براساس گزارش فاكس نيوز، اگرچه روستاي كوهستاني كيفوكا در كنگو از گذشته به عنوان رعد‌خيزترين منطقه جهان شناخته شده، درياچه ماراكايبو در ونزوئلا كه با نام‌هايي مانند توفان جاودان شناخته مي‌شود، و ماهيگيران محلي از رعد و برق‌هاي آن به عنوان نشانه‌اي براي مكان‌يابي از فاصله 400 كيلومتري استفاده مي‌كنند، ثابت كرده كه از تمركز صاعقه بالاتري برخوردار است.
در حقيقت اين درياچه به تازگي در كتاب ركورد‌هاي گينس به عنوان منطقه‌اي با بالاترين تمركز صاعقه در جهان به ثبت رسيده‌است، منطقه‌اي كه درحدود 300 روز از سال و هر روز هزاران بار دچار صاعقه مي‌شود و 260 روز از سال توفاني است.
در ديگر مناطق جهان، فراواني صاعقه بيشتر فصلي است و به همين دليل اين پرسش مطرح مي‌شود كه چگونه برخي از مناطق به ويژه در نزديكي استوا به اين اندازه دچار صاعقه مي‌شوند درحالي‌كه ديگر مناطق به ويژه در نزديكي دو قطب به ندرت نشاني از صاعقه را در خود مي‌بينند؟ دانشمندان با استفاده از تصويربرداري ماهواره‌اي به توديو نقشه‌اي از نقطه‌هاي پرصاعقه جهان پرداخته‌اند و يكي از نظريه‌هاي مطرح براي توضيح اين رويداد،وجود ساختار توپوگرافيكي منحصر به فرد در مناطقي مانند درياچه ماراكايبو است كه منجر به ايجاد باد و امواج هواي گرم و سرد و در نهايت صاعقه مي‌شود.
به اين شكل زماني كه قطرات آب در هواي به شدت مرطوب با بلورهاي يخ در هواي سرد برخورد مي‌كنند، الكتريسيته ساكن در ميان ابرها ايجاد شده و ممنك است تا زمين نيز برسند.
نظر شما