغل اصلی آنها روزنامه‌نگاری نیست و همچنین روزنامه‌نگارانی را می‌شناسم که با اینکه نشریه‌شان، آنها را تامین مالی نمی‌کند، برای آنها کار می‌کنند.
این مدرس روزنامه نگاری همچنین گفت: گرته‌برداری از نظام‌هایی مانند نظام پزشکی، مهندسی یا وکلا هم جوابگوی ما نیست. در اینجا یک مثلث وجود دارد که یک ضلع آن مردم، یک ضلع آن صنف و یک ضلع آن دولت است. خیلی جاها ممکن است منافع مردم با منافع مهندسان منافات داشته باشد. در این جاهاست که دولت ورود می‌کند و این تنافی را حل می‌کند اما اگر بخواهیم این مسئله را در حوزه مطبوعات اجرایی کنیم مسئله بغرنج خواهد شد.
نمکدوست با بیان اینکه هویت اصلی مطبوعات و در واقع دلیل وجودی آنها نظارت بر کج رفتاری‌هاست، گفت: این کج رفتاری‌ها ممکن است در دولت باشد ممکن است مربوط به مردم باشد و ممکن است در خود ما اهالی رسانه باشد. واقعیت این است که برای نظارت بر این کج رفتاری‌ها بخصوص درباره ی دولت، ما با چالش‌های فراوانی روبرو هستیم؛ ما در جاهایی اطلاعاتی می‌خواهیم که دولت حاضر نیست آنها را ارائه کند. می‌خواهیم وارد جاهایی شویم که دولت اجازه ورود آنها را نمی‌دهد.
این کارشناس ارتباطات و رسانه ضمن نقد پیش‌نویس نظام جامع رسانه‌ها گفت: واقعیت این است که ساختار رسانه ای ما دچار یک آنومی است و مبنای وجودی آن حضور قاهرانه و حداکثری حکومت از لحظه شکل گیری رسانههای ارتباط جمعی در ایران تاکنون بوده است. مسئله این است که دولت خود تبدیل شده به مجوز دهنده، نظارت کننده، کنترل کننده و در واقع منحل کننده و به هیج وجه به دنبال نگاه توسعه ای نیست. پانزده عضوی که قرار است این نظام را سامان دهند، همگی باید از طرف وزیر ارشاد منصوب شوند و این موضوع یک پاشنه آشیل و یک چالش جدی است.
نمکدوست از اینکه دولت حاضر است در بسیاری از امور اقتصادی واگذاری‌هایی انجام دهد اما در خصوص حوزه رسانه حاضر به انجام چنین کاری نیست، گفت: روزهایی بوده است که ضربان قلب همه ما را وصل کرده بودند به میدان فردوسی و هر کسی که هیچ اطلاعی از قیمت سکه هم نداشت، مجبور بود نرخ‌ها را دنبال کند اما نمی‌دانم چرا درباره رسانه‌ها همچنان باید این کنترل‌ها وجود داشته باشد. سوال این است که آیا ما می‌خواهیم سرنوشت رسانه‌ها را بسپاریم به خودشان یا نه؟
وی ادامه داد: نظر من اصلا این نیست که چنین پیش نویس‌هایی با سوءنیت تدوین می‌شود. اتفاقا خیلی از طرح‌ها با حسن نیت تهیه می‌شود اما تا زمانی که حل مسال در چارچوب اقتدار حکومت بررسی می‌شود مسوولیت اجتماعی روزنامه‌ها تحقق پیدا نمی‌کند و ما به روزی نخواهیم رسید که مطبوعات بالنده ای داشته باشیم.
نمکدوست در بخش دیگری از سخنانش گفت: حرفه روزنامه نگاری یک ویژگی‌های اختصاصی دارد و حتما باید قبل از هر نوع سیاست گذاری و تصمیم گیری به این ویژگی‌ها توجه کند که متاسفانه در بسیاری از موارد چنین اتفاقی نمی‌افتد. اگر بخواهیم طبق قانون رفتار کنیم، باید بگوییم کسی خبرنگار است که کارت خبرنگاری از وزارت اطلاعات و جهانگردی سابق و یا وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی فعلی داشته باشد. در واقع نگاه این است که خبرنگار کسی است که دولت او را تایید می‌کند.
نمکدوست در ادامه افزود: فضای رسانه ای غرب نه یک فضای رسانه ای کامل، منصف و بی طرف بلکه کاملا دارای جهت گیری‌های مشخص است و ما نباید خودمان را گول بزنیم؛ هر روزه می‌شنویم VOA فلسطینی‌ها را ستیزه جو معرفی می‌کند اما در همین جا باید نکته‌ای را اشاره کنم و آن این است که در همین آمریکا، این امکان وجود دارد که بگوییم مطبوعات همواره مدافع مردم نیستند اما در ایران نمی‌توانیم کتاب بنویسیم و بگوییم که تلویزیون ما مدافع مردم نیست. در همین افغانستان که از یک بحران و جنگ 30 ساله خارج شده می بینیم که شیوه رسانه‌ای در پیش گرفته شده امیدوار کننده است اما آیا ما چنین شیوه‌ای را در نظر گرفته‌ایم؟
امید جهانشاهی: نیاز به تفاهم ملی بین اصناف روزنامه نگار و حکومت داریم
امید جهانشاهی در نشست تخصصی جایگاه نظام صنفی در رسانههای ایران گفت: بی تردید همه اصناف برای کمک به دولت آمده اند برای اینکه دولت بتواند اهداف خود را به پیش ببرد اما مشکل اساسی این است که دولتها با همدیگر متفاوتند. ما از جهت گفتمانی یک جامعه ایدئولوژی زده هستیم که باعث می‌شود تا اصناف رسانه ای نسبت به سایر اصناف مشکلات بیشتری داشته باشند. تلاش زیادی برای تشکیل انجمن صنفی شکل گرفته است اما هیچ کدام رضایت بخش نبوده است که علت آن به فضای گفتمانی در جامعه برمی گردد.
وی اظهار داشت: برای اینکه زمینه و بستر مناسب برای تدوین یک نظام رسانه ای تشکیل شود به یک تفاهم ملی بین اصناف روزنامه نگار و حاکمیت نیاز داریم. رسانه ها نهاد اجتماعی هستند و بدون رسانه نمی توان به یک مردم سالاری دینی رسید و اساسا بدون وجود اصناف رسانه ای نیز روزنامه نگاری دچار مشکل می شود. بدون اصناف رسانه ای روزنامه نگاری در سطح فردی، سازمانی و محیطی دچار مشکل است. علت این مشکل ها هم فقدان نظام صنفی و رابطه این صنف‌ها با روزنامه نگاری و حاکمیت است.
جهانشاهی افزود: در سوئد کل دخالت دولت در رسانه ها در سه کلمه خلاصه می شود: تضمین استقلال رسانه. ما باید به تفاهم ملی برسیم تا بدانیم رسانه ها چه چیزی لازم دارند و چه کاره هستند. دولت دکتر روحانی که دولت تدبیر و امید است را باید به فال نیک گرفت و اگر چه یک گفتمان به وجود نیامد ولی یک فضای اعتدالی در بستر جامعه شکل گرفته است. این فضای اعتدالی باعث می شود تا اصناف و دولت به نوعی به تفاهم برسند و این فضای به وجود آمده باید نقطه عزیمتی برای همه اصناف و روزنامه نگاران باشد تا به اهداف والای خود دست یابند.
کاووس صادقلو: چهار عکاس نقص فنی هواپیمای c130 را گزارش دادند
رئیس انجمن صنفی عکاسان مطبوعاتی در ادامه با انتقاد از اینکه در کشور بعد از وقوع هر حادثه‌ای به دنبال مقصری بیرون از ماجرا هستیم، گفت: این امر درباره ی سقوط هواپیمای c130 که خبرنگاران در سال 84 مسافر آن بودند، مشهود است. زمانی که هواپیمای حامل خبرنگاران سقوط کرد، اصحاب رسانه، «ارتش» را مقصر دانستند؛ اما من می‌دانم چهار تن از عکاسان خبری که در آن هواپیما شهید شدند، پیش از پرواز، با دفتر رسانههای خود تماس برقرار کردند و صاحبان جرائد را از وجود نقص فنی هواپیما مطلع کرده بودند. ولی مدیران آن رسانه‌ها اصرار کردند که آنها باید به این مأموریت بروند.
در ادامه جلسه این گفته های صادقلو با واکنش مدیرعامل اسبق خبرگزاری فارس درباره این ادعا روبرو شد، به‌طوری‌که مهدی فضائلی سخنان کاووس صادقلو را درباره دوتن از خبرنگاران و عکاسان شهید خبرگزاری فارس(شهیدان نیلی و برادران) رد کرد.
فرامرزیان: حقوق و مسوولیت‌های ساختارهای صنفی باید مشخص شود
در ادامه این نشست، ژاله فرامرزیان دبیر انجمن روزنامه نگاران زن ایران گفت: ساختارهای صنفی باید چند مشخصه اصلی داشته باشد: از یک طرف متشکل از گروهی باشند که به دنبال منافع و ایفای حقوق خود هستند و از طرف دیگر این تشکیلات باید سلسله اقداماتی را برای پیشبرد اهداف خود انجام دهد. البته این سازمان های غیردولتی، شرکای اجتماعی دولت هم هستند و لذا باید حقوق و نیز مسوولیت های آنها مشخص باشد.
فرامرزیان از اینکه به گفته او برای چنین ساختارهای صنفی همواره تکالیف متعدد و متنوعی تعیین می‌شود، اما چندان به موارد مربوط به حقوق آنها پرداخته نمی‌شود، اظهار تاسف کرد و گفت: اگر بخواهیم ساختارهای مردمی و تشکل های صنفی را با لحاظ کردن ساز و کارهای طبیعی آنها تعریف کنیم، باید هم رویکرد به حقوق و هم رویکرد به مسوولیتها را برای آنها در نظر بگیریم. این در حالی است که در زمینه اصناف حوزه رسانه، حقوق روزنامه نگاران به میزانی که باید، رعایت نشده است، در حالی که تکالیف بسیاری برای آنها در نظر گرفته شده است.
وی گفت: در پیش نویس نظام جامع رسانه‌ای برگزاری مجمع عمومی تعریف شده است، اما چیزی به نام عضو در آن تعریف نشده است، در حالی که یک مجمع عمومی از طریق تعداد اعضایش هویت می‌یابد. همچنین 15 نفر به عنوان گروه هدف در این پیش نویس مشخص شدند که البته نحوه انتخابشان شفاف نیست، علاوه بر این هفت نفر هم نماینده حاکمیت هستند که این خود جای سوال دارد .
سومین نشست از سلسله نشست‌های تخصصی مرکز مطالعات و برنامه‌ریزی رسانه‌ها دوشنبه از ساعت 10:30 تا 1 بعد از ظهر برگزار شد و حسین انتظامی معاون مطبوعات و اطلاع رسانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مهمان ساکت این برنامه بود.
نظر شما