انگلیس به ایجاد رویان‌های انسان-حیوان مجوز داد

به گزارش خبرگزاری فرانسه "اداره تلقیح و جنین‌شناسی انسانی" (HFEA) مجوز انجام طرح‌های پژوهشی بحث‌برانگیز ایجاد رویان‌های "سیتوپلاسمی" را  صادر کرد که در آنها بخش کوچکی از DNA انسانی با تخمک حیواناتی مانند گوسفند یا خرگوش ممزوج می‌شود.

دانشمندان می‌گویند چنین پژوهش‌هایی می‌تواند راه را برای درمان‌هایی برای بیماری‌های پارکینسون و آلزایمر بگشاید.

یک سخنگوی HFEA پذیرفت که افکار عمومی در این مورد دچار اختلاف نظر است و گرفتن این تصمیم کار سختی بوده است.

او گفت:‌ "این مجوز یک چراغ سبز کامل به تحقیقات بر روی رویان‌های دورگه نیست، بلکه تصدیق این امر است که  تحقیقات در این زمینه با احتیاط و دقت زیاد مجاز است."

در آمریکا کاربرد و نابود شدن رویان‌ها در پژوهش‌های علمی به دلایل سیاسی و مذهبی  موضوعی  بسیار حساس است.

 جرج بوش تا به حال دوبار لوایحی را که استفاده از بودجه‌های فدرال برای پژوهش درباره سلول‌های بنیادی را که شامل نابودی رویان‌های انسانی می‌شدند امکان‌پذیر می‌کرد، وتو کرده است.

واتیکان هم در این مباحثه دخالت کرده و این پژوهش‌ها  را "عملی شریرانه بر ضد شرافت انسانی" نامیده است.

لایل آرمسترانگ از دانشگاه نیوکاسل که در تولید اولین رویان انسانی کلون‌سازی‌شده در سال 2005 شرکت داشت، در واکنش به نگرانی‌های ابرازشده بوسیله مقامات مذهبی و برخی سازمان‌های غیردولتی این باره گفت:‌" هدف ما این نیست که موجودات غریب دورگه گاو-انسان خلق کنیم. هدف ما استفاده از این سلول‌ها برای شناسایی شیوه‌های بهتر ایجاد سلول‌های بنیادی انسانی است."

این پژوهش‌ها شامل انتقال هسته‌های حاوی DNA از سلول‌های انسانی به تخمک‌های حیوانی است که هسته‌های حاوی تقریبا تمام اطلاعات ژنتیکی خود آنها خارج شده است.

بنابراین رویان‌های حاصل عمدتا حاوی ژن‌های انسانی، با  یک بخش کوچک حیوانی خواهند بود. سپس از این رویان‌ها می‌‌توان سلول‌های بنیادی را به دست آورد که قابلیت رشد کردن به انواع مختلف بافت‌ها را دارند.

به گفته پژوهشگران به این رویان‌های دورگه تنها تا مراحل بسیار ابتدایی به منظور مطالعه بر روی آنها به مقاصد درمانی، امکان ادامه حیات داده خواهد شد و هدف ایجاد حیوانات زنده از آنها نیست.

گفته می‌شود این رویان‌ها می‌توانند منبع بزرگی از سلول‌های بنیادی در اختیار پژوهشگران قرار دهند.
تا به حال دانشمندان مجبور بوده‌اند که بر تخمک‌های انسانی باقیمانده از درمان ناباروری افراد تکیه کنند، که هم تعداد آن کم است و هم اغلب کیفیت پایینی دارد.