در واقع محبت حسيني كه از معرفت حسيني بايد سرچشمه بگيرد دستمايهاي براي هدايت انسانها و لبريز شدن از معرفت خداست. محبتي كه به تعبير پيامبر (ص) هيچگاه سرد نخواهد شد«...حراره في قلوب المؤمنين لا تبرد ابدا.» .امام از طريق اين تكيه گاه محبتي و معرفتي كه در قلوب مومنين قرار دارد، ميخواهند دستگير انسانها شوند و اتفاقي بزرگ را در درون انسانها رقم بزنند.
چنان كه خودشان فرمودهاند: هر كسي ميخواهد تا خدا برود؛ خدا را ملاقات كند بيايد با ما كوچ كند؛ با ما هم مسير بشود. هر انساني كه ميخواهد با سيدالشهدا همسفر شود بايد درسآموز مكتب حسيني باشد. يكي از سفارشهاي امام حسين(ع)كه در كتاب شريف تحف العقول روايت شده ؛ اين است كه:« اُوصِيكُم بِتَقوَي اللّه ِ فَإنَّ اللّه َ قَد ضَمِنَ لِمَنِ اتَّقاهُ أن يُحَوِّلَهُ عَمّا يَكرَهُ إلي مايُحِبُّ ويَرزُقَهُ مِن حَيثُ لايَحتَسِبُ؛شما را به تقواي الهي سفارش ميكنم؛ زيرا خدا ضمانت داده كسي را كه تقواي الهي پيشه سازد، از آنچه ناخوش ميدارد، به آنچه خوش ميدارد انتقال دهد، و از جايي كه گمان نميبرد، روزياش دهد.» تقواي خدا؛ يعني اولويت دادن خداوند و دستوراتش در همه كارها. در سر دوراهيهاي تصميمگيري براي زندگي كه نفس و جاذبههاي دنيوي فرد را به سمت خود ميخواند، فرد بايد به سمت خداوند ميل كند.
در اين معنا تقوا يعني خداوند اصليترين عامل در اتخاذ تصميماتمان باشد. به تعبير حضرت اگر كسي چنين نگاهي داشته باشد و اهل تقوا باشد خداوند تضمين كرده است كه چيزهاي ناخوشايند او را برايش خوشايند كند. بهعبارت ديگر براساس تقوا انسان داراي چنان شرح صدر و هاضمه فكري و معنوياي ميشود كه ديگر تلخيهاي حوادث دنيوي براي او گوارا ميشود.
با اين نگاه همهچيز براي او دوست داشتني ميشود كه به تعبير سعدي «به جهان خرم از آنم كه جهان خرم از اوست». مانند خود امام(ع) كه در كشاكش معركه عاشورا و جفاهاي دشمنان به هيچ وجه بد آيندي از اين تلخترين تراژدي عالم ندارد. چراكه حضرت راضي است به رضاي او. تقواي الهي تلخيهاي ظاهري را گوارا ميكند. به قول مولانا: «در مصيبت ميچشم لذات او / مات اويم مات اويم مات او.» پس علاوه بر فرمايش حضرت از سلوك عملي ايشان نيز ما اين نكته را درمييابيم كه رعايت تقواي الهي باعث ميشود تا خداوند تضمين كند كه سختيها و دشواريها و تلخيهاي زندگي براي انسان خوشايند شود.
- عضو هيأت علمي دانشگاه هنر
نظر شما