به گزارش پایگاه اینتنرنتی اکسپرس انگلیس، دانشمندان اجساد حدود 337 وال را در منطقه پاتاگونیا در جنوب شیلی کشف کردند.
این یکی از بزرگ‌ترین مرگ‌های دسته جمعی این گونه آبزیان در جهان به حساب می‌آید.
"ورنی هائوسرمان" یک زیست‌شناس در این رابطه گفت که صحنه آخر زمانی بوده است. وی خاطر نشان کرد که انتظار دارد همزمان با گشت‌زنی به دیگر مناطق این سواحل، وال‌های بیشتری کشف کند.
پایگاه اینترنتی "نشنال جئوگرافیک" گزارش داد، اگرچه مداخله انسانی در مرگ این گروه از وال‌ها رد شده اما هنوز دلیل اصلی مرگ این وال‌ها مشخص نشده است.
گزارش شده است که دولت شیلی پیشتر تحقیقاتی را در مورد این حادثه آغاز کرده است زیرا این وال‌ها از نوع حفاظت شده بودند.
"کارولینا سیمون گوتستین" از دانشگاه شیلی گفت: این گروه از وال‌ها احتمالا در دریا جان داده‌اند اما ما از مکان آن بی‌اطلاعیم. گزینه به گل نشستن این وال‌ها در ساحل نیز منتفی است.
بر اساس گزارش‌ها، این گونه از وال‌ها یکی از سریع‌ترین وال‌ها می باشند و سرعت آنها می تواند به بیش از 30 مایل در ساعت برسد.
از زمان کشف این وال‌ها، دانشمندان در حال بررسی نمونه‌های مختلف از آنها هستند. انتظار می‌رود این حادثه منجر به اتخاذ سیاست‌های حفاظتی بیشتر برای این گونه از آبزیان و حتی ایجاد پناهگاهی در خلیج پناس شود.
بر اساس گزارش‌ها، هیچ گونه آثاری از جراحت بر روی بدن این وال‌ها مشاهده نشده است.
دانشمندان می‌گویند انقراض و کم شدن جمعیت پستانداران بزرگ در خشکی و دریا، چرخه محیط زیست را از عناصر حیاتی برای باروری و حاصلخیزی کره زمین، محروم می‌کند.
به اعتقاد دانشمندان، این پستانداران بزرگ مثل ماموت‌ها (فیل‌های عظیم‌الجثه‌ای که نسل آنان منقرض شده است)، نهنگ‌ها، کرگدن‌ها و آرمادیلوهای بزرگ و همین طور مرغان دریایی نقش حیاتی در بارور کردن و بارور نگه داشتن رودخانه‌ها، بستر دریاها و همین طور بستر خاکی کره زمین ایفا می‌کنند.
کریستوفر داتی، بوم‌شناس (اکولوژیست) دانشگاه آکسفورد می‌گوید: در گذشته، وجود حیوانات به طور آزاد و در تعداد فراوان در سراسر کره زمین، باعث افزایش باروری کره زمین می‌شده است.
با مهاجرت‌های دسته جمعی و در فواصل طولانی، این پستانداران مواد غذایی مثل فسفر و نیتروژن را به دور افتاده‌ترین نقاط زمین می‌رساندند و باعث افزایش میزان باروری آن می‌شدند. این تحقیق تازه که در مجله آکادمی ملی علم در آمریکا منتشر شده، مدعی است که میزان توزیع این مواد مغذی به اکوسیستم‌های دورافتاده‌تر چه در خشکی و چه در آب، به 6 درصد میزان اولیه کاهش یافته است.
جو رومان، زیست‌شناس دانشگاه ورمانت در آمریکا می‌گوید که کره زمین قبل ازاین که توسط انسان‌ها اشغال شود، سرزمین غول‌ها بود.
در طول 10 هزار سال گذشته، نسل نزدیک به 150 گونه پستانداران بزرگ در کره زمین از بین رفته است. این انقراض یا به علت تغییرات آب و هوایی یا توسط انسان‌ها رخ داده است.
از بین 48 گونه پستانداران بسیار بزرگ گیاه‌خوار که در طول عصر یخبندان در کره زمین زندگی می‌کردند، تنها 9 گونه امروزه باقی مانده‌اند که جمعیت آنها به شدت رو به کاهش است. جمعیت نهنگ‌های کره زمین 90 درصد کاهش یافته است.
نظر شما