محوطه باستانی بندیان در 2 کیلومتری شهر درگز که در سال 1369 به دنبال تسطیح اراضی کشاورزی کشف شد، از سال 1373 در دست حفاری و بررسی باستانشناسی است.
کارهای باستانشناسی در منطقه در حال حاضر شامل بررسی معماری معبد ساسانی که در فصل‌های پیشین حفاری شده است.
تپه باستانی یاریم تپه در جوار آن هنوز مورد کاوش قرار نگرفته است. این محوطه باستانی مساحتی حدود هزار متر مربع را دربر می‌گیرد.
اهمیت گچ‌بری‌های بندیان نه به‌طولانی بودن، بلکه به محتوای آن است. این گچ‌بری‌ها بیش از 100 متر مربع وسعت دارند و بخش مهمی از تاریخ دوره بهرام گور را به‌تصویر کشیده‌اند.
مهدی رهبر، باستان‌شناس و سرپرست کاوش‌های بندیان درگز درباره ویژگی این گچ‌بری‌ها می‌گوید: گچ‌بری‌های داخل تالار آتشکده، پادشاهی بهرام گور و غلبه وی بر پادشاه هپتالی‌ها، قوم مهاجر شمال خراسان، را به‌تصویر کشیده‌اند. گچ‌بری‌های به‌جا مانده از دوره ساسانی، عموماً جنبه تزئینی یا تک‌چهره دارند.
در حالی که آثار نقش‌شده بر دیوار آتشکده بندیان، ورق‌هایی از تاریخ این دوره به‌شمار می‌روند.
قرار بود این آثار به جهت اهمیت گچ‌بری‌ها و بناهای یافت‌شده به یک سایت موزه تبدیل شود، تنها با سقف و دیواره‌هایی از جنس ایرانیت از این آثار محافظت می‌شود و هر لحظه بیم کنده شدن ایرانیت‌ها و مواجه شدن گچ‌بری‌ها با باد و برف و باران و تخریب آنها می‌رود.
در حقیقت هیچ طرح حفاظتی تاکنون توسط سازمان میراث فرهنگی و گردشگری اجرا نشده است به‌طوری که بخش مهمی از تاریخ قرن پنج میلادی در خطر نابودی قرار دارد. شهرستان درگز در شمال استان خراسان رضوی پیش از اسلام با نام داراگرد و پس از اسلام با نام ابیورد خوانده می‌شد.
