به گزارش فارس، در پيام آیت‌الله لطف‌الله صافی گلپایگانی به آیین اختتامیه سیزدهمین جشنواره بین‌المللی امام رضا (ع) آمده است:
با اهداء سلام و تبریک صمیمانه و خالصانه خدمت حضّار محترم، ارادتمندان و چاکران آستان فرشته پاسبان و ملکوتی حضرت ثامن‌الحجج علیّ‌بن موسی الرضا (ع) که در جشنواره باشکوهی که در بیش از هفتاد کشور دنیا برگزار می‌شود به شَرَف حضور نائل شده و خود را در معرض نسایم برکات و رحمت‌های الهی قرار داده‌اند، مراتب سپاس و تشکّر خود را از برگزارکنندگان این محافل با عظمت ابراز می‌دارم؛ به امید آنکه به حکم «الرّاضی بفِعل قَومٍ کالدَّاخِلِ فیهِ مَعَهُم» از برکات کثیره و رحمت‌های واسعه الهیّه که انشاء‌الله تعالی بر این جلسات و امثال آن نازل خواهد شد بهره‌مند و در شمار آن سعادتمندان محسوب شوم.
در طول سال، اگر چه دل‌های شیفتگان خاندان عصمت و طهارت (ع) مخصوصاً حضرت علی بن موسی الرضا (ع) به یاد آن حضرت و حضور در آستان عرشی آن بزرگوار می‌تَپَد، ولی همگان منتظر ایّام با برکت ذی‌القعدة و میلاد عالم آل محمد حضرت رضا (ع) هستند که عهد خود را با آن حضرت تجدید و ایمان و شعور دینی خود را تازه و نو کنند.
اگر انسان در سخن از فضائل و مناقب آن امام هُمام، همه زبانهای گویا را در دهان داشته باشد و با هر کدام از آنها جاودانه، مدح و ثنا بگوید، از حرف نخستین مدح او، بیشتر نخواهد گفت و زبان حالش این شعر خواهد بود «این شرح بینهایت کز وصف یار گفتند حرفی است از هزاران کاندر عبارت آمد»
امّا به جهت «فَمَنْ تَشَبَّهَ بِقَوْمٍ فَهُوَ مِنْهُمْ»، با آنکه در میدان و جهان وسیعی که سخن از عظمت‌های حضرت علی بن موسی الرضا (ع) ذرّه و کمتر از ذرّه هم در حساب نمی‌آیم، جسارت نموده و چند کلمه‌ای را عرضه می‌دارم که ابعاد متعدّد عظمت‌های حضرت رضا علیه آلاف التّحیّة و الثّناء، آن تجسّم بندگی و عبودیت خالص خدا، و بخش‌های گوناگون و بلکه متضادّ مناقب، فضایل و مواقف آن حضرت، همه در کتاب‌ها مضبوط و محفوظ مانده است.
خبار از مُغَیَّبات، گذشته و آینده زمان، علم به عوالم غیب، علم به شرایع و احکام اسلام، زهد و پارسایی و پرهیزگاری، عبادت، خوف از خدا و شبزندهداری، فروتنی و بردباری، خدمت و نصرت دین خدا و بیشتر و بسیارتر از اینها، همه ابعاد عظمت وجود آن حجّت خدا است.
در شرایط و اوضاع بعد از زندانی‌شدن حضرت موسی بن جعفر (ع) و نیز شهادت آن بزرگوار، موضع و موقعیت شیعه که ضعیف شده بود؛ با وجود حضرت ثامن الحجج امام رضا (ع) رو به قوّت گرایید و مذهب دوباره تشدید شد و به واسطه وجود مبارک آن حضرت، تشیع و ولایت اهل‌البیت (ع)، بلکه اسلام تجدید حیات پیدا کرد و حتّی در سطح دنیا، آن حضرت را مجدّد مذهب می‌دانند.
مطالب و علوم صادره از آن بزرگوار در خداشناسی و توحید و مبانی دین، همگان را دوباره متوجّه این کرد که اگر کسی علم و معرفت صحیح می‌خواهد غیر از محضر اهل البیت پیامبر در جای دیگری به آن دست نخواهد یافت و شما مباحثات علمی آن حضرت با سران ادیان و مذاهب دیگر را ملاحظه و مطالعه کنید، آن‌قدر ظهور علمی امام رضا (ع) فوق‌العاده بود که بدین سبب ایشان را با آنکه همه ائمه نور واحدند - «عالم آل محمدّ علیهم‌السلام» نامیدند.
به هر حال، جهات عظمت وجود مقدّس امام رضا (ع)، همه مایه برکت، سعادت و افتخار است؛ باید به ولایت آن حضرت افتخار نماییم و خود را در هر نقطه‌ی دنیا که هستیم مروّج و مبلّغ آموزه‌ها و تعالیم نورانی مکتب اهل‌البیت علیهم‌السلام خصوصاً معارف بلند و والای رضوی بدانیم.
در پایان با عرض خاکساری و عجز و ناتوانی از اظهار وجود، در عرصه‌ای که عرض وجود در آن، شأن انبیاء، اولیاء، بزرگان و اعاظم اصحاب است پوزش می‌طلبم. امید است هدیه این کمترین در بارگاه ملکوتی حضرت ثامن الائمة علیهم‌السّلام به شرف قبول نایل شود؛ «إنَّ الهَدایَا عَلى مِقْدارِ مُهْدِیها».
نظر شما