به نوشته هافینگتون پست والتر لونگو، پژوهشگر دانشگاه کالیفرنیای جنوبی، بر اساس مقاله‌ای که در ژورنال «متابولیسم سلولی» منتشرشده است، دریافت که چرخه‌های چهارروزه رژیم غذایی کم‌کالری که اثرات روزه‌داری در بدن را تقلید می‌کنند، باعث کاهش چربی شکمی و افزایش شمار سلول‌های پیش‌ساز و سلول‌های بنیادی در اندام‌های متعدد در موش‌های سالمند می‌شوند- ازجمله در مغز که باززایی عصبی تشدید می‌شود و یادگیری و حافظه بهبود پیدا می‌کند.
موش‌ها که طول عمر نسبتاً کوتاهی دارند، جزئیاتی درباره اثرات مادام‌العمر روزه‌داری در اختیار می‌گذارند. مخمرها که ارگانیسم‌های ساده‌تری هستند به لونگو امکان دادند که مکانیسم‌های زیست‌شناختی را که روزه‌داری آن‌ها در سطح سلولی فعال می‌کند، کشف کند. او سپس در یک مطالعه مقدماتی بر روی انسان‌ها شواهدی را یافت که نشان می‌داد نتایجی که در بررسی‌ها در موش‌ها و مخمرها به‌دست‌آمده است، قابل‌تعمیم به انسان‌ها هم هست.
در این بررسی، چرخه‌های چهارروزه کاهش دریافت کالری دو بار در ماه که در میان‌سالی شروع‌شده بود، طول عمر را افزایش داد، دستگاه ایمنی را تقویت کرد، بیماری‌های التهابی را کاهش داد، روند کاهش تراکم معدنی استخوان را کند کرد و توانایی‌های شناختی در موش‌های سالمندتر را افزایش داد.
میزان کلی ماهانه دریافت کالری میان گروه بر روی رژیم روزه‌داری و گروه رژیم غذایی کنترل یکسان بود، به‌این‌ترتیب معلوم می‌شد که روزه‌داری سازوکارهایی را در سطح سلولی فعال می‌کند؛ و یک بررسی مقدماتی در انسان‌ها شواهدی را به دست داد که رژیم غذایی مشابه پنج‌روزه داده‌شده به 19 آزمودنی یک‌بار در ماه باعث کاهش عوامل خطرساز و شاخص‌های زیستی برای پیری، دیابت، بیماری قلبی-عروقی و سرطان می‌شود، بدون اینکه اثرات جانبی عمده‌ای به‌جای بگذارد.
لونگو که استاد زیست-پیری‌شناسی در دانشکده پیری‌شناسی دانشگاه کالیفرنیا (یواس‌سی) دیویس و رئیس انستیتوی طول عمر در یوسی‌اس گفت: «روزه‌داری مداوم ممکن است برای افراد سخت باشد، بنابراین ما رژیم غذایی پیچیده‌ای را ایجاد کردیم که همان اثرات را بر بدن داشته باشد.»
این رژیم غذایی با داشتن ترکیبی خاص از پروتئین‌ها، کربوهیدرات‌ها، چربی‌ها و ریزمغذی‌ها میزان دریافت کالری آزمودنی‌ها را به 34 تا 54 درصد میزان طبیعی کاهش داد. این رژیم همچنین میزان‌های هورمون آی‌جی‌اف-یک (IGF-I) را که در حین دوره نمو برای رشد فرد لازم است، اما درعین‌حال تحریک‌کننده روند پیری است و با حساسیت به سرطان ارتباط دارد، پایین آورد.
بالاخره این رژیم میزان هورمون IGFBP را افزایش داد و شاخص‌های زیستی/عوامل خطرساز مربوط به دیابت و بیماری قلبی-عروقی، ازجمله قند خون، چربی تنه‌ای، پروتئین واکنشی سی (CRP) بدون ایجاد تأثیر منفی بر عضلات و تراکم استخوان کاهش داد.
لونگو اعتقاد دارد که برای اغلب افراد، بسته به اینکه سلامت کلی آنان در چه وضعیتی باشد، برنامه کاهش کالری می‌تواند هر سه تا شش ماه یک‌بار انجام شود. لونگو هشدار داد که هیچ‌کس نباید بدون مشاوره با دکترش این رژیم غذایی را امتحان کند. او گفت افراد دیابتی که انسولین، متفورمین یا داروهای مشابه دریافت می‌کنند، نه باید روزه‌داری کنند و نه رژیم‌های مشابه روزه‌داری بگیرند.
نظر شما