میانمار در قرن نوزدهم به تصرف بریتانیایی‌ها درآمد و پس از مدتی به هند تحت استعمار بریتانیا منضم شد. برمه تا سال ۱۹۳۷ به عنوان یکی از استان‌های هند اداره می‌شد.
این کشور درنهایت در ۴ ژوئیه سال ۱۹۴۸ استقلال خود را از بریتانیا به دست آورد.
از سال ۱۹۶۲ نظامیان بر برمه استیلا یافتند و از آن پس دولتی دموکراتیک و غیر نظامی در این کشور بر سر کار نیامده است.
حتی در سال ۱۹۹۰ که حزب مخالف دولت نظامی در انتخابات عمومی میانمار به پیروزی رسید، نظامیان اجازه تشکیل یک دولت غیر نظامی در این کشور را ندادند.
میانمار از نظر منابع طبیعی کشوری ثروتمند محسوب می‌شود، اما به دلیل آنکه تمام اقتصاد این کشور تحت کنترل دولت نظامی است و به دلیل سو مدیریت منابع مالی، این کشور از نظر اقتصادی پیشرفت چندانی نکرده است.
رانگون پایتخت سابق میانمار با داشتن معابد و مجسمه‌های زیادی از بودا، یکی از عمده‌ترین مراکز جذب توریست در این کشور است.
در سال ۱۹۸۹ مقامات نظامی برمه نام میانمار را برای این کشور آسیایی برگزیدند. اکنون نیز نام میانمار به جای برمه در سازمان ملل متحد رسمیت دارد.
ویژگی‌های انسانی و سیاسی
وسعت: ۶۷۶.۵۷۸ کیلومتر مربع
جمعیت: ۴۲.۹۰۹.۵۰۰ نفر
پایتخت قدیم: رانگون (۴.۲ میلیون نفر)
پایتخت جدید: نایپیداو (از سال ۲۰۰۶)
واحد پولی: کیات
زبان: برمه‌ای(میانماری)
روز ملی: ۴ ژانویه
ادیان: پیروان آیین بودا (۹۰ درصد جمعیت کشور)، اسلام و مسیحیت.
نوع حکومت: شورای نظامی (junta)
