براساس گزارش ساينس الرت، گراس مي‌گويد هارد درايو‌ها و منابع فيزيكي ذخيره‌سازي اطلاعات مانند كتاب‌ها،به مرور زمان فرسوده شده و از بين مي‌روند، از اين رو وي به دنبال يافتن راهي براي گنجاندن اطلاعات درون مخزني است كه براي ميليون‌ها سال پايدار باشد: DNA.
تحقيقات در سال 2012 نشان دادند امكان ترجمه يك مگابايت اطلاعات در قالب DNA و بازخواني آن وجود دارد. DNA زبان مخصوص به خود را دارد كه با توالي از نوكلئوتيد‌ها نوشته مي‌شود. همچنين DNA از اين قابليت برخوردار است كه مي‌تواند حجم بيشتري از اطلاعات را در فضاي كوچكي بگنجاند. به صورت نظري، يك گرم DNA مي‌تواند 455 اگزابايت اطلاعات را در خود ذخيره سازد. اين حجم براي گنجاندن تمامي اطلاعات گوگل، فيس‌بوك، و تمامي ديگر شركت‌هاي بزرگ فناوري كافي خواهد بود.
اما مشكلي كه در مسير مطالعاتي كه براي استفاده از DNA به عنوان ذخيره‌ساز اطلاعات وجود دارد اين است كه تاكنون به پايداري اطلاعات در گذر زمان توجهي نشده‌است، عاملي كه به گفته گراس از اهميت بالايي برخوردار است.
وي اكنون به همراه همكارانش در موسسه ETH زوريخ شيوه‌اي را ابداع كرده‌است كه نه تنها از توانايي گنجاندن تمامي فيس‌بوك و ويكي‌پديا درون يك لوله آزمايشگاهي برخوردار است، بلكه مي‌تواند اين اطلاعات را براي هميشه حفظ كند.
وي با الهام از فسيل‌هاي باستاني كه در آنها DNA جانداران در شرايطي به شدت پايدار حفظ شده‌اند، اين راهكار جديد را ابداع كرده‌است. DNA در واكنش به آب و اكسيژن دچار پوسيدگي مي‌شود، اما با بسته‌بندي DNA سنتز شده درون فضايي شيشه‌اي گراس توانست از پوسيدگي DNA جلوگيري كند.
با اين‌همه هيچ تكنيك محافظتي بي‌عيب نيست. از اين رو رينهارد هكل همكار گراس براي رفع معايب اين سيستم پيشنهاد داد رشته‌هايي را به DNA بيافزايند تا درصورتي كه بخشي از اطلاعات از دست رفت،بتوان آن را دوباره احيا كرد.
نظر شما