به گزارش ایسنا، این نشان که به امضای وزیر فرهنگ فرانسه رسیده، شامگاه 26 آبان‌ماه توسط برونو فوشه - سفیر فرانسه در ایران - در محل رزیدانس سفارت فرانسه در تهران به محمود دولت‌آبادی - نویسنده پیشکسوت ایرانی - اهدا شد.
در این مراسم سفیر فرانسه، دکتر داریوش شایگان و دکتر مریم عسگری (مترجم جای خالی سلوچ) درباره وجوه مختلف نویسندگی و آثار محمود دولت‌آبادی سخن گفتند.
ابتدا سفیر فرانسه در ایران ضمن خوشامدگویی خطابهای را درباره زندگی و اهمیت آثار دولت‌آبادی بیان کرد و در ضمن آن گفت از زمانی که آثار دولت‌آبادی در فرانسه منتشر شد جامعه روشنفکری و کتابخوان فرانسه با او بیش‌تر آشنا شد.
برونو فوشه سپس از ویژگیهای هنری دولت‌آبادی در زمینه تئاتر و داستاننویسی و رماننویسی مطالبی بیان کرد.
پس از آن دکتر داریوش شایگان خطابه خود را ابتدا به زبان فرانسه و سپس به فارسی خواند.
شایگان چنین گفت:«دولت‌آبادی بی‌شک یکی از بزرگ‌ترین رمان‌نویسان ایران معاصر است. او برخلاف اونوره دو بالزاک، پنجاه‌هزار فنجان قهوه ننوشید تا طی بیست سال و به بهای زندگی‌اش بزرگ‌ترین شاهکار ادبی قرن نوزدهم، یعنی کمدی انسانی، را خلق کند. دولت‌آبادی اما موفق شد در عرض پانزده سال و با گذر از نشیب‌وفرازهای بسیار، یکی از جذاب‌ترین و بزرگ‌ترین حماسه‌های روستایی ایران مدرن را بیافریند، «کلیدر» را. دولت‌آبادی اهل خراسان است، زادگاه پرآوازه حکمت و ادب ایران. او، هم بزرگیِ این سرزمین را در خود متبلور ساخته است، هم زخم‌های آن را.
آن‌چه در شخصیت استثنایی محمود دولت‌آبادی، علاوه بر استعداد خاص او، مرا مجذوب می‌کند، درستیِ اخلاقی، صداقتِ روشنفکری و اصالتِ تمام‌عیارش در مقابل جهانی است که معرکه‌گیرهای رسانه‌یی، آن را یک‌سره به اشغال خود درآورده‌اند. دولت‌آبادی مانند هر هنرمند راستینی، حساس است و پراضطراب، مجروح از درد درون، و دلواپس روح آنانی که رؤیاهای پرشهامت‌شان همواره با واقعیات مبتذل در تعارض‌اند، دنیایی که نسبت به تمنای قلبِ جوینده حقیقت و آزادی، بی‌اعتناست.
این ابوالهول ناشناخته، یا کم‌شناخته یا کسی چه می‌داند شاید بسیارشناخته، در سیروسلوک درونی خود مردی است در تبعید. آن‌چه مربوط به خوانندگان او می‌شود، که بسیارند، هم امشب در این‌جا، و در همه‌جا، با اجازه او، با حلول در وجودش و همزبان با شاعر بزرگ فرانسوی، می‌خواهم بگویم:
تو می‌شِناسی‌اش ای خواننده، این هیولای ظریف را
همزاد من برادر من ای خواننده ریاکار!»
سخنران بعدی دکتر مریم عسگری بود که درباره چگونگی ترجمه «جای خالی سلوچ» توسط خودش به زبان فرانسه سخن گفت و در بخشی از سخنان خود گفت «مترجم همیشه ناراضی است و من این احساس را در طول ترجمه کتاب داشتم . برای من ترجمه «جای خالی سلوچ»، ترجمه یک اقلیم بود، ترجمه یک فرهنگ و تاریخ بود. و سعی کردم که " آن " و " لحظات" را در این رمان برگردانم.»
سپس مدال شوالیه هنر و ادب فرانسه توسط سفیر این کشور به دولت‌آبادی اهدا شد و دولت‌آبادی از خانم وزیر فرهنگ فرانسه، سفیر فرانسه و تریگل، وابسته فرهنگی فرانسه، تشکر کرد.
دولت‌آبادی ضمن بیان نکاتی درباره نوشتن و رنج نوشتن قطعه‌هایی را از اوژن یونسکو و مارسل پروست خواند و در بخشی دیگر از تمدن و ادبیات فرانسه یاد کرد.
در این مراسم افرادی همچون دکتر داریوش شایگان، دکتر نصرالله پورجوادی، کامبیز درمبخش، امید روحانی، ترانه شایگان؛ صدیق تعریف، لیلی گلستان، دکتر رفعت، دکتر جواد مجابی، کیانوش انصاری، مدیا کاشیگر، فخرالدین فخرالدینی و داوود موسایی و حسن کیائیان (ناشران آثار دولت‌آبادی) شرکت داشتند.
نشان شوالیه هنر و ادب فرانسه پیش‌تر به هنرمندان ایرانی دیگری همچون شهرام ناظری، محمدرضا شجریان، رضا سیدحسینی، محمدعلی سپانلو، عباس کیارستمی، لیلا حاتمی، لیلی گلستان، داریوش مهرجویی و کامبیز درمبخش اهدا شده است.
نظر شما