خريد طلا، از قديمي‌ترين راه‌هاي حفظ سرمايه بين ما ايراني‌هاست كه سهم قابل‌توجهي از نقدينگي موجود را به‌خود اختصاص داده است.
به‌طوري كه طبق گفته رئيس اتحاديه توليدكنندگان و صادركنندگان طلا و جواهر ايران، بيشتر از 100تن طلاي كشور در خانه‌هاي ما در قالب طلاي تزئيني و شكل‌هاي ديگر راكد مانده است. به‌عبارت ديگر اين مقدار طلاي ذخيره شده با ارزش بيش از 10هزار ميليارد تومان، از ميزان ذخاير بانك مركزي هم بيشتر است. يادمان باشد در اقتصاد، انباشت طلا در بانك مركزي تنها با هدف يك پشتوانه براي پول ملي انجام مي‌شود. علاوه بر طلا، ركود سرمايه در بازار مسكن كشور هم شايان توجه است. آمار نشان مي‌دهد يك‌ميليون و 400هزار خانه خالي در ايران وجود دارد كه ارزش اين تعداد واحد مسكوني نزديك به 69هزار ميليارد تومان است. خانه‌هايي كه با وجود نياز بسياري از مردم به مسكن، به‌دليل اينكه صاحبانشان نگاه سرمايه‌اي به آنها دارند، خالي مانده‌اند! وضعيتي كه باعث شده دولت به فكر بيفتد و از طريق اصلاحيه قانون ماليات‌هاي مستقيم، خانه‌هاي خالي را وارد بازار اجاره كند و به اين ترتيب 20ميليارد دلار سرمايه راكد كشور را از وضعيت سكون خارج كند.
در روزگار قديم، سرمايه‌هاي راكد جايشان در خانه بود، براي روز مبادايي كه ممكن بود از راه برسد و هست و نيست را نابود كند؛ وضعيتي كه در اقتصادهاي ناكارآمد هم هنوز رواج دارد اما با پيشرفته‌تر شدن دنياي كسب و كار، ديگر كمتر كسي حاضر است سرمايه‌اي را كه مي‌تواند در مشاغل پرسود سرمايه‌گذاري كند، زير بالش بگذارد. با وجود اين، بعضي از ما كه چندان اهل تلاش و البته ريسك نيستيم و گاهي به‌دنبال سود بدون هزينه هستيم، باز هم سراغ همان روش‌هاي سرمايه‌گذاري قديمي مي‌رويم كه طرفداران زيادي در اقتصاد جديد ندارند. در اين دنيا، خريد كالاهاي مصرفي مانند سكه، دلار، طلا و مسكن و نگهداشتن آنها به اميد بالا رفتن قيمت و كسب سود بالا، رايج‌ترين روش‌هاي سرمايه‌گذاري غيرمولد است؛ سرمايه‌گذاري‌هايي كه اگر چه از نظر صاحبان اين سرمايه‌ها به‌نظر مطلوب هستند اما نه‌تنها كمكي به چرخه توليد و ايجاد شغل نمي‌كنند بلكه در نهايت باعث افزايش نقدينگي‌هاي سرگردان، بالا رفتن قيمت كالاهاي مصرفي مانند مسكن و در نتيجه افزايش تورم مي‌شوند. يك سرمايه‌گذاري كه در مقايسه با روش‌هاي سرمايه‌گذاري جديد كه توليدمحور است، در مقام مقايسه، سود چنداني هم ندارد.
نظر شما