اين كاهش در متوسط جهاني 9درصد ارزيابي شده است. براساس آمار اعلامي بانك جهاني ميزان كاهش منابع آب شيرين در ايران 6برابر استاندارد جهاني است و در اين بين ايران در رده نخستين كشورهايي است كه منابع آب‌شيرين آن در حال كاهش است. با اين وضعيت طولي نمي‌كشد كه ايران در آرزوي آب شيرين باشد.
2- به گفته مسئولان وزارت نيرو، 92درصد آب كشور در بخش كشاورزي، 2درصد در بخش صنعت و 6درصد در بخش شرب مصرف مي‌شود. غالب بودن سيستم‌هاي سنتي و قديمي آبياري (غرقابي) در بخش كشاورزي عامل هدررفت 50درصد آب شيرين در كشور است. درصورت توسعه سيستم آبياري در كشور، ميزان مصرف آب شيرين به 45درصد كنوني كاهش مي‌يابد. اين ميزان كاهش مي‌تواند ايران را از وضعيت بحران آبي خارج سازد؛ هرچند احياي منابع آبي زيرزميني و جاري كشور به آساني ميسر نخواهد بود.
3- واقعيت اين است كه ايران با سرعت زيادي در حال نزديك شدن به شرايط بحران آبي است. اين سرعت اگرچه از سال‌هاي گذشته شدت پيدا كرده و در حال حاضر ادامه دارد اما از انعكاس لازم برخوردار نيست تا همگان از دولت گرفته تا ملت به‌خود آيند و چاره‌اي براي آينده و آيندگاني كه محتاج آب خواهند بود، بينديشند. كاهش سطح آب درياچه اروميه زنگ خطر بي‌آبي را چند سال پيش در كشور به صدا درآورد اما هيچ‌كس نمي‌خواست باور كند كه اين درياچه در حال خشك شدن است بنابراين نه‌تنها اقدام جدي براي جلوگيري از خشك‌شدن آن به عمل نيامد بلكه به سياست‌هاي پوپوليستي گذشته در حاشيه اين درياچه و ديگر تالاب‌ها و رودهايي كه در احتضار هستند، ادامه داده شد و شد آنچه امروز شاهد آن هستيم.
4- بحران آب و كنترل آن به دغدغه دولت و ساير نهادهاي حكومتي در كشور تبديل شده اما اين دغدغه هنوز در اولويت مجموعه كلان تصميم‌گيري و اجرايي كشور قرار ندارد. آنچه بر شرايط كنوني برخورد با بحران كم‌آبي مي‌رود چيزي جز ادعاگرايي، سهم‌خواهي محلي، سطحي‌نگري، بخشي‌نگري، آسان‌نگري، توسل به سياست‌هاي تسكيني و حتي متضاد با موضوع مهار بحران آب نيست. در اين ميان صداي مقامات استاني و نمايندگان مجلس از همه بلندتر است. آنها دائم تهديد مي‌كنند كه درصورت بي‌توجهي و تأمين آب مشكلات اجتماعي و امنيتي به‌وجود خواهد آمد.
5- حل بحران آب در كشور به‌عنوان ضروري‌ترين اولويت كشور، نيازمند عزم ملي، دوري از هيجان و اضطراب، عدم‌بخشي‌نگري و هماهنگي ساير بخش‌ها، سياست‌ها و برنامه‌هاي كلان است. بايد بررسي شود كه آيا سياست‌هايي همچون توليد محصولات كشاورزي به هر قيمتي با سياست مهار بحران آب سازوگاري دارد؟ آيا چشم‌پوشي از صدها هزار چاه آبي بدون مجوز با منطق عدالت و انصاف هماهنگي دارد؟
نظر شما