تاجیکستان؛ باثبات اما کم‌توسعه

آغازی که 16 سال از تولدش می‌گذرد.

طی این سال‌ها تلاش گسترده‌ای صورت گرفت تا روند حرکت این هم زبانان صمیمی‌را متوقف کند اما همدلی و تلاش تاجیکان این کشور را از گزند بحران‌های داخلی و خارجی مصون نگه‌داشت و اینک این کشور دوران آرامش و حرکت به سوی تحول و پیشرفت را طی می‌کند.

باید اذعان کرد تجربه تاجیکستان در پایان بخشیدن به بحران‌های داخلی و وحدت جناح‌های متخاصم در قالب یک دولت در خور تحسین است.

امروزه پس از سالها کشمکش و نزاع، پیشرفت‌های مهمی‌در برقراری امنیت در سراسر کشور حاصل شده و آرامش و ثبات به نحو چشمگیری افزایش یافته است.

انقلاب‌های رنگی پشت دروازه‌های دوشنبه متوقف مانده است، از درگیری‌های مسلحانه و باج گیری‌های معمول سال‌های اولیه پس از استقلال، و نزاع‌های قومی‌و محلی خبری نیست و دغدغه اصلی گروه‌ها و جناح‌های سیاسی مختلف توسعه سیاسی، اقتصادی و فرهنگی تاجیکستان است، هر چند که ممکن است هر یک از این گروهها ساز و کاری متفاوت را برای رسیدن به این هدف انتخاب کرده باشد.

با این حال باید پذیرفت که اوضاع اقتصادی این کشور کما کان تیره و تار است. تاجیکستان از کشورهای فقیر جهان به شمار می‌رود و  بیشتر مردم این کشور در آمدی به جز محصول ناچیز کشاورزی و حوالجات بستگانشان که در خارج از کشور کار می‌کنند ندارند و دولتمردان این کشور برای رفع نیازهای اولیه مردم نیازمند کمک‌های خارجی هستند.

این کشور برای حفظ استقلال خود و برای آنکه به سرنوشتی مانند افغانستان دچار نشود راهی به جز حرکت به سمت توسعه پایدار ندارد.  موانع توسعه در تاجیکستان متعدد و پیچیده است.

در این میان مهمترین عاملی که می‌تواند حرکت به سمت توسعه را تسهیل و به آن سرعت بخشد وجود حاکمیت کارا، خوب و قابل اعتماد است.