تکنولوژی‌رسانه‌ای؛ دغدغه‌نان‌ یا روزآمدی

روندی که هر چند دغدغه آن در سالیان اخیر از گوشه و کنار دستگاه‌های اجرایی و نهادهای فرهنگی به گوش می‌رسد اما به نظر می‌رسد آنچه به دست آمده جوابگوی نیاز مخاطب نیست. البته بحث مالی و دغدغه بی پولی در امور فرهنگی همه گیراست. اما می‌توان با حداقل‌ها نیز نظر مخاطبان را تامین کرد.

تکنولوژی رسانه‌ای ، فعالیت‌های رسانه‌ای دیجیتال، استودیوهای استدی کم و... مقوله‌هایی نیستند که بتوان آنها را از روی مقاله‌های ترجمه شده در اختیار تکنسین‌های شبکه‌ها قرار داد. و یا با مهندسی معکوس این نوع استودیوها را ساخت. نیاز برنامه سازی در زمان کنونی می‌طلبد بهترین کیفیت‌کاری از ساخته‌ها حاصل بیاید. و اگرچه این کیفیت فقط با روزآمدی در تکنولوژی بدست نمیاد؛ اما یکی از شروط مهم نیز توجه به همین تکنولوژی روز است.

شبکه‌های آموزشی تلویزیونی دارای توانایی‌های قابل ملاحظه‌ای هستند، اگر صدا و سیمای ما بتواند خوب هزینه کند می‌تواند شبکه‌های درخور و با نیروی انسانی روزآمد و تخصصی نیز داشته باشد.

 جالب اینجاست که هرچند صحبت از تکنولوژی رسانه‌ای و بحث سرویس گرفتن از خدمات رسانه ای ماهواره‌ای و خرید دوربین‌های دیجیتال می‌رود، اما بعضی‌ها تصور می‌کنند این مقوله‌های فنی ، ارتباطی به فرهنگ ندارند.

شبکه‌های  مختلف تلویزیونی اعم از آموزشی و فرهنگی و خبری صدا وسیما؛ نیاز مخاطب را باید برآورده کند. اما انتظاری که از این نوع شبکه‌ها می رود برآورده شده است؟

از 10 سال پیش تاکنون ایجاد و راه اندازی شبکه‌های تخصصی نیاز امروز رسانه‌ی ملی ایران شده است . و در طی این دهه شبکه‌های اقتصاد، شبکه پزشکی ، شبکه تماشا و شبکه‌های تخصصی دیگر برای ارائه هرچه بهتر و بیشتر و از همه مهمتر ارائه روزآمد اطلاعات و اخبار راه اندازی شده‌اند اما این کمیت؛ جایگاه کیفیت را پر نمی‌کند. نیاز مخاطب مهمترین فاکتوری است؛که متاسفانه به حد و اندازه لازم به آن بها داده نمی‌شود.

 یکی از دلایل اصلی بروز این مشکلات ؛ کمبود اعتبارات در به روز سانی؛ شبکه‌های فوق الذکر است . از طرفی گفته می‌شود طرح‌های جامع راه اندازی شبکه‌های تلویزیونی روزآمد است ؛اما مشکل مالی و کمبود اعتبارات، شریان حیاتی توسعه تکنولوژی رسانه‌ای در ایران را پاره می‌کند. اینجاست که بحث دغدغه نان یا روزآمدی تکنولوژی رسانه‌ای مطرح می‌گردد.

در زمینه‌های دیگر نیز تکنولوژی رسانه‌ای می‌تواند وظیفه‌های راهبردی به عهده بگیرد. برای مثال وزارت آموزش و پرورش برای بازآموزی سالیانه 400هزار معلم ابتدایی خود حدود 20میلیارد  تومان هزینه می‌کند. این در حالی است که تمام این بودجه؛ صرف کارهای آموزشی نمی‌شود و بسیاری از آن مصروف تدارکات این پروسه است . در حالی که می‌توان با استفاده از سیستم آموزشی تلویزیونی ، برنامه‌های بازآموزی و مکمل را بهتر و با هزینه بسیار کمتر ارائه کرد.

در حال حاضرسازمان صدا و سیما سالیانه 10هزار ساعت فیلم و سریال تولید می کند و روزی 24 ساعته  کنداکتورها را پوشش می دهد. اما بسیاری از هنرمندان آنچنان که شایسته است ، همیشه کار ندارند؛ هنرمندانی که نشان داده‌اند استعداد بالایی در جذب مخاطب دارند.

 با استفاده بهینه از شبکه‌های تخصصی و عمومی سیما؛  و تامین اعتبار برای آنها؛ هم آمار تولید سالیانه برنامه‌های تلویزیونی بالا می‌رود هم معدل ساعات پوشش برنامه. و از همه مهمتر ساخت بیشتر برنامه‌های ملی برای جلوگیری از واگرایی فرهنگی ناشی از توسعه برنامه ماهواره ها؛ این مشکل نیز برطرف می‌گردد.

از سویی دیگر افتتاح شبکه های جدید و یا توسعه و روزآمدی همین شبکه های حال حاضر را را به فال نیک می گیریم .و دعا می‌کنیم جدای از بحث کمیت؛ کیفیت نیاز مخاطبان در راس امور سیاست‌گذاری قرار بگیرد.

فراموش نکتیم با راه اندازی هرچه بیشتر شبکه‌های با کیفیت تلویزیونی؛ فرهنگ و سنت ما از تکنولوژی رسانه‌ای روزآمد بهره خواهد گرفت. روندی که باعث جذب مخاطب بیشتر شده و این مهمترین وظیفه رسانه ملی؛ مطلوب ادا خواهد گردید.

عکس مطلب از: پدرام پولادیان. حق تکثیر در مالکیت عمومی است.