به گزارش ایرنا، محققان دانشگاه کالیفرنیا و سازمان فضایی آمریکا (ناسا) در یک مطالعه متوجه یک ارتباط به شدت قوی میان خطر شدید بروز آتش‌سوزی در آمازون و طوفان‌های مخرب در خطوط ساحلی آتلانتیک شمالی شدند.
یافته‌های این دانشمندان در مجله Geophysical Research Letters منتشر شده است.
جیمز راندرسون استاد علوم زمین در دانشگاه یو. سی. ال آمریکا و نویسنده ارشد این مقاله می‌گوید: در این مطالعه هاریکان کاترینا بخش اصلی مورد بررسی بود.
به گفته محققان، شرایط اقیانوس اطلس که در سال 2005 به بروز یک فصل شدید طوفان منتهی شد، همچنین موجب کاهش جریان هوای مرطوب به آمریکای جنوبی شد که با ورود فصل خشکسالی در آمازون برای یک بار در یک قرن مشارکت داشت.
یانگ چن نویسنده این مقاله متوجه شد که علاوه بر تاثیر نفوذ شرق و غرب ال نینو بر آمازون، یک کنترل شمال به جنوب نیز بر فعالیت آتش‌سوزی وجود دارد که توسط وضعیت استوایی اقیانوس اطلس شمالی ایجاد می‌شود.
آب‌های گرم اقیانوس به ایجاد طوفان‌ها و تقویت قدرت و سرعت آن‌ها در مسیرشان به سمت سواحل آمریکای شمالی کمک می‌کند.
به گفته محققان، این بادهای گرم همچنین کمربند بزرگی از بارندگی‌های استوایی در شمال ایجاد می‌کنند که باعث می‌شود رطوبت از جنوب آمازون گرفته شود و به مرور زمان موجب افزایش خطر آتش‌سوزی شود.
طوفان آتلانتیک شمالی و آتش‌سوزی‌های آمازون از طریق ارتباطات مشترک با تعاملات جوی اقیانوسی در نواحی گرمسیری اقیانوس اطلس با هم ارتباط دارند.
به گفته محققان، ارتباط آتش‌سوزی و اقیانوس در آمازون به اندازه زیادی مستقیم است.
زمانی که درجه حرارت سطح آب اقیانوس اطلس گرم‌تر از حد عادی است، بارش‌های باران در جنوب آمازون بیش‌تر می‌شود. در نتیجه آب‌های زیرزمینی با پایان فصل باران به اندازه کامل شارژ نمی‌شود.
در این صورت با فرا رسیدن فصل بعدی خشکسالی که آب کم‌تری در خاک ذخیره می‌شود، گیاهان نمی‌توانند آب را از طریق ساقه و برگ خود تبخیر کنند که در نتیجه اتمسفر خشک‌تر می‌شوند و شرایط برای گسترش سریع آتش‌سوزی فراهم می‌شود.
یافته‌های این دانشمندان متخصص آب و هوا در نزدیکی دهمین سالگرد طوفان فاجعه بار کاترینا در اوت 2005 در نیواورلئان منتشر شد.
یافته‌های این دانشمندان در مجله Geophysical Research Letters منتشر شده است.
نظر شما