نذر آب برای توت

دکتر ناصر تکمیل‌همایون، تاریخ‌نگار و تهران‌شناس، درباره‌ي درختان تهران در سده‌های گذشته معتقد است که توت از درختان محبوب در تهران به شمار مي‌آمده. حتي در دوره‌هاي پيش از قاجار و صفويه، در بسياري از مسيرهاي کاروان رو تهران، مردم بنابه نذرشان، درخت توت مي‌کاشتند. اگر امروز مي‌بينيم که در منطقه‌ي کن و سولقان، توتستان‌هاي فراوان وجود دارد، دليلش اين است كه اين منطقه بر سر راه يکي از مسيرهاي قديمي ري به طبرستان و ديلمان قرار داشت و کاروان‌هاي زيادي از اين‌‌جا مي‌گذشتند.

این روزها هوای تهران بوي توت مي‌دهد. این را شاخه‌های پرمیوه‌ی درختان توت می‌گویند. باز هم عابران و رهگذران از این شاخسارهای سبز، توت می‌چینند و باز عطر توت در کوچه‌ها می‌پیچد و زیر پایمان مورچه‌ها باقیمانده‌ی توت‌های له‌شده را جمع می‌کنند. فقط کاش موقع چیدن توت‌ها کمی مهربان‌تر باشیم. شاخه‌های نازک را با تمام قدرت نکشیم و توت‌ها را زیر دست و پا نریزیم و یادمان باشد فصل توت خیلی کوتاه است.

دیروز که از مدرسه برمی‌گشتم دوستانم را دیدم که زیر درخت توت جمع شده بودند و همه توت‌های رسیده و نارسیده را می‌چیدند، می‌خوردند و یا به زمین می‌ریختند. دیروز دیدم خاک باغچه‌ی بعضی از درخت‌های توت خیلی خشک شده و دیدم توت‌های رسیده‌شان هم کم‌آب و خشک است. وقتی به خانه رسیدم درباره‌ي درخت توت جست‌وجو کردم و در مقاله‌های کشاورزی خواندم که همه‌ی گونه‌های درخت توت از نظر مصرف آب پرنیازند.

دلم به حال خشکی باغچه‌ها سوخت و نذر کردم حداقل درخت‌های توت جلو خانه‌مان را هفته‌ای یک‌بار آب بدهم.