به گزارش خبرگزاری آریا، در پی درگذشت یاشار کمال - نویسنده مطرح کردتبار ترکیه‌یی، «نظری بر کارنامه یاشار کمال، پدر ادبیات ترکیه» با عنوان «پرنده یک‌چشم آزادی» در این مجله منتشر شده است.
همچنین ۱۰ کتاب در ۱۰ صفحه، کتاب‌فروشی به مثابه پاتوق و مصاحبه فریدون مشیری در سال ۱۳۵۷ با عنوان «هنوز چشمه شعر در من می‌جوشد» از جمله دیگر مطالب منتشرشده در این نشریه هستند.
گفت‌وگو با یونس شکرخواه با عنوان «شهری و شاعرانه» نیز بخش دیگری از «شوکران» است. این استاد ارتباطات در بخشی از این گفت‌وگو و در پاسخ به این‌که روزنامه‌نگاری ادبی در محیط سایبری و کاغذی چه شاخصه‌هایی برای جلب توجه مخاطب باید داشته باشد، می‌گوید: «روزنامه‌نگاری ادبی با سابقه‌ای که در جهان و به‌ویژه در آمریکا دارد و در قالب‌های خاطره‌نویسی، یادداشت‌های شخصی، داستان‌نویسی، گزارش سفر، پروفایل‌نویسی و... دنبال می‌شود، بیش‌تر به یک هنر شبیه شده و از بهترین نمونه نثرهای داستانی و غیرداستانی به حساب می‌آید که در مدرسه‌های روزنامه‌نگاری هم تدریس می‌شود. شاید سبک تاریخی تنها ژانر خبری در روزنامه‌نگاری کلاسیک باشد که می‌تواند رگه‌هایی از روزنامه‌نگاری ادبی را بروز دهد. اما فضای وب برای روزنامه‌نگاری ادبی که در مرز بین روزنامه‌نگاری کلاسیک و نویسندگی زندگی می‌کند، تفاوتی با سایر گونه‌ها قائل نمی‌شود؛ حقیقت ماجرا این است که این به میزان مهارت افراد برمی‌گردد، به میزان مهارت افرادی که می‌خواهند در فضای وب زندگی کنند؛ این افراد هستند که باید از معدن وب هر چه می‌خواهند استخراج کنند.
شما درنظر بگیرید گابریل گارسیا مارکز را که به عنوان نماینده سبک روزنامه‌نگاری سنتی به رمان‌نویسی پرداخت و به دنیای ادبیات چیزهایی عرضه کرد که قطعا طعم روزنامه‌نگارانه داشت؛ رئالیسم جادویی او محصول پیشینه روزنامه‌نگاری‌اش بود ولی خب همین مارکز اگر به وب می‌رفت باید با همه وجود از این فضا بهره می‌برد، شاید می‌توانست فصل فصل رمان‌هایی را که می‌نوشت روی وب بگذارد و با مخاطبانش در خلق فصول شریک شود.»
شماره ۵۲ «شوکران» با سردبیری پونه ندائی و با قیمت ۵۰۰۰ تومان منتشر شده است.
نظر شما