آشنایی با کره جنوبی

نام رسمی : جمهوری کره (Republic of Korea)

جمعیت : ۶۶/۲۱۹/۵۰ میلیون نفر (تا مارس سال ۲۰۱۳) که از این میان ۷/۱۷ درصد بین ۱تا ۱۴ سال سن، ۳/۷۲ درصد بین ۱۵ تا ۶۴ سال سن و ۹/۹ درصد بیش از ۶۵ سال سن دارند.

مساحت : ۹۹۵۳۸ کیلومتر مربع (یک شانزدهم ایران)

پایتخت : شهر سئول پایتخت کره جنوبی میزبان بالغ بر ۱۰ میلیون نفر از جمعیت این کشور می‌باشد.

زبان رسمی : زبان کره‌ای (هانگول) می‌باشد که توسط پادشاه چوسان اختراع گردید و دارای ۲۸ الفبا می‌باشد.

دین و مذهب: در حدود ۴۳ درصد از مردم کره جنوبی فاقد اعتقادات دینی و مذهبی هستند. از ۵۷ درصد دیگر، ۳۱ درصد مسیحی، ۲۴ درصد بودایی، ۲درصد پیروان کنفسیوس و ۱درصد دارای سایر مذاهب می‌باشند.۳۰ تا ۳۵ هزار نفر از مردم این کشور (عمدتا مهاجر) مسلمان هستند.

پرونده‌ها:

• سئول  | مترو سئول |
•  |مون جائه-این | هو جونگ مو | پارک گئون های | کیم دائه جونگ |

• سازمان ملل (UN) | شورای امنیت سازمان ملل | سازمان جهانی تجارت

• سامسونگ | ال جی |

شهرهای مهم وجمعیت : سئول (۱۰ میلیون نفر)، پوسان (۸/۳میلیون نفر)، ته گو (۴/۲میلیون نفر)، اینچون (۳/۲میلیون نفر).

تقسیمات سیاسی و کشوری :

کره جنوبی ۹ استان و ۶ کلانشهر دارد. سئول پایتخت کشور بعنوان یک شهر ویژه (special city). جیجو یکی از ۹ استانی است که بصورت استان ویژه مستقل (special self-governing province) اداره می‌شود. شهر جدید سجونگ نیز که همچنان در حال احداث و تکمیل می‌باشد بعنوان شهر ویژه مستقل (special self- governing city) نامگذاری شده است. مدیریت این شهرهای ویژه برعهده یک فرماندار انتصابی از سوی دولت مرکزی است.

ساختار حکومتی کره جنوبی: نظام سیاسی کره جنوبی از نوع دموکراتیک به حساب می‌آید و در تقسیم‌بندیهای دو گانه ریاستی و پارلمانی، جزء گروه سیستمهای ریاستی طبقه بندی می‌شود.

قوه مجریه (رئیس جمهور): رئیس جمهور با رای مستقیم مردم برای مدت ۵ سال انتخاب شده و در راس هرم قدرت قرار دارد. وی رئیس قوه مجریه می‌باشد. انتخابات ریاست جمهوری هر پنج سال یک بار برگزار می‌شود و رئیس جمهور نمی تواند در انتخابات دور بعدی نامزد شود. (معدود کشورهایی از این سیستم پیروی می‌کنند و دلیل اصلی آن چرخش نخبگان و جلوگیری از اداره کشور توسط افراد خاص می‌باشد).

عمده‌ترین و حساس ترین تصمیمات سیاسی، اقتصادی و فرهنگی کشور توسط شخص رئیس جمهور و مشاوران وی در نهاد ریاست جمهوری اتخاذ می گردد. نخست وزیر با پیشنهاد رییس جمهور و تصویب مجلس ملی کره انتخاب می‌شود. نخست وزیر و هیات وزرا در جلساتی که به ریاست رییس جمهور تشکیل می‌شود در باره امور مختلف کشور تصمیم‌گیری می‌کنند. در غیاب رییس جمهور، نخست وزیر ریاست کابینه را بر عهده دارد. وزیران مسئول اتخاذ تصمیمات نهایی نبوده و این تصمیمات باید توسط رییس جمهور اتخاذ و برای اجراء ابلاغ گردد.

هیجدمین انتخابات ریاست جمهوری کره جنوبی در دسامبر ۲۰۱۲ برگزار شد که خانم پارک گون هی بعنوان رئیس جمهور این کشور (و اولین رئیس جمهور زن کره جنوبی و کشورهای حوزه شرق آسیا) انتخاب و از ۲۵ فوریه ۲۰۱۳ رسماَ پست ریاست جمهوری را در دست گرفت.

کابینه دولت متشکل از ۱۸ وزیر می‌باشد. علاوه بر کابینه، رئیس جمهور از خدمات ۳ مشاور عالی و ۹ مشاور ریاست جمهوری و ۴۰ دستیار در امور مختلف کشور بهره‌مند می‌شود.

قوه مقننه: کره جنوبی از ساختار تک مجلسی برخوردار بوده که به مجلس نمایندگان و یا به زبان محلی کوخه (kukhoe)‌ نامیده می شود. این مجلس دارای ۳۰۰ کرسی پارلمانی بوده که ۲۴۶ نفر از نمایندگان با رای مستقیم مردم از حوزه های انتخابیه سراسر کشور انتخاب شده و ۵۴ نماینده دیگر انتصابی بوده (و به نسبت میزان تصدی کرسی‌های پارلمانی توسط احزاب سیاسی)، توسط آن حزب برای نمایندگی پارلمان منصوب می‌شوند. مدت دوره قانونگذاری پارلمان نیز ۴ سال می‌باشد. در حال حاضر آقای کانگ چانگ هی ریاست پارلمان کره جنوبی را بر عهده دارد. ۴۵ نفر از نماینده پارلمان کره جنوبی را زنان تشکیل می‌دهند که بسیاری از آنها نمایندگان انتخابی حوزه های انتخابیه سراسر کشور بوده و معدودی نیز بعنوان نمایندگان انتصابی (به نسبت میزان کسب کرسی های پارلمانی) توسط احزاب سیاسی منصوب شده‌اند.

بر اساس قانون اساسی، نمایندگان پارلمان برای اظهار نظرات خود در مجلس آزاد بوده و بدلیل بیان مواضع و اظهاراتشان مورد پیگرد قانونی قرار نخواهند گرفت.

مجلس ملی کره دو نوع اجلاس برگزار می‌کند:

اول- اجلاس منظم سالانه که از ماه سپتامبر تا دسامبر می‌باشد.

دوم- اجلاس های ویژه - این اجلاس غالبا به تقاضای رییس جمهور و یا بر اساس درخواست یک چهارم اعضای مجلس برگزار می شود. نمایندگان مجلس ملی یک رییس و دو نایب رییس انتخاب می کنند که دوره ماموریت آنها برای دو سال می‌باشد. آخرین انتخابات مجلس ملی کره در سال ۲۰۱۲ برگزار شد. در ماههای آوریل و جولای ۲۰۱۳ نیز در برخی از حوزه هایی که فاقد نماینده در پارلمان بوده، انتخابات میان‌دوره‌ای برگزار و نمایندگان جدید، عمدتا از حزب سنوری (حزب حاکم) به پارلمان راه یافت‌اند. آقای آن چو سو نامزد مستعفی انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۱۲ نیز بعنوان نماینده مستقل از حوزه انتخابیه سئول به پارلمان راه یافت.

مجلس نمایندگان کره جنوبی دارای ۱۳ کمیسیون دائمی با عناوین ذیل می‌باشد:
- کمیسیون هیات رئیسه پارلمان - کمیسیون قانون و عدالت - کمیسیون امور خارجه ، دفاع و وحدت- کمیسیون ساختمان - کمیسیون امورداخلی- کمسیون امور مالی- کمیسیون اقتصاد و دانش - کمیسیون پدافند ملی - کمیسیون فرهنگ و اطلاعات عمومی - کمیسیون کشاورزی و ماهیگیری - کمیسیون تجارت و صنعت - کمیسیون بهداشت و امور اجتماعی - کمیسیون وسائل نقلیه و مخابرات.

قوه قضائیه : قوه قضائیه کره به عنوان یکی از سه رکن اصلی حاکمیت بوده که در کنار قوای مقننه و مجریه فعالیت می‌کند. دیوان عالی کشور بالاترین مرجع و نماد اصلی قضائی کره است. رئیس دادگاه عالی (Chief Justice) با معرفی رئیس جمهور و تایید پارلمان منصوب می‌شود. قضات دیگر با پیشنهاد رئیس دادگاه عالی کشور و تایید رئیس جمهور منصوب می‌شوند. دوره خدمت رئیس دیوان عالی کشور پس از تائید مجلس ملی ۶ سال می باشد و یک فرد نمی‌تواند برای دو دوره متوالی برای این سمت برگزیده شود.

دیوان عالی کشور بالاترین دادگاه برای رسیدگی به اختلافات و رسیدگی به امور قضایی است. دادگاهها و هیات‌های قضایی از نظر سطح اعتبار به شش دسته تقسیم می شوند که شامل دیوان عالی کره، دادگاه عالی استان‌ها و دادگاه های شهر و حومه، دادگاههای خاص" نظامی و خانواده"، دادگاه اداری و دادگاه بررسی گواهی‌ها می‌باشد. دادگاه‌ها به عنوان اماکن مجاز قضائی برای رسیدگی به شکایات در مورد مسایل مدنی، جنایی، اداری، انتخاباتی، مستغلات، گواهی‌ها و موارد دیگر قضائی می‌باشند. دادگاه‌های محلی در سئول و در ۱۲ شهر، این چان، سووان، چون چان، دیجان، چانگ جو دیگو، بوسان، چنگ وان، اولسان، گوانگ جو، جان جو، و جه جو واقع شده اند.

احزاب سیاسی فعال در کره جنوبی :کره کشوری چند حزبی است که در آن احزاب بزرگ ملی، منطقه‌ای و شهری فعال می‌باشند. این احزاب علاوه بر آنکه در انتخابات پارلمانی و ریاست جمهوری و انتخابات منطقه‌ای با یکدیگر رقابت می‌کنند در برخی موارد حساس کشور نظیر بررسی نامزدهای نخست وزیر، رئیس دادگاه عالی قضائی و وزرای کابینه، برنامه و بودجه و اصلاح و تنظیم قوانین از طریق نمایندگان حزبی در مباحث دولت و پارلمان مداخله و فعالیت می‌کنند و به دولت برای تصمیم گیری های مهم ملی کمک می‌رسانند. تلاش آنها در این امر خلاصه می‌شود که منافع و نظرات عموم مردم هرچه بیشتر در مکانیزم مدیریت کشوری لحاظ شود.

مهم ترین احزاب سیاسی کره که در انتخابات ۲۰۱۲ برای حضور در مجلس ملی کره توفیق یافته به شرح ذیل هستند:
حزب سنوری | New Frontier Party (NFP) or Saenuri (formerly Grand National Party)
حزب دموکراتیک  | Democratic Party or DP (formerly the Democratic United Party or DUP)
حزب متحد مترقی | United Progressive Party or UPP [LEE Jung-hee
حزب پیشگام آزادی | Liberty Forward Party or LFP (now part of the NFP)
حزب توسعه عدالت  | Progressive Justice Party or PJP [ROH Hoe-chan and CHO Joon-ho]
نمایندگان مستقل

• وضعیت اقتصادی کره جنوبی

کره جنوبی از سال ۱۹۶۴ پی ریزی سیاستهای خویش را بمنظور توسعه تجاری آغاز نمود. این کشور با اتخاذ استراتژیهای مناسب و تقسیم بندی زمانی صحیح ازسال ۱۹۶۴ تا ۱۹۷۷ به تقویت زیرساختهای اقتصادی و نیروی انسانی جهت نیل به اهداف کلان توسعه ای برای ورود به بازارهای جهانی و افزایش ضریب رقابتی تولیدات صنعتی پرداخته و برنامه های توسعه خود را در قالب برنامه های ۵ ساله به مرحله اجرا در آورده است. این کشور از سال ۱۹۹۸ همواره در تلاش برای افزایش اقلام تجاری و حفظ مازاد تجاری خود بود و تنوع بخشیدن به محصولات صادراتی و کیفیت آنان را نیز در دستور کار داشت. کره همچنین در همین دوره وضعیت رقابتی صنایع را از طریق توسعه فنآوری های جدید ، تسهیل نمودن صنعت خدمات رسانی اطلاعاتی و تاسیس موسسات تحقیقات و توسعه (R&D ) تقویت نمود . در نتیجه اقدامات فوق، صادرات کره در پنج بخش نیمه هادیها (Semiconductors ) ، صنایع خودروسازی (Automobile ) ، وسایل ارتباط سیار تلفن همراه (Mobile Communication Equipment، رایانه (Computers ) و کشتی (Ship ) افزایش یافت. کشورهای چین ، ژاپن و آمریکا بازار مصرف حدود ۴۵ درصد از تولیدات کره شدند. کره قبلاً برنامه ریزی نموده که در سال ۲۰۰۸ درآمد سرانه خود را به ۲۰ هزار دلار ( با رویکرد افزایش حجم صادرات تا سقف ۴۰۰ میلیارد دلار) برساند. در سال ۲۰۰۸ درآمد سرانه به ۲۱هزار دلار و صادرات به ۴۲۰ میلیارد دلار افزایش و از پیش بینی ها فراتر رفت. اما در اواخر سال مذکور، بحران مالی و اقتصادی جهانی اقتصاد کره را نیز متاثر ساخت و سال ۲۰۰۹ میلادی سال رکود اقتصاد جهانی گردید. با اینحال طی سال های اخیر اقلام صادراتی متنوع شده و محصولات صنایع IT و BT براساس تقاضای بازار جهانی تولید و تا سقف ۸۰۰ قلم افزایش یافت. تجارت الکترونیکی به ۷۰ درصد افزایش یافت. این کشور برای نیل به اهداف مذکور استراتژیهای ذیل را اتخاذ نمود:

۱- ارتقاء سطح رقابتی محصولات صادراتی
۲- تقویت بازاریابی خارجی و همکاریهای تجاری
۳- توسعه زیرساخت‌های پیشرفته تجاری.

نتیجه اینکه کره با نگاه توسعه‌ای به اقتصاد کشور و سرعت بخشیدن به انجام برنامه‌های توسعه‌ای سعی نمود با توجه به حضور کشورهای قدرتمند در همسایگی خود مانند ژاپن، روسیه و چین قدرت رقابتی خود را افزایش داده تا از گردونه تحولات عظیم اقتصادی این منطقه و جهان عقب نماند. اگر چه این کشور با الگوبرداری از اقتصادهای موفق و کمک کشورهای صنعتی بزرگ از قبیل ژاپن، آمریکا و استرالیا توانست به این پیشرفت‌ها نایل گردد، اما نبایستی نظم، پشتکار و همت مقامات دولتی و مردم را در این میان نادیده گرفت.

کره جنوبی امروزه به عنوان چهارمین اقتصاد قاره آسیا و سیزدهمین اقتصاد دنیا شناخته می‌شود. کره جنوبی یکی از اعضای فعال سازمانهای بین المللی مانند سازمان ملل متحد ( عضو غیر دائم شورای امینت در دوره زمانی ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۵) ،سازمان تجارت جهان(WTO)، سازمان توسعه همکاریهای اقتصادی(OECD) و گروه G۲۰بوده و یکی از اعضای موسس APEC و اجلاس سران شرق آسیا می‌باشد. همچنین کره جنوبی در حال حاضر با ۴۵ کشور در جهان (با احتساب کشورهای اتحادیه اروپا واتحادیه جنوب و شرق آسیا) به توافقاتی در زمینه مکانیسم تجارت آزاد دست یافته و فعالانه درصدد است با دیگر کشورها نیز قراردادهای مشابه منعقد نماید. مقامات کره جنوبی امیدوارند که در آینده نزدیک کشورشان بعنوان یک مرکز بین‌المللی (International Hub) در زمینه تجارت آزاد FTA با دیگر کشورها مطرح شده و اقدامات اساسی را نیز در این زمینه انجام داده‌اند.

این کشور هم اکنون پنجمین کشور بزرگ تولید کننده صنایع مربوط به انرژی هسته‌ای در جهان است و در نظر دارد به یکی از عمده ترین صادرکنندگان انرژی هسته‌ای تبدیل گردد. همچنین در زمینه کشتی سازی نیز رتبه نخست جهانی را دارد. علاوه بر آن به دلیل ظرفیتها و قابلیتهای چند کمپانی معروفش نظیر سامسونگ، ال جی و هیوندایی، هانجین، اس کی، کیا و .... یکی از قویترین بازیگران جهانی در عرضه صنایع الکترونیک، خودرو، ماشین آلات، فولاد، پتروشیمی، ساخت و ساز و غیره است. این کشور دارای بزرگترین برنامه‌های رشد سبز در جهان می باشد. دولت و شرکتهای کره ای همواره در حال سرمایه گذاری در بخشهای مبتنی بر رشد سبز نظیر انرژی سبز، تکنولوژیهای کم انرژی بر و دیگر فناوری های مربوطه مخصوصاً در بخشهای کشتی سازی، خودرو سازی و فناوری اطلاعات می‌باشند.

کره جنوبی در زمینه رتبه سنجی‌های بین المللی نیز به موفقیت های خوبی دست یافته است. موسسه معروف رتبه سنجی مودیز در آخرین گزارش خود در آگوست ۲۰۱۲ بدلیل مقاومت و انعطاف پذیری این کشور در برابر شوکهای اقتصادی خارجی و نیز بدلیل زیرساختهای مالی قوی آن رتبه اعتباری کره جنوبی را یک درجه بالا برد و آنرا به Aa۳ ارتقاء داد که چهارمین رتبه برتر این شرکت می باشد. رتبه کره از نظر مودیز هم اکنون همسان با کشورهای ژاپن و چین است. البته در سال ۲۰۱۲ کره جنوبی از افزایش رتبه دیگر موسسات اعتبار سنجی نیز بهره مند گردید که رتبه بندی جدید موسسه مودیز شاخص ترین آنها بوده است. اما با وجود پتانسیل رشد بالا و ساختار باثبات اقتصادی موجود در کره جنوبی، بازار سهام و رتبه اعتباری آن همواره در معرض ضربه پذیری از ناحیه تنش ها و تهدیدهای گاه و بیگاه کره شمالی قرار دارد که این تهدیدات اغلب مواقع بر بازارهای مالی کره جنوبی تأثیرات منفی بر جای می گذارد. با اینحال بسیاری از تحلیلگران اقتصادی معتقدند که برقراری صلح و ثبات و یا اتحاد دو کشور و در نتیجه رفع اینگونه تهدیدها و نگرانی ها ، می تواند به کره جنوبی کمک کند تا بعنوان یکی از موتورخانه های بزرگ اقتصاد جهانی ظهور نماوده و علاوه بر آن حتی این پتانسیل را نیز دارد که تا سال ۲۰۳۰ به یکی از ۵ اقتصاد برتر جهان تبدیل شود.

در ادامه این روند و با هدف حصول به دورنمای مد نظر، کره جنوبی در بخش تجارت خارجی نیز به موفقیت هایی نائل آمده است و در سال ۲۰۱۱ نهمین کشوری بود که به باشگاه کشورهای دارای حجم تجاری بیش از یک تریلیون دلاری ملحق گردید. برپایه گزارش جدید سازمان تجارت جهانی، کره جنوبی در سال ۲۰۱۲ با حجم کل تجارت خارجی ۰۷/۱ تریلیون دلار ( مجموع صادرات و واردات ) و با پیشی گرفتن از ایتالیا به جایگاه هشتمین کشور بزرگ تجاری جهان صعود کرده است. نگاهی به گذشته تجاری این کشور نشان میدهد که طی سالهای اخیر همواره رتبه خود را بسرعت ارتقاء داده بگونه ای که در سال ۲۰۰۰ میلادی جایگاه سیزدهم ، سال ۲۰۰۷ جایگاه یازدهم، سال ۲۰۰۹ جایگاه دهم، سال ۲۰۱۰ جایگاه نهم و بالاخره در سال ۲۰۱۲ جایگاه هشتم جهانی را بخود اختصاص داده است.

برخی از اطلاعات، آمارها و شاخص های اقتصادی کره جنوبی:
ـ مناطق آزاد ویژه تجاری: ایکسان. ماسان, گونسان، دبول ( Daebul )، پوسان، گوانگ یانگ و بخش هایی از بندر اینچون)
ـ مناطق آزاد ویژه اقتصادی : ته گو ، اینچون، بوسان، گوانگ یانگ، گونسان، دریای زرد
نرخ تورم : ۲/۲ درصد متوسط سال ۲۰۱۲
متوسط حقوق ومزایای ماهانه : حدود ۲۲۰۰دلار
تعداد نیروی کار : ۱/۲۵ میلیون نفر ( بیش از نصف جمعیت کشور ) در سال ۲۰۱۳
نرخ اشتغال ۷/۶۰ درصد تا آوریل ۲۰۱۳

متوسط نرخ بیکاری : ۲/۳ درصد در ۲۰۱۳
میزانGDP براساس قدرت خرید: ۶۲۲/۱ تریلیون دلار (۲۰۱۳)
رشد سالانه GDP : ۶/۳ درصد ( ۲۰۱۱) ، ۲ درصد ( ۲۰۱۲ ) و ۷/۲ درصد( پیش بینی ۲۰۱۳ )
سهم بخشها در GDP : صنایع ۲۰/۳۹ درصد ، خدمات ۱۰/۵۸ درصد و کشاورزی ۷۰/۲ درصد
درآمد سرانه : ۲۲۷۰۰ دلار (۲۰۱۲) _ ( از سال ۲۰۰۷ تاکنون در مرز ۲۰۰۰۰ دلار باقی مانده است)
حجم سرمایه گذاری مستقیم خارجی FDI : ۲۶/۱۶ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۲
حجم سرمایه گذاری مستقیم کره در خارج : ۳۹ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۲
ذخائر ارزی و طلا : ۳۲۷ میلیارد دلار ( ۲۰۱۲ )
بدهی خارجی : ۴/۴۱۳ میلیارد دلار ( تا پایان سال ۲۰۱۲ )
بودجه سال ۲۰۱۳ : ۷۳/۳۲۱ میلیارد دلار
نوع پول و برابری با دلار : وون کره جنوبی (هر دلار آمریکا برابر با حدود۱۱۴۰ وون ،ژوئن ۲۰۱۳ )
نرخ بهره بانک مرکزی : ۵۰/۲ درصد ( تا ماه می ۲۰۱۳ ) ـ بانک مرکزی کره اخیراً در اقدامی غیر منتظره و در سه مرحله با توجه به وضعیت اقتصادی کشور در نتیجه بحران بدهی های حوزه یورو و اقتصاد جهانی تصمیم به کاهش نرخ بهره و تعیین آن به رقم مذکور گرفت.
میزان کل صادرات و واردات کالا و خدمات:
۵ ماهه نخست ۲۰۱۳ صادرات ۲۳۰ میلیارد دلار واردات ۲۱۶ میلیارد دلار
سال ۲۰۱۲ میلادی صادرات ۵۴۸ میلیارد دلار واردات ۵۱۹ میلیارد دلار
مازاد تجاری سال ۲۰۱۲ : حدود ۵/۲۸ میلیارد دلار
سال ۲۰۱۱ میلادی صادرات ۲۱۳/۵۵۵ میلیارد دلار واردات ۴/۵۲۴ میلیارد دلار
سال ۲۰۱۰ میلادی صادرات ۴/۴۶۷ میلیارد دلار واردات ۷/۴۲۵ میلیارد دلار
اقلام عمده صادراتی :
- محصولات IT (نیمه هادی ها, کامپیوتر, وسایل ارتباط بی سیم )
- سایرمحصولات (خودرو، کشتی, ماشین آلات، تولیدات فولاد وآهن، محصولات شیمیایی و نساجی )
اقلام عمده وارداتی :
مواد خام، ماشین آلات, وسایل الکتریکی والکترونیکی,نفت,فولاد, تجهیزات حمل ونقل, موادشیمیایی
حجم مبادلات کره جنوبی با سه شریک اصلی این کشور در سال ۲۰۱۲ میلادی :
صادرات به واردات از
- چین ( ۱۳۴میلیارد دلار ) ( ۸۰ میلیارد دلار )
- آمریکا ( ۵۸ میلیارد دلار ) ( ۴۳ میلیارد دلار )
- ژاپن ( ۳۸ میلیارد دلار ) ( ۶۴ میلیارد دلار )
شرکای عمده تجاری کره جنوبی : چین ، اتحادیه اروپا، آمریکا و ژاپن
شرکای عمده تجاری سال ۲۰۱۲ (واردات از) : چین , ژاپن, آمریکا، عربستان و قطر (نفت)
شرکای عمده تجاری سال ۲۰۱۲ (صادرات به) : چین , آمریکا، ژاپن, اتحادیه اروپا، هنگ کنگ، سنگاپور
صنایع عمده : خودروسازی, الکترونیکی, کشتی سازی, شیمیایی, فولاد, نساجی, تولیدکفش و پوشاک
بانکهای عمده :
- بانک کره که همان بانک مرکزی است. همچنین دارای ۱۹ بانک داخلی و ۴۲ بانک خارجی می باشد نظیر:
اگزیم بانک، بانک توسعه کره، بانک ووری، بانک IBK ، KB، NH Bank ، Shinhan Bank و غیره

• سازمانهای عمده اقتصادی:

اتاق بازرگانی و صنعت کره KCCI, سازمان تجارت و توسعه صادرات KOTRA, آژانس تجارت بین المللی کره KITA, انجمن واردکنندگان کره KOIMA , فدراسیون صنایع کره FKI ، فدراسیون صنایع کوچک و متوسط کره Kbiz ، فدراسیون کارفرمایان کره KEF

درکره جنوبی ۱۵۸ دانشگاه وجودداردکه ازمیان آنها ۲۴دانشگاه دولتی و۱۳۴دانشگاه خصوصی است.
محصولات عمده صنعتی: کشتی, خودرو، کالاهای الکترونیکی (کامپیوتر, تلفن, تلویزیون, ویدئو, دستگاههای تهویه مطبوع, یخچال و... )
محصولات عمده معدنی : سنگ آهن , زغال سنگ, تنگستن و گرافیت
وضعیت کشاورزی: حدود۱۳میلیون تن تولیدات کشاورزی تنها از۲۰ هزارکیلومترمربع برداشت می شود. ۵/۲۰ درصد ازخاک این کشور مزارع کشاورزی است. عمده کشاورزی وباغداری این کشور بصورت گلخانه ای می باشد.
محصولات عمده کشاورزی: برنج( ۰۷/۴میلیون تن), میوه (سیب,هلو,خرمالو,انگور ونارنگی)۵/۲ میلیون تن
وضعیت منابع آب : ۹۸ درصد جمعیت شهری و ۸۸ درصد جمعیت روستائی کره جنوبی به آب لوله کشی دسترسی دارند. میزان متوسط آب اختصاص یافته به هرنفر درروز۳۸۰ لیتر است. صنعت وتکنولوژی مهار آب دراین کشورتوسعه یافته است.
فرودگاهها: این کشور دارای ۱۶ فرودگاه برای پروازهای داخلی و بین المللی است که مهمترین آنها فرودگاه بین المللی اینچون، گیمپو (سئول)، جیجو (جزیره جیجو)، گیم هی (بوسان)، ته گو، یانگ یانگ و چونگیو می‌باشد.

وضعیت راههای مواصلاتی: ۲۶۴۰ کیلومتر بزرگراه ,۷۰۱۴۰ کیلومترجاده آسفالته و۴۰۰کیلومتر خط مترو
وضعیت سیستم راه آهن: ۶۸۲۰ کیلومترخط آهن. درماه ژوئن ۲۰۰۳ شبکه راه آهن کره جنوبی درایستگاه Dorasan به شبکه راه آهن کره شمالی و از طریق آن به شبکه راه آهن آسیایی متصل شد

• کره جنوبی درآینه آمار جهانی:

-اولین کشور جهان از نظر طولانی بودن ساعات کار کارگران (بطورمتوسط۲۳۵۷ساعت درسال )
- اولین کشور جهان از نظر مصرف سرانه فولاد در سال (یک تن)
- اولین کشور جهان از نظر صنعت ساخت کشتی
- اولین کشور جهان از نظر سرعت استفاده از اینترنت
- سومین کشور جهان از نظر تحقیق وتوسعه
- سومین کشورجهان ازنظر استفاده از اینترنت درمدارس
ـ چهارمین اقتصاد بزرگ آسیا
- چهارمین کشورجهان ازنظرساخت ماشین آلات صنعتی
- چهارمین کشورجهان ازنظراستفاده از اینترنت درمنازل
- چهارمین کشورجهان ازنظرمصرف انرژی, (نفت)
- پنجمین کشورجهان ازنظرتولیدسالانـه خودرو
ـ پنجمین کشور جهان از نظر ساخت نیروگاههای هسته ای
- پنجمین کشورجهان ازنظرگرانی رستورانها
- پنجمین کشورجهان ازنظر صنایع الکترونیک
- ششمین کشورجهان ازنظرتولیدفولادخام
- ششمین کشورجهان ازنظر گرانی موادغذایی خام
- هشتمین کشورجهان درصنایع نساجی
- نهمین کشورجهان ازنظر حجم بالای تجارت جهانی
- یازدهمین کشورصنعتی جهان
- یازدهمین کشور جهان درصنایع شیمیایی
- یازدهمین کشورجهان از نظرهزینه مسافرت
- دوازدهمین کشورجهان از نظرتولیدبرنج
- چهاردهمین کشورگران از نظر هزینه هتل
- پانزدهمین کشورجهان از نظرتولید ناخالص داخلی
- پانزدهمین کشورگران جهان از نظرهزینه سه وعده غذای روزانه
- هفدهمین کشورجهان از نظراستفاده ازتلفن همراه (۷۰درصدمردم)
- بیستمین کشور از نظر میران سلامت و رفاه اجتماعی در میان کشورهای OECD
- بیست ودومین کشورجهان از نظرهزینه زندگی
- بیست وهشتمین کشورجهان از نظرگرانی هزینه اجاره مسکن
- چهل وچهارمین کشورجهان از نظردرآمدماهانه
- چهل وهفتمین کشورجهان از نظرتحقیقات دانشگاهی درزمینه امورمالی
- چهل ونهمین کشورجهان از نظرشاخص های مربوط به خوشحالی
- گرانترین کشور جهان از نظر هزینه مکالمه تلفن همراه
- و دارنده ۶/۲درصدازسهم بازارصادراتی جهان است

وضعیت فرهنگی و رسانه ای کره جنوبی :

• الف : فرهنگی:

گفته می شود سابقه تمدنی کشور کره به حدود ۵۰۰۰ سال قبل بر می گردد. افسانه یا داستان زمان شکل گیری پادشاهی کره به ۲۳۳۳ قبل از میلاد بر میگردد. مهمترین دوره پادشاهی کره به دوره سه پادشاهی (شیلا، کوگوریو و پائیک چه) بر می گردد. پادشاهی شیلا در سال ۵۷ قبل از میلاد تاسیس شد تا ۶۶۸ که شیلا دو پادشاهی دیگر را شکست داد و یک امپراطوری تشکیل داد که تا ۹۳۵ میلادی ادامه داشت و از آن تاریخ تا ۱۳۹۲ نیز امپراطوری کوگوریو حضور داشت و از سال ۱۳۹۲ تا ۱۹۱۰ سلسله چوسون برکشور حاکم بود که پس از آن تا سال ۱۹۴۵، کره تحت استعمار مستقیم ژاپن قرار داشته است. پس از آزادی، بخش شمالی کره، تحت اشغال روسیه و چین و بخش جنوبی تحت اشغال آمریکائی‌ها قرار گرفت که بالاخره براساس مدار ۳۵ درجه کشور تقسیم شد. از سال ۱۹۴۵ تا ۱۹۴۸، کره جنوبی تحت نظارت آمریکائی‌ها قرار داشت که پس از آن، اولین جمهوری کره توسط سینگ مان ریح تاسیس شده است. همچنین دو کشور کره شمالی و کره جنوبی در سال ۱۹۵۰ تا ۱۹۵۳ با یکدیگر درگیر جنگ شده اند.

ارتباطات زبان شناسی: در حدود ۷۰ میلیون نفر درجهان به زبان کره‌ای سخن می‌گویند. الفبای زبان کره ای موسوم به Hangeul می باشد که در اواسط قرن ۱۵ اختراع شده هانگول زبان ساده‌ای است، و بهمین دلیل کره در حال حاضر یکی از بالاترین نرخ های باسوادی را در دنیا دارد، بهمین دلیل یونسکو جایزه باسوادی هانگول را در سال ۱۹۸۸ برقرار کرده است.

جمعیت شناسی: کره جنوبی یکی از معدود کشورهائی است که در آن قوم و نژاد و ملیت با هم تفاوت ندارد. جمعیت کره ۶۰۰/۴۸ میلیون نفر می باشد و توزیع جمعیتی ۴۸۶ نفر در هر کیلومتر مربع است که سومین کشور متراکم جهان است. میانگین رشد جمعیت نیم درصد اعلام شده و ۳/۱۱% از جمعیت در سن ۶۵ سالگی و یا بالاتر قرار دارند. در حال حاضر کره، یکی از پائین ترین نرخ های تولد را در میان اقتصاد های توسعه یافته با ۲۲/۱ تولد برای هر زن دارد که پائین تر از میانگین ۷۱/۱ OECD می باشد.

خانواده ها و گروه‌های خویشاوندی: بطور سنتی کره ایها از سیستم طایفه گرائی پیروی می کنند. مردم کره بر روی نهاد خانواده تاکید فراوانی دارند، رعایت آداب خانوادگی از ضروریات رفتار در جامعه کره ای بحساب می آید و همچنین به والدین و بزرگترها با احترام رفتار می کنند. براساس سیستم طایفه گرائی خانواده ها فرزند پسر را بیشتر ترجیح می دهند. بطور سنتی تا سال ۱۹۸۹، پسر ارشد از سهم بیشتری از ارث برخوردار می شد، چراکه باید هم وظایف والدین در زمان کهن سالی آنان و هم مسئولیت انجام مراسم نیاکان را برعهده بگیرد.. براساس سنت کره ای، گروه خویشاوندی پدری کلیه اعضای فامیل در برنامه های مشترک گروههای خویشاوندی شرکت می کنند و نسبت به بجای آوردن مراسم تشریفاتی، اظهار احترام به ارواح نیاکان و تجدید روابط خانوادگی همت می گمارند. بسیاری از کره ایها شجره نامه قدیمی چندصدساله خود را همچنان حفظ کرده اند.

آداب معاشرت: آموزه سنتی کنفوسیوسی بر روی نزاکت در روابط بشری بر روی پنج بعد از روابط شامل روابط بین حاکم و رعیت، پدر و پسر، شوهر و زن، عالی و دانی و دوست و دوست تاکید می کند. کنفوسیوس معیار اخلاق و راهنمای بسیاری از مردم می باشد. کره ایها نسبت به نوع رفتار بسیار دقیق بوده و نوع صحبت کردن آنها، بازتاب روابط سلسله مراتبی آنان بین بازیگران اجتماعی می باشد. بجز همکلاسی های قبلی و سایر دوستان بسیار نزدیک، بزرگسالان از اسامی اول برای نام بردن یکدیگر استفاده نمی کنند. معمولا عناوینی نظیر دکتر یا مهندس یا پرزدینت با یک پسوند افتخار آمیز Nim که برتری اجتماعی را یاددآور می شود بکار گرفته می شود. کره ای ها با افراد بالا دست جامعه فروتن، اما نسبت به افراد پائین تر یا طبقه دوستان، رفتار دوستانه ای دارند.میانگین ازدواج دختران به ۳۵ سال در سال ۲۰۱۲ (و ۳۷ سال برای مردان) رسیده است.

نظام آموزشی: سیستم مدارس کره جنوبی ، شامل ۶ سال مقطع ابتدائی، ۳ سال دوره اول متوسطه و ۳ سال دوره دوم (دبیرستان) می‌باشد. دبیرستان ها به دو گروه ( مدارس هنر و علوم انسانی) و (فنی و حرفه‌ای) تقسیم می‌شود. در کشور کره، ۹ سال اول از آموزش (ابتدائی و متوسطه) رایگان و اجباری می باشد هرچند موسسات آموزش خصوصی نیز فعال می باشند.

سه سال آخر دبیرستان اختیاری بوده و می بایستی هزینه آن نیز از سوی خانواده ها پرداخت گردد. همچنین توجه زیاد به مقوله آموزش بعنوان بازتابی از میراث سلسله مراتبی کنفوسیوسی بجای مانده از دوران قدیم و ابزاری برای ارتقاء شرایط اجتماعی می شود. بهمین دلیل میزان تحصیلات در تعیین طبقه اجتماعی، ارتقاء در سیستم اداری و سطح درآمد فرد تاثیر فراوانی دارد. لذا خانواده ها برای ورود فرزندانشان به دانشگاههای کشور هزینه های فراوانی می کنند. حدود ۸۵% از جوانان پس از دبیرستان وارد دانشگاه می شوند. کره با حدود سه میلیون و سیصد هزار دانشجو، دارای یکی از بالاترین آمار دانشجو می باشد. هزینه های دانشگاهی نیز بسیار سنگین است، تاجائیکه این مسئله منجر به خودکشی میانگین سالانه حدود ۲۳۰ جوان می گردد. کشور کره با حدود میانگین ده هزار دلار در سال، پس از آمریکا، دومین کشور گران از نظر هزینه های تحصیلی می باشد.

ادیان در کره جنوبی: دین در کره توسط تعداد زیادی از سنت های مختلف احاطه شده است. به تعبیر دیگر در کره یک گستره وسیعی از عقاید مذهبی از شامانیسم، کنفوسیونیسم، بودیسم، مسیحیت، ادیان بومی تا اسلام و سایر ادیان وجود دارد . طبق آمار ها ، در حدود ۴۳ درصد از مردم کره جنوبی فاقد اعتقادات دینی و مذهبی هستند. از ۵۷ درصد دیگر ، ۳۱ درصد مسیحی, ۲۴ درصد بودایی, ۲درصد پیروان کنفسیوس و ۱درصد دارای سایر مذاهب می باشند . اقلیت کوچکی از کره ای ها (حدود ۲۵ تا ۳۰ هزار نفر بومی و حدود صد هزار نفر مهاجر) مسلمان هستند. بین گروههای مسیحی و بودائی رقابت جدی وجود دارد. طبق قانون اساسی، کشور کره جنوبی دارای نظام سکولاریسم و گرایش به کثرت گرائی دینی دارد، اما اخیرا دولت ، توجه دولت نسبت به کلیساهای پروتستانی بیشتر شده که این امر موجب نارضایتی سایر گروههای مذهبی شده است به همین دلیل در چند ساله اخیر میزان پیروان آئین مسیحیت در این کشور افزایش چند درصدی داشته است. البته طی دو دهه اخیر دیالوگ های گروههای مذهبی با یکدیگر افزایش پیدا کرده است.

معضلات اجتماعی: ازآنجائیکه کشور کره جنوبی تنها پس از طی چند دهه به فرایند توسعه اقتصادی دست یافته، لذا نیل به این رتبه در اثر یک فرایند توسعه ناهمگون بوده که با یکسری از مشکلات اجتماعی ناشی از تغییر «شدید»، نظیر مشکلات اقتصادی، عدم برابری در توزیع ثروت و فاصله طبقاتی بالا، رقابت سنگین و طاقت فرسا برای دست یابی به طبقات بالای اجتماعی، افزایش سن ازدواج ، ازدیاد میران جرم و جنایت و ناهنجاری در مدارس ، بحران های اقتصادی، مواجه با بحران فرهنگ شهرت و خشونت های داخلی همراه بوده است. براساس آمار سازمان بهداشت جهانی، کره جنوبی، با ۳۱ مورد در هر صد هزار نفر، دومین نرخ خودکشی (پس از لیتوانی) را در جهان دارد که میزان خودکشی طی ده سال گذشته این کشور نیز دوبرابر شده است .

ایجاد موج فرهنگی کره‌ای: از اواسط دهه ۹۰، بدلیل توسعه اقتصادی کره، تقویت ابعاد مربوط به هویت فرهنگی این کشور و همچنین افزایش توانمندی آن در صنایع فرهنگی، نهادهای فرهنگی کره جنوبی تلاش نمودند تا برای کشور جایگاه جدیدی در فرایند جهانی شدن تعریف نمایند و بهمین دلیل با سیاست گذاری و برنامه ریزی دقیق و تولید محصولات جدید فرهنگی که تلفیقی از فرهنگ سنتی و مدرن کره است، در عرصه جهانی رقابت فرهنگی وارد شده و دست به ایجاد موجی موسوم به «موج کره ای» یا هالیو به زبان محلی زده که از مصادیق آن می توان به تولید درام های کره ای، مد لباس های کره ای، معرفی آشپزی و مراسم چای کره ای، آرایش مو به سبک کره ای، تشویق سیاستهای مربوط به توریسم، ترویج زبان و مدیتیشن کره ای اشاره نمود، که تاکنون توانست جایگاه خاصی را در کشورهای مختلف دنیا بویژه کشورهای آمریکای لاتین و خاورمیانه کسب نماید.

روابط دوجانبه فرهنگی و علمی: دوکشور از زمان تاسیس روابط دوجانبه، همکاریهای مناسبی در زمنیه فرهنگی و آموزشی و تحقیقاتی انجام داده اند که نماد این همکاریها ، نامگذاری خیابان تهران در منطقه کانگنام سئول و نامگذاری خیابان سئول و پارک مشهور سئول در تهران می باشد. تاکنون برنامه های فرهنگی متعددی در دوکشور برگزار گردید. که مهمترین برنامه هائی که طی سالهای اخیر از سوی طرف ایرانی در کره به اجراء درآمده ، شامل برگزاری نمایشگاه مشهور شکوه پرشیا با همکاری موزه ملی ایران، شب ایرانی، برگزاری جشنواره نوروز ۱۳۹۰ ، برنامه های متنوع گرامیداشت پنجاهمین سالگرد تاسیس روابط دو کشور (نوامبر و اکتبر ۲۰۱۲) ، برگزاری نمایشگاههای متعدد صنایع دستی و جشنواره غذا از سوی نمایندگی می باشد. همچنین اسناد همکاری دوکشور، شامل توافقنامه همکاری در زمینه امور فرهنگی و آموزشی در غالب برنامه همکاری، یادداشت تفاهم همکاری در زمینه گردشگری ، یادداشت تفاهم همکاری فیمابین کتابخانه های ملی دوکشور و یادداشت تفاهم همکاریهای ورزشی ( بین وزیر ورزش کشورمان با وزیر فرهنگ ، ورزش و توریسم کره جنوبی ( تیرماه ۱۳۹۲ ) می باشد، همچنین دانشگاههای کشورمان بخصوص دانشگاه تهران با تعدادی از دانشگاههای کره (نظیر دانشگاه ملی سئول، هانکوک، کیونگ هی، آجو و یون سه) می باشد. تاکنون نخبگان زیادی از سوی دوکشور در بازدیدها، سمینارها و اجلاس های دوکشور شرکت نمودند.

• ب: رسانه‌ها و مطبوعات کره

رسانه‌های صوتی و تصویری: از سال ۲۰۰۲ با پخش ماهواره‌ای برنامه‌های تلویزیونی تماشای کانالهای متعدد شبکه های تلویزیونی خصوصی برای مردم کره فراهم گردید. اکنون در کره شبکه‌های تلویزیونی زیادی فعالیت دارند که از میان آنها چهار شبکه سراسری دولتی KBS-۱، KBS-۲، MBC و EBS و شبکه خصوصی SBS از اهمیت و گستردگی بالایی برخوردارند و بینندگان زیادی در سراسر کره جنوبی دارند. این پنج شبکه دارای ایستگاههای رادیویی نیز می باشند که آنها نیز مخاطبان زیادی دارند و از ایستگاههای رادیویی مهم بشمار می‌آیند. شبکه تلویزیونی YTN نیز از شبکه های خصوصی مهم کره بشمار می‌آید. شبکه تلویزیونی دولتی arirang، شبکه بین المللی کره جنوبی است که بطور ۲۴ ساعته به پخش برنامه‌های متنوع به زبان انگلیسی می پردازد.

مطبوعات کره : تعداد روزنامه خوان‌ها در کره بالاست و بیش از ۱۰۰ روزنامه سراسری و محلی و تعداد زیادی هفته نامه و ماهنامه در این کشور منتشر می شود. مطبوعات کره غالبا از دولت انتقاد می کنند ولی به نظر می رسد که بطور نامحسوس ملزم به رعایت برخی مسائل می باشند. بسیاری از مطبوعات کره تحت کنترل و انحصار شرکتهای بزرگ صنعتی می باشند.

روزنامه‌های چوسون ایلبو، دونگ آ ایلبو، جونگ آنگ ایلبو و هنکوک ایلبو از روزنامه های مهم و معتبر کره جنوبی بشمار می آیند که همگی در سئول چاپ می شوند. سه روزنامه اول دارای گرایشات و افکار محافظه کارانه می باشند و روزنامه کیونگ هیانگ شینمون و روزنامه هانکیوره دارای افکار و گرایشات مترقی می باشند. در کره جنوبی روزنامه های محافظه کار خوانندگان بیشتری دارند. روزنامه های مائیل بیزنس و هنکوک بیزنس از روزنامه های اقتصادی مهم کره جنوبی بشمار می‌آیند.. سه روزنامه انگلیسی زبان کوریا هرالد، کوریا تایمز و جونگ آنگ دیلی به ترتیب با تیراژ ۳۵۵۰۰، ۲۲۰۰۰ و ۲۱۲۰۰ در کره به زبان انگلیسی منتشر می‌شوند که بیشتر مخاطبان آنها اتباع کشورهای خارجی و سفارتخانه های مقیم می‌باشند.

طبق گزارش سازمان همکاریهای اقتصادی و توسعه (OECD) تیراز روزانه روزنامه در کره در سال ۲۰۱۰ بالغ بر ۱۳ میلیون نسخه بوده که از این لحاظ در میان کشورهای توسعه یافته دارای رتبه پنجم می باشد. ولی این کشور از لحاظ تعداد خوانندگان اخبار در اینترنت رتیه اول را به خود اختصاص داده است. سه روزنامه محافظه کار "چوسان ایلبو" با ۳/۲ میلیون تیراژ، "جونگ آنگ ایلبو" با ۲/۲ میلیون و "دونگ آ ایلبو" با ۱/۲ میلیون به ترتیب اولین، دومین و سومین روزنامه پرتیراژ کره بشمار می آیند و پس از آنها روزنامه‌های "هانکوک ایلبو"، "کیونگ هیانگ شین مون"، "کوریا دیلی نیوز" و "کوک مین دیلی میون" بالاترین تیراژ را دارند.

خبرگزاری "یونهاپ"، خبرگزاری رسمی کره جنوبی است که در بسیاری از کشورهای جهان دارای دفتر نمایندگی است. در کره ۷۷ درصد مردم از طریق اینترنت بطور مستقیم به اخبار دسترسی پیدا می‌کنند. در این کشور اینترنت گوی سبقت را در زمینه خبر از روزنامه‌ها و شبکه‌های تلویزیونی ربوده است.