دانشمند شهيد دكتر مسعود عليمحمدي، استاد شهيد دكتر مجيد شهرياري، متفكر جوان شهيد داريوش رضايي، تلاشگر تأثيرگذار شهيد مصطفي احمدي روشن و ياور فقيد‌شان و همه و همه رفتند تا غرور مردم‌مان پايدار بماند. ترور و كشتار دانشمندان هسته‌اي نشانگر 2چيز است؛ ضعف دشمن در برخورد با رشد و توسعه كشور و تعالي ملت و دوم تصميم آنها بر جلوگيري از اين رشد با توسل به خائنانه و بي‌شرمانه‌ترين روش ها. چرا كه شهداي هسته‌اي مقاومت و ايستادگي در مقابل زياده‌خواهي مستكبرين را با خون خود امضا كردند كه نه منش ايشان بلكه روش آحاد اين ملت است.
هشتم آذرماه، سالگرد شهادت دانشمند گرامي و عزيزمان، استاد مجيد شهرياري بهانه‌اي شد تا يادي هرچند مختصر از اين شهداي بزرگوار كه پس از 21سال از جنگ تحميلي بار ديگر ازجان گذشتگي و شهادت مردان اين ديار در راه سربلندي و عظمت ملت را به نمايش گذاشتند، داشته باشيم. در باب شهيد علم و دانشمند فرزانه فقيدمان، استاد مجيد شهرياري و سالروز شهادت ايشان سخن راندن آسان نيست. نگاهي به خويش انداختم، اما به جز خجالت چيزي نيافتم. او فقيد است يا ما؟!
او كه خدايش وعده زندگي جاودانه و روزي نزد خويش داده است كه ما را درك آن نيست؟! ولكن آنچه در دوستي چندين و چندساله‌ام با شهيد يافته‌ام و آن جز خوبي و افتخار نبود را مي‌نويسم تا شايد يادي باشد براي آن شهيد گرامي. در قلمرو علم هسته‌اي و به‌طور عام فيزيك و الكترونيك او خود شهرياري بود كه توانسته سرمشق خوبي براي جوانان باشد. در يك كلام او تمامي ويژگي‌هاي يك انسان در رسيدن به‌مراتب شهادت را دارا بود. او به جمع شهيدان هسته‌اي پيوست چون مي‌بايست اينگونه مي‌رفت و لياقت شهيد شهرياري جز شهادت نبود.
- استاد دانشگاه شهيد بهشتي
نظر شما