پایان والیبال ایران و کواچ؟

پس از اين ناكامي بود كه كميته‌اي در فدراسيون واليبال براي بررسي اين ناكامي تشكيل شد، حتي پاي وزير ورزش نيز به ماجرا باز شد و او نيز خواستار بررسي اين موضوع شد. با اين حال بسياري از كارشناسان معتقد بودند كه تعامل خوبي ميان بازيكنان و كواچ سرمربي تيم ملي وجود ندارد و همين يكي از دلايل اصلي شكست تيم ملي در ژاپن بوده است. كواچ در شرايطي سرمربي تيم ملي واليبال ايران شد كه سرمربي قبلي از نگاه مردم ايران معمار جديد واليبال ايران بود و روح جديدي به ورزش در كشورمان داده بود. ولاسكو به كشورش بازگشت تا تيم ملي آرژانتين را احيا كند، واليبال ايران در زمان او بود كه نشانه‌هايي از جهاني شدن را نشان داد اما وقتي او ماموريت خود در تهران را نيمه تمام گذاشت،بعد از او در هر مسابقه‌اي كه تيم ملي در ليگ جهاني و مسابقات جهاني برنده مي‌شد، همه از تيم ولاسكو و تأثيرش سخن مي‌گفتند.گويي سايه ولاسكو هنوز بالاي سر واليبال ايران بود. كواچ اما مربي واقع نگري است و مي‌داند كه آنچه در ژاپن گذشته است «يك شكست به تمام معنا» براي واليبال ايران است.

• چرا به المپيك صعود نكرديم؟

كواچ اما در گفت‌وگويي سخناني را مطرح مي‌كند كه نشان مي‌دهد اختلاف نظر عميقي با فدراسيون واليبال ايران دارد. البته يك‌بار وقتي اسپانسر تيم ملي از بازيكنان تقدير كرد و او و كادر فني‌اش را از قلم انداخت نخستين نشانه‌ها از دلخوري رخ نمايان كرد اما اين‌بار ماجرا فرق دارد و موضوع اصلي بررسي ناكامي و شكست تيم ملي در مسابقات انتخابي المپيك است. كواچ در اين رابطه مي‌گويد: «مي‌خواستم كه ايران از جام جهاني به المپيك برسد، اما اينطور نشد. من هم فكر مي‌كنم كه نتايج ما يك «شكست» به‌حساب مي‌آيد. المپيك هدف اصلي ما بود، اما هنوز هم براي المپيكي شدن شانس داريم كه البته سخت است.

با اين حال من اعتقاد دارم كه مي‌توانيم در ارديبهشت‌ماه جواز حضور در المپيك را به‌دست آوريم، به شرط اينكه فقط واليبال بازي كنيم و فراموش كنيم كه در جام جهاني چه اتفاقي افتاده است.»وي ادامه مي‌دهد كه بسيار خوشبين بوده كه به المپيك صعود كنند اما اين اتفاق رخ نداده است:« من قبل از جام جهاني خوشبين بودم تا به المپيك برسيم، چون در بازي‌هاي دوستانه، تيم‌هاي قدرتمندي مثل روسيه را شكست داده بوديم، اما در جريان جام جهاني، بازيكنان من نگرش خود را به حريفان تغيير ندادند و طرز تفكر آنها پيشرفتي نداشت. وقتي به ژاپن آمديم همه بازيكنان فقط يك فكر داشتند: «ما ژاپن را به راحتي شكست مي‌دهيم.» هيچ‌كدام از آنها به بازي خودشان فكر نمي‌كردند. وقتي به آرژانتين باختيم، تيم در سراشيبي قرار گرفت و به‌نظر مي‌رسيد كه بازي ديگري در جام جهاني نداريم!» وي در سخناني كه ادبيات شايسته‌اي نيز ندارد و به نوعي بي‌احترامي به مردم ايران است مي‌گويد:« اگر مسئولان فدراسيون واليبال ايران فكر مي‌كنند كه جام جهاني براي آنها يك شكست بوده است، مشكلي نيست و من با آنها بحث نمي‌كنم، چون خارجي بودن در ايران به اندازه كافي سخت هست، ولي آنها يك چيز را فراموش كرده‌اند؛ من در هر سه‌تورنمنت بزرگ اخير يعني مسابقات قهرماني جهان، ليگ جهاني و جام جهاني، قطر پاسور اصلي تيم، شهرام محمودي را در اختيار نداشتم. بدون شهرام، بازي كردن خيلي سخت است. او در لهستان و ليگ جهاني دچار مصدوميت قوزك پا شده بود و در جام جهاني، كمردرد داشت كه البته بي‌سابقه بود.»

• فدراسيون با من مشكل دارد

سرمربي تيم ملي واليبال در سخناني مي‌گويد كه با فدراسيون واليبال در مورد همكارانش مشكل دارد:«من هميشه تمام تلاش خود را كرده‌ام. فدراسيون واليبال ايران با من مشكل دارد، چون از هموطنانم به‌عنوان اعضاي كادر فني و دستيار در تيم ملي استفاده مي‌كنم، ولي آنها مي‌خواهند كه مربيان ايراني در كنار من باشند. ما در رنكينگ فدراسيون جهاني هشتم هستيم. اين يعني تيم ملي فعلي نسبت به زماني كه من مربي آن نبودم، 3 پله صعود كرده است. بنابراين فدراسيون واليبال ايران بايد واقع‌بين باشد. آنها نمي‌توانند همه‌‌چيز را با هم داشته باشند.