در داستانی آمده است مردی در نیویورک تمام روز را در جست‌وجوی یافتن خاک برای گلدانش سپری کرد اما در پایان روز، خاکی نیافت که نیافت! آیا ما هم بدین‌سو می‌رویم؟ به‌سوی وداع با طبیعت!
طوطی طوق صورتی که معرف حضورتان است؛ این طوطی زیبا چندی است مهمان تهران و تهرانی‌ها شده است. این پرنده که از جنوب شرقی ایران آمده در واقع بومی شبه‌قاره هند است.
در آنجا این پرنده‌ها به‌طور دسته‌جمعی با سروصدا و پراکنش رنگ‌های زیبا، صفا و حیات به محیط می‌بخشند. در تهران هم این پرنده همین رفتار را دارد! اما فضای پر از درخت در کجای تهران وجود دارد تا شاهد این رفتار باشیم؟
محل اجلاس کمیته محیط‌زیست در حوالی پارک‌شهر است و من پس از مدت‌ها گذارم به پارک شهر افتاد؛ به‌یاد داشتم زمانی که در دبیرستان دارالفنون تحصیل می‌کردم برای مرور درس‌هایم به پارک‌شهر می‌رفتم.
تهران آن روزها این‌قدر شلوغ و آلوده نبود ولی خوب به‌خاطر دارم وقتی به پارک شهر نزدیک می‌شدم هوا چند درجه خنک می‌شد به‌طوری‌که رطوبت و طراوت را احساس می‌کردی. همراه با این لطافت و تازگی هوا، رفتار انسان هم لطیف‌تر می‌شد تا آنجا که ساعت‌ها مطالعه بچه‌ها را خسته نمی‌کرد.
بد نیست بدانید براساس مطالعه‌ای که در ایالات متحده آمریکا صورت گرفته، در شهرک‌های فقیرنشین و حاشیه شهرهای بزرگ که خشونت، ناهنجاری‌های اجتماعی، مواد مخدر، بیکاری و ولگردی جوانان در بطن جامعه نهادینه شده، فضای سبز، درختکاری، جنگل‌های مصنوعی و حتی چمن‌کاری موجب کاهش خشونت و جرایم گوناگون شده است. روانکاوان این امر را مربوط به میل باطنی انسان به فضاهای سبز و خرم می‌دانند.
ما بی‌آن‌که متوجه باشیم از نبود فضاهای سبز رنج می‌بریم. همان‌طوری که با دیدن آن ناخودآگاه به‌وجد می‌آییم و رفتارمان تعدیل می‌شود. از آنجا می‌توان به فراموشی مقوله محیط‌زیست تهران پی‌برد. اما اینک این کمیته مصمم به تأثیرگذاری است و این مایه امیدواری و خوشبینی تهرانی‌هاست.
