به گزارش سرویس تجسمی هنرآنلاین محسن وزیری مقدم، نقاش و مجسمه‌ساز شناخته شده، منتخبی از آثار نقاشی‌اش را در گالری طراحان آزاد به نمایش در می‌آورد. این نمایش که گزیده‌ای از آثار مجموعه‌های مختلف او را در برمی‌گیرد از مجموعه شخصی هنرمند انتخاب شده است.
به گفته مسئولین برگزاری این نمایشگاه، محسن وزیری مقدم که سال‌هاست در ایتالیا سکونت دارد در این نمایشگاه حضور خواهد داشت. به این ترتیب بعد از سال‌های متمادی علاقمندان شاهد نمایشگاهی انفرادی از این هنرمند در ایران خواهند بود.
وزیری‌مقدم آنچنان که خود عنوان می‌کند؛ در ابتدا نقاشی را از یک نقطه شروع کرده و این نقطه را در فضا گسترش و به مربع‌ها، مستطیل‌ها، خط‌ها، ریتم‌ها و تکنیک‌های مختلف بسط داده است تا دوره‌ای که در اواخر دهه شصت میلادی نقاشی‌های رنگ‌پاشی‌اش را رقم می‌زند.
نقاشی‌های شنی یکی از دوره‌های کاری مهم این هنرمند در نقاشی‌هایش محسوب می‌شود. وزیری‌مقدم خود درباره این مجموعه می‌گوید: "با دوستانم برای شنا رفته بودم که شن‌های ساحل دریاچه، سیاه بود. من برای خنداندن دوستانم شن‌های ساحلی را روی بدنم می‌مالیدم و جای انگشتانم را روی شن می‌دیدم. در یک لحظه این فضای سیاه و سفیدی که بین پوست بدن من و شن ایجاد شده بود توجه مرا جلب کرد. تاریکی و روشنایی را در اینجا دیدم که نور از زیر تاریکی به روشنایی می‌رود. بعد اثر انگشت خودم را روی زمین دیدم و گفتم این امضای من است و برای من تداعی شد که این موضوع چیزی است که در ماورای اندیشه ما و بزرگان ما بوده است. بزرگان ما با طبیعت سروکار داشتند و خاک را با انگشتانشان تراش می‌دادند تا دانه‌ای بکارند. این تداعی به عنوان یک اندیشه موروثی در ذهن همه ما القا می‌شود. در آن لحظه چنین انتقال فکری‌ای پیدا کردم و یک انتقال فکری من هم این بود که من در کودکی خاک بازی می‌کردم و بدون اینکه توجه بکنم جای خودش را در ذهنم گذاشته بود. این دو تداعی و این عمل طبیعی که من انجام دادم این فکر را در من ایجاد کرد که می‌توانم با تمام دستورات و توصیه‌های استادانم و یادگیری‌هایی که داشتم یک حرکت تازه در کار هنری به وجود بیاورم. رفقایم مرا از اینکه ساکت شدم سرزنش کردند که چه شده و جواب دادم: مثل اینکه چیزی را پیدا کردم. پیکاسو حرف جالبی می‌زند:" من هیچ وقت جست‌و‌جو نمی‌کنم، پیدا می‌کنم. "من هم جست‌و‌جو نمی‌کردم، پیدا کردم. مقداری شن به منزل بردم و همین حرکت بازی با شن را با جای انگشتان خودم که خط‌ها و حرکت‌ها و شکل‌هایی را به وجود می‌آورد دنبال کردم تا اینکه بالاخره توانستم این را روی بوم پیاده کنم. وقتی کار را به استادم نشان دادم، کارهای مرا یکی از منتقدان ایتالیایی معرفی کرد."
وزیری مقدم همچنین درخصوص یکی دیگر از مجموعه‌های مهم‌اش یعنی" هراس و پرواز "می‌گوید:" پس از مجموعه مجسمه‌های حرکتی چون کارگاه وسیعی نداشتم به خلق مجموعه هراس و پرواز روی آوردم. در واقع این مجموعه در سال‌های تدریسم ذدز ایران شکل گرفت که کمتر فرصت نقاشی کردن داشتم. پس از مدتی به این نتیجه رسیدم که خراش‌های ناشی از جای انگشت‌هایم بر روی شن را به صورت فرم‌های ساده هندسی بر روی بوم بیاورم. این کار‌ها را ابتدا روی مقوا و سپس روی نوارهای پلاستیکی و آلومینیومی اجرا کردم و پس از آن تصمیم گرفتم که از این تکنیک برای خلق مجسمه استفاده کنم. در واقع در این مجموعه ناراحتی و گرفتاری‌های زندگی‌ام موجب شد که به این ایده و مجموعه برسم. "
مجسمه‌های تعاملی وزیری مقدم نیز از مجموعه‌های با اهمیت فعالیت هنری این هنرمند محسوب می‌شود.
در سال‌های اخیر تنها امکان نمایش تعداد محدودی از آثار وزیری مقدم در قالب نمایشگاه گروهی در تهران فراهم شده است و شاید از آخرین دفعاتی که آثاری از وزیری مقدم در قالب نمایشگاه گروهی به نمایش درآمد؛ می‌توان به نمایشگاه ۶۰ سالگی هنرستان هنرهای زیبا در موزه هنرهای معاصر تهران و نمایشگاه گروهی جنگل ۴ در گالری زیرزمین دستان اشاره کرد که این ۲ نمایشگاه با استقبال بی‌سابقه‌ای روبرو شد.
*نقل قول‌هایی که در متن خبر آمده از گفتگویی مفصل با محسن وزیری مقدم که تیرماه امسال در هنرآنلاین انتشار یافته استخراج شده است.
نظر شما