به اين منظور، شهرداري بايد مبلغ هنگفتي را همه ساله در اين حوزه هزينه كند. تأمين مالي شهرداري داراي پيچيدگي‌هاي خاص خود است. براي رسيدن به اين اهداف، از يك طرف متوليان شهري بايد درآمد مورد نياز خود را از نظام شهر و شهروندان تأمين كند و از سوي ديگر مهم است كه منابع درآمدي شهرداري طي زمان پايدار باشد.
درواقع، اين منابع درآمدي بايد با مباني نظري توسعه پايدار شهري همراه باشد. اما همه منابع درآمدي شهرداري پايدار نيستند و شهرداري نمي‌تواند در بلندمدت به اين درآمدها تكيه كند. بنابراين، شهرداري بايد سطح ناپايداري منابع درآمدي خود را براي مديريت مالي و برنامه‌ريزي توسعه شهري، مدنظر قرار دهد.
به‌طور كلي 4روش براي تأمين منابع مالي مديريت شهري شامل فروش خدمات، اخذ ماليات يا عوارض، استقراض (براي جبران كسري بودجه) و كمك‌هاي بلاعوض (علاوه بر كمك براي جبران كسري بودجه)، براي كاهش نابرابري‌هاي منطقه‌اي توسط دولت‌ها در اختيار شهرداري‌ها قرار دارد.
مديريت شهري مي‌تواند به جاي آنكه از درآمدي تضمين شده از محل عوارض برخوردار شود، آن را به درآمدهايي كه مستقيماً به كاربرد خدمات مربوط است متكي كند. اين درآمد از طريق دريافت بهاي خدمات از استفاده‌كنندگان تحصيل مي‌شود، مشروط بر آنكه با اهداف ارائه خدمات و مفهوم عدالت سازگار باشد.
در اين رابطه ارتباط تعرفه‌ها بامنافع، تعرفه‌ها و ارائه جمعي خدمات و كسب عدالت از طريق معافيت‌ها و تخفيف‌ها حائز اهميت است كه با رويكردهاي توزيع منافع، طبقه بندي خدمات، ضابطه پرداخت براساس تشخيص، استانداردهاي حداقل، خدمات اساسي و غيراساسي و خدمات ارزش افزوده به سفارش مشتري، مي‌توان راه‌حل مربوطه را انتخاب كرد.
- كارشناس ارشد بازار مالي
نظر شما