غایب بزرگ

از همان دقايق اول سريال تا انتها مدام در حال «از دست دادن» است؛ از پول و ماشين و خانه گرفته تا زن و فرزند و حيثيت و اعتبار و آبرو. او با تلاش و دقت ويژه‌اي، به زندگي‌اش گند مي‌زند و براي خرابكاري كردن هيچ حد و مرزي را نمي‌شناسد. او تمام مرزها را رد مي‌كند و ته‌‌بازندگي را درمي‌آورد. بله، او يك «بازنده‌حرفه‌اي» است. شروع به خواندن درباره اين سريال مي‌كنم. به يك نظرسنجي مي‌رسم مبني بر اينكه آدم‌ها دوست دارند جاي كدام يك از كاراكترهاي اصلي سريال‌هاي بزرگ تاريخ تلويزيون باشند. كاراكتر اصلي اين سريال، مقام اول را دارد! همان «بازنده حرفه‌اي و لعنتي» كه باعث شده اين سريال با نمره‌گذاري بسيار بالايي، در رده بهترين‌ها قرار بگيرد و كلي جايزه معتبر درو كند. اما تماشاي چه چيزي از يك نويسنده خودويرانگر، آشفته و نيمه مجنون، اينقدر لذتبخش است؟ چرا آدم‌ها دوست دارند جاي يك فلك زده اعصاب خردكن باشند؟ من فكر مي‌كنم جواب را بدانم.

دنياي امروز، دنياي «متوسط»هاست. ديگر مثل 50سال پيش، غولي در دنيا سربرنمي آورد. ديگر اسطوره‌اي، متولد نمي‌شود و يكه‌تازي نمي‌كند و «افسانه‌اي بودن»، در انحصار هيچ‌كسي نيست. به همين دليل است كه وقتي كسي در هر زمينه‌اي تا ته خط را تخته گاز مي‌راند، جذاب مي‌شود. در اصل مهم نيست چقدر گند بزني يا چقدر موفقيت و فايده به بار بياوري. در دنياي امروز مهم اين است كه در هر كار و شرايطي قدم مي‌گذاري، به «حرفه‌اي»ترين شكل ممكن انجامش دهي و تا خط پايان بتازي. از قرار معلوم كاراكتر اصلي اين سريال هم در گندزدن و باختن و از دست دادن، تا ته خط را رفته است و همين از او يك كاراكتر محبوب و دوست داشتني مي‌سازد.

همه ما در روزهايي كه «متوسط»ها حرف اول را مي‌زنند، به‌دنبال «درجه يك»هايي هستيم كه ريسك مي‌كنند، از مرزها فراتر مي‌روند و روبان خط پايان را با بي‌پروايي‌شان به زمين مي‌اندازند. هيچ‌يك از ما در شرايط كنوني، قدرت، تحمل و جرأت اينكه تا ته خطي را برويم، نداريم. به همين دليل است كه ديدن كساني كه زندگي‌شان را به نقطه‌اي مي‌رسانند كه ديگر چيزي براي از دست دادن يا چيزي براي به‌دست آوردن ندارند، برايمان لذتبخش است. اين «ته خط» رسيدن، به ما احساس رهايي مي‌دهد. ما نه در كار، نه در كسب مهارت، نه در عشق، نه در تحصيل و نه در هيچ زمينه‌اي، صبوري و توانايي تا ته خط رفتن را نداريم و براي همين هيچ وقت احساس رهاشدن نداريم. احساس «رهايي»، شايد يكي از غايبان بزرگ در زندگي انسان‌هاي امروز باشد. نظر شما چيست؟