دکتر مجید شهریاری صبح روز دوشنبه 8 آذر ماه 89 در بلوار ارتش همین تهران خودمان مورد سوءقصد قرار گرفت و شهید شد. پس از آن گروهی شهید شهریاری را به همراه سه تن دیگر «شهیدعلم» خواندند.
خیلی نمی‌گذرد از زمانی که اصلا مفهومی به نام «شهیدعلم» نداشتیم، همه شهادت و شهید را مفهوم و سوژه‌ای نظامی در میدان رزم یا نهایتا سیاسی تصور می‌کردند.
از طرفی کسی باورش نمی‌شد علمِ روز در ایران آن‌قدر پیشرفت کرده باشد که دشمنی برای اینکه به ایران ضربه بزند، از این راه وارد شود.شهید مجید شهریاری جثه خیلی بزرگی نداشت ولی هولی عظیم در دل دشمن انداخته بود. منظور از دشمن در اینجا خود دشمن است.
کسانی که با تمام وجود با ایران در جنگ باشند؛ حتی زمانی که به طور علنی شیپور جنگی نواخته نشده باشد. دکتر شهریاری جنگ را هم چشیده بود ولی او را بیشتر به عنوان یک استاد سطح بالا در رشته فیزیک هسته‌ای در دانشگاه امیرکبیر و شهید بهشتی می‌شناختند تا رزمنده، ولی از خوش‌شانسی او شرایط زمانه جوری پیش رفت که شهادت او نه در میدان جنگ، که در عرصه علمی رخ داد.
- مرد 20درصدی
یکی از اساتید دوره لیسانس‌اش درباره او گفته بود قدرت نفوذ فلانی به فرمول‌های ریاضی و فیزیک عجیب و غریب است.
از جایگاه علمی او همین بس که بسیاری از غنی‌سازی 20درصد اورانیوم و بسیاری از پیشرفت‌های علمی هسته‌ای را مدیون فعالیت‌های ایشان می‌دانند؛ مثلا در زمینه ساختن صفحات سوخت هسته‌ای (یکی از زمینه‌های اختلافی ایران با مخالفان ماجرای هسته‌ای) ایشان تنها فردی بودند که به نتیجه رسیدند. هرچند برای انجامش حاضر نشدند هزینه‌ای دریافت کنند.
شهید شهریاری آن‌قدر اهمیت داشتند که سرویس‌های اطلاعاتی دشمن او را به شهادت رساندند. شهید شهریاری در زمانی که حساس‌ترین مساله سیاست خارجی ایران مساله انرژی هسته‌ای است، یکی از فرماندهان این عرصه بود و آن‌قدر در این عرصه حرکتش تاثیرگذار بود که انرژی هسته‌ای ایران روز‌به‌روز بدون کمک غیر، ده‌ها گام به جلو گذاشته است. او متولد زنجان بود.
تحصیلات اولیه‌اش را همان‌جا گذرانده و سپس با کسب رتبه دو در رشته الکترونیک دانشگاه امیرکبیر قبول شد و بعد در دانشگاه صنعتی شریف دوره کارشناسی ارشد را گذرانده و دوباره برای دکترا به دانشگاه امیرکبیر بازگشت. یک استاد گمنام که البته بین اهل فن شهرت داشته است.
- مثل دوران خط مقدم
یک حرفی بود از زمان جنگ که بعضی برای موفقیت کشور نیازی نیست به خط مقدم شهادت بروند. همین که برای تحصیل در دانشگاه‌ها باقی بمانند، کافی است. حالا انگار برای بعضی از همان دانشجویان امکان شهادت خیلی نزدیک‌تر شده است.
خاطراتی که از شهید شهریاری نقل می‌شود، به بسیاری از شهدای دفاع مقدس می‌ماند.
اینکه نماز شب می‌خوانده، برای نیازمندان دست یاری و کمک داشته، نماز و روزه مستحبی‌اش را فراموش نمی‌کرده، با علما در ارتباط بوده، رزق و روزی حلال برایش اهمیت ویژه داشته، خمس و زکاتش را از زمان دانش‌آموزی ادا می‌کرده، به تلاوت قرآن و تفسیر عادت و همت داشته، نماز اول وقتش ترک نمی‌شده، رفتارش با مادرش فوق‌العاده خوب بوده و مراسم ازدواجش آنچنان ساده بوده که در سلف دانشگاه برگزار شده است.
چنین شخصیتی که این ویژگی‌ها را داشته، اگر کمتر از شهادت نصیبش می‌شده، باید به او شک می‌کردند.
- در روح و ریحان
شهید شهریاری در کنار کارهای علمی به مباحث فلسفی و دینی هم توجه ویژه داشت و در این راه به صورت ویژه با آیت‌الله جوادی آملی مانوس بود.
ایشان هم به او محبت داشتند. بعد از شهادت شهید، آیت‌الله جوادی آملي با اشاره به آیه‌ای که در آن خدا به حضرت داوود(ع) زره‌بافی یاد می‌دهد تا از شر دشمنان در امان باشند، گفتند امروز هم دانشمندان هسته‌ای مانند زره‌بافان عصر حضرت داوود(ع) هستند که از آن طریق از شر دشمنان محفوظ خواهیم بود و حال زره‌باف شهر ما به شهادت رسیده است.
آیت‌الله جوادی آملی در چهلم ایشان هم به خانواده‌شان پیغام داده بودند که مطمئن باشید شهید شما در «روح و ریحان» است.
منبع:همشهري جوان
نظر شما