يكي از سؤالات اساسي از نايبي درباره دستفروشان مترو بود كه در اين‌باره اظهار كرد: آيا واقعا مترو متولي دستفروش‌هاست؟ آيا اين شهر زير زميني به شهر روي زمين وصل نيست كه معضلات در آن هويدا شود؟ آيا تاوان مشكلات اشتغال را مردم بايد با تحمل آلودگي صوتي بدهند؟
آنها هم دلشان مي‌خواهد 20دقيقه سفري آرام همراه با آرامش داشته باشند. او به صراحت به طرح اين پرسش پرداخت كه به راستي يك دستفروش مهاجر چه چيز براي از دست دادن دارد، درحالي‌كه مأموران مترو براي مقابله با اين دستفروش ممكن است درگير نزاع شوند يا حتي دستفروش روي آنها چاقو بكشد؟ وي افزود: چقدر بايد براي پيگيري به مسائل مامورانم به دادگاه بروم، درحالي‌كه مي‌دانم حل معضل دستفروشان نيازمند حلقه‌اي است كه همه در آن اعم از قوه‌قضاييه و پليس بايد دست‌به‌دست هم دهند. اكنون مديريت شهري در ساماندهي دستفروشان مترو تنهاست.
محسن نايبي درباره ايجاد درهاي محافظ شيشه‌اي كه قرار است در ايستگاه فرودگاه مهرآباد براي نخستين بار و به‌صورت پايلوت اجرا شود هم به خبرنگاران گفت: برويد ببينيد كه در آلمان، ايتاليا، اتريش، وين و يا پاريس كه 13خط مترو دارد، چند ايستگاه مجهز به چنين سيستمي است، آن‌وقت سؤال كنيد كه چرا طرح پايلوت است. وي همچنين افزود: باز و بسته شدن همزمان درب‌هاي محافظ شيشه‌اي ايستگاه و درب‌هاي قطار به‌تكنولوژي‌هاي زيرساختي احتياج دارد و در حال حاضر تنها امكان اجراي آن در فرودگاه مهرآباد وجود دارد.
نايبي درخصوص بدهي‌هاي دولت به شهرداري بيان كرد: ما با دولت اختلاف محاسباتي داريم يعني طبق محاسبات يك سوم مبلغ هزينه بليت را دولت، يك سوم را مسافر و يك سوم را شهرداري تهران بايد بپردازد كه در اينجا سهم دولت 70ميليارد تومان است كه اين اختلاف عددي از زمان هدفمندي يارانه‌ها شكل گرفته است. وي بزرگ‌ترين پرداخت خسارت را، پرداخت خسارت به متروي تهران به واسطه سيلاب عنوان و اظهار كرد: پولش را گرفته‌ايم و به‌طور كامل صرف نوسازي و بازسازي كرده‌ايم.
نايبي همچنين درباره جداسازي واگن‌هاي خانم‌ها و آقايان گفت: مورد داشته‌ايم كه آقايان اعتراض كرده‌اند چرا يك خانم به واگن ما آمده است كه به آنها جواب داده‌ايم خانم‌ها مي‌توانند به اين قسمت بيايند چون فضاي عمومي است اما يك و نيم واگن ابتدا و انتهاي قطار فقط مخصوص خانم‌هاست. وي با اذعان به اينكه فرهنگ‌سازي كار سختي است، افزود: البته 94درصد مردم درنظرسنجي از اين كار رضايت خاطر داشته‌اند.
نايبي در پايان با بيان اينكه در حال حاضر 1200واگن داريم، گفت: فاصله زماني بين ايستگاه‌ها با اين تعداد واگن در اين زمان قابل مديريت بوده است. اگر 3هزار قطار داشتيم آن‌وقت فاصله حركت را به 2و نيم دقيقه هم مي‌رسانديم.
نظر شما