اینگمار برگمن در سن 89 سالگی در خانه‌اش در جزیره فارو در سوئد در گذشت. اوا برگمن دختر او خبر مرگ "در آرامش" او را در دوشنبه 30 جولای (8 مرداد) اعلام کرد،، اما در مورد علت مرگ او سخنی نگفت. [سابقه موضوع]
به گزارش خبرگزاری فرانسه ماکس فون سیدو که در 11 فیلم برگمن نقش‌آفرینی کرد، از "حق‌شناسی بی‌نهایت" خود هم به خاطر فرصت‌های حرفه‌ای که برگمن در اختیارش گذاشت و هم به خاطر "امتیاز بزرگ برخوداری از دوستی او" سخن گفت.
مایکل آپتد کارگردان انگلیسی برگمن را "مظهر کارگردانی برای کارگردانان سینما" خواند که " فیلم‌های زیبا، پر رمزو راز و زیرکانه ساخت که برای همیشه نقش خود را بر روح‌ها باقی گذاشتند."
وودی آلن در بیانیه‌ای برگمن را یکی از بزرگترین هنرمند سینمایی زندگی‌اش خواند و به شوخی گفت: "او به من گفته بود که می‌ترسد در روزی آفتابی آفتابی بمیرد. امیدوارم که هوا در هنگام مرگش ابری، بوده باشد."
ژیل ژاکوب رئیس جشنواره کن در باره برگمن گفت: "سینمای مدرن یکی از آخرین پیشگامانش را از دست داد، پیشگامی نابغه."
برگمن شخصا 9 بار به عنوان کارگردان و نویسنده نامزد جایزه اسکار شد از جمله در شال 1960 برای فیلم "توت‌فرنگی‌های وحشی" و در سال 1980 برای فیلم "فانی و الکساندر".
گرچه در هیچکدام از این موارد شخصا جایزه نصیب او نشد، در سال 1971 اسکاری افتخاری دریافت کرد. اما فیلم‌های برگمن سرنوشت بهتری داشتند و سه بار برنده اسکار بهترین فیلم خارجی شدند.
برای بسیاری از سینمادوستان برگمن بزرگترین سینماگر مولف دهه‌های 1950 و 1960 به حساب می‌‌آمد و در درجه‌ای حتی بالاتر از استادانی چون فدریکو فلینی، لوئیس بونوئل و ژان لوک گدار قرار می‌گرفت.
برگمن هیچگاه از مرگ همسر پنجم و آخرش اینگرید فون‌روزن در سال 1995 تسلی نیافت و سال‌های آخر عمر را در انزوایی نسبی در جزیره کوچک فارو در جنوب شرق سوئد در دریای بالتیک گذراند.
