شکل دگر خنداندن

او فیلم فلسفی «هبوط» را در حالی به عنوان اولین ساخته‌اش مقابل دوربین برد که در فیلم اکشن« یاران»، نامش به عنوان فیلمنامه‌نویس درج شده بود.

 هرچند بعداً معتمدی عنوان کرد که از فیلمنامه او فقط برگ تصویبش مورد استفاده قرار گرفته است. «زشت و زیبا» فیلم دوم معتمدی را می‌توان تنها کار او دانست که در امتداد تجربه قبلی‌اش قرار دارد. هرچند چه در ساختار و چه در فرم روایت، در «زشت و زیبا» راهی متفاوت از «هبوط» پیموده شده بود.

«دیوانه از قفس پرید» سومین فیلم معتمدی، اثری سیاسی-اجتماعی بود و به عنوان اولین کار سازنده‌اش که در فضای معاصر می‌گذشت؛ اثری غافلگیر کننده محسوب شد.  این اولین بار بود که معتمدی در فیلمی تصویر جامعه معاصر را همراه با کنایه‌های سیاسی –اجتماعی به نمایش می‌گذاشت.

و حالا چهارسال بعد از «دیوانه...» معتمدی «قاعده بازی» را مقابل دوربین برده؛  فیلمی که این روزها روی پرده  سینماهای تهران است. معتمدی در فیلم تازه‌اش باز رویکردی متفاوت از ساخته‌های قبلی‌اش دارد. از کسی که سه فیلم قبلی‌اش آثاری جدی بودند، ساخت اثری کمدی غیرمنتظره بود. فیلم در میان انبوه کمدی‌های سینمای ایران نیز اثری متفاوت به شمار می‌آید.

«قاعده بازی» پر است از ارجاع به فیلم‌های مشهور تاریخ سینما و به نظر می‌رسد که در میان شاخه‌های مختلف کمدی، معتمدی بیشتر به کمدی‌های اسلپ استیک نظر داشته است. شوخی ازلی-  ابدی سینمای ایران یعنی افتادن آدم‌ها در حوض؛ در «قاعده بازی» نیز به چشم می‌خورد.

هرچند پس از  افتادن آدم‌ها در داخل آب، ماجراها سمت و سویی دیگر به خود می‌گیرند. معتمدی در «قاعده بازی» هم از شوخی‌های بصری استفاده کرده و هم از کمدی کلامی بهره گرفته است. همچنان که هم به کلیشه‌ها پناه برده و هم کوشیده تا در اجرای شوخی‌ها از فضای حاکم بر کمدی‌های سینمای ایران فاصله بگیرد.