اگر ایران نبود محاصره آمرلی شکسته نمی‌شد

به گزارش ايرنا، این افسر عراقی که محبوب مردم و نیروهای مقاومت مردمی منطقه است، در آغاز یورش برق آسای داعش به موصل، مانند بسیاری از فرماندهان غافلگیر شده و برخی فرماندهان خائن ارتش، تسلیم نشد، فرار هم نکرد و مهمتر از همه تسلیحات یگان تحت فرماندهی خود را نیز تحویل برخی ها نداد.

وی که فرمانده یکی از گردان ها در استان موصل بود، بعد از سقوط موصل و از هم پاشیدن ارتش در این منطقه، نیروهایش را به منطقه طوزخورماتو و آمرلی در 200 کیلومتری شمال بغداد منتقل کرد و در آنجا به نبرد با نیروهای داعش مشغول شد و در تمام 85 روز محاصره آمرلی در کنار مردم این منطقه و نیروهای داوطلب مردمی که از سراسر عراق آمده بودند، ماند.

وی که در آمرلی عقید مصطفی (سرهنگ مصطفی) صدایش می کنند،با بیان اینکه 'ایران نقش اول و مهم را در شکستن محاصره این منطقه داشت'، گفت اگر دست داعش به آمرلی می رسید، این شهر را با خاک یکسان و بی شک مردم شهر را قتل عام می کرد.

وی در گفت وگو با خبرنگار ایرنا که برای تهیه گزارش به این منطقه از شمال عراق رفته، ضمن تشکر از مقامات و ملت ایران، بویژه رهبر معظم انقلاب و نیز نقش موثر سردار قاسم سلیمانی، در نجات منطقه گفت: ایران زمانی به کمک ما آمد که در دنیا هیچکس به فکر مردم آمرلی نبود.

مصطفی الطائی، درباره مقاومت مردم آمرلی گفت که اهالی این منطقه با حفظ وحدت و همدلی و همبستگی محاصره 85 روزه داعش را پشت سرگذاشته و عامل حفظ وحدت ارضی عراق شدند.

این سرهنگ ارتش عراق روحیه بالا داشته و با نیروهایی داوطلب مردمی موسوم به 'الحشد الشعبی' رابطه خوب و صمیمانه ای دارد؛ نیروهایی که به دلیل سن پایین و جوان بودن فاصله سنی زیادی با او دارند.

کنترل منطقه آمرلی اکنون بعد از گذشت حدود یک ماه از محاصره آن، در دست یکی از فرماندهان نیروهای موسوم به الحشد الشعبی است.

در این منطقه نیروهایی از سازمان بدر ، سرایا السلام (وابسته به جریان صدر)، کتائب حزب الله و عصائب اهل الحق حضور دارند و جوانان شهر عمدتا در این نیروها حضور دارند.

سرهنگ مصطفی، در پاسخ به این سوال که آیا امکان دارد داعش دوباره برگردد؟، گفت مردم منطقه نشان داده اند که تسلیم نمی شوند. البته این بار همه اهالی این شهر مسلح و مصمم هستند.

منطقه آمرلی با انجام عملیات پاکسازی هفته گذشته در محدوده رود 'زرگه' در غرب منطقه، دستکم 30 کیلومتر از خطوط اصلی نبرد دور شده و شهر رفته رفته وضعیت عادی به خود گرفته است؛ البته شهری که کوچه و خیابان هایش، به دلیل محاصره 85 روزه ، عدم توجه مسوولان استان صلاح الدین به این مشکلات این شهر ، از زیر ساخت های شهری برخوردار نیست و اکنون مردم این شهر مهمترین نیاز خود را احداث یک بیمارستان می بینند تا برای درمان و مداوای خود مجبور به طی مسافت هایی بین 100 تا 150 کیلومتر نباشند.