براساس گزارش BBC، پيك بايد از ايستگاه فضايي به روباتي روي زمين دستور مي‌داد تا روي تپه شني بزرگي در استيونيج، در نزديكي لندن، كه سطح مريخ را شبيه‌سازي مي‌كرد حركت كند.
اگرچه پيك در اين آزمايش با چندين مشكل و نقص نرم‌افزاري مواجه شد اما در نهايت توانست با موفقيت آن را به پايان برساند. بخشي از اين مشكلات مربوط به يافتن مجموعه‌اي از هدف‌هاي رنگ‌آميزي شده در اتاقي تاريك بود كه قرار بود غارهاي مريخي را شبيه‌سازي كنند.
اين آزمايش بخشي از برنامه آژانس فضايي اروپا است كه هدف آن بررسي توانايي فضانوردان در كنترل از راه دور سيستم‌هاي مختلف روي سياره‌هاي ديگر بوده‌است.
اين برنامه كه مترون (Meteron) نام دارد، پيش از اين نيز آزمايشي مشابه را توسط فضانورد دانماركي ايستگاه فضايي،آندرياس موژنسن براي كنترل از راه دور روباتي كه بايد تعدادي گيره را درون حفره‌هايي قرار مي‌داد، اجرا كرده‌است. اما آزمايشي كه توسط تيم پيك انجام شد از پيچيدگي‌هاي بيشتري برخوردار بود.
يكي از بزرگترين موانع در اين آزمايش زمان بود، زيرا ارتباط كنترلي وي بايد از مسير گره‌هاي ارتباطاتي فراواني عبور كرده و به زمين و در نهايت به روبات حاضر در حياط مريخي در شركت دفاعي هوا و فضا مي‌رسيد. اين به آن معني است كه هر دستور و تمامي واكنش‌ها به آن دستور، با چند ثانيه ارسال و دريافت مي‌شدند، جدا از اينكه مشكلات نرم‌افزاري و سخت‌افزاري متعددي نيز در اين آزمايش به وجود آمد. از جمله اينكه پيك يك‌بار روبات را به يك تكه سنگ كوباند و مهندسان مجبور شدند مانع را به صورت دستي برطرف سازند. در موارد ديگر چندين نقص نرم‌افزاري روند آزمايش را به تاخير انداخت. اما در نهايت پيك توانست هر پنج هدف تعيين شده را درون غارها شناسايي كند. اين هدف‌ها تكه‌هاي سنگي بودند كه به مواد حساس به فرابنفش آغشته شده‌بودند تا دوربين روبات بتواند آنها را در تاريكي تشخيص دهد.
انجام اين آزمايش كه از مركز كنترل عمليات آژانس فضايي اروپا در دارمشتات آلمان كنترل مي‌شد، دو ساعت به طول انجاميد. كاوشگرهاي ناسا و اسا، چه آنهايي كه روي مريخ حضور دارند و چه آنهايي كه قرار است به مريخ سفر كنند،از سطح بالايي از استقلال عمل برخوردارند و به محض اينكه به نقطه تعيين شده برسند، اطراف خود را احساس كرده و بهترين مسير ممكن را محاسبه مي‌كنند، اما اين فرايند به شدت كند ست.
اما با ايجاد توانايي كنترل از راه دور يك روبات روي سياره‌اي ديگر مي‌توان اميدوار بود از فضانوردان براي كنترل از راه دور روبات‌ها براي اكتشاف سياره‌هاي جديد استفاده كرد. چنين رويكردي به ويژه در عملياتي كه حضور مستقيم انسان مي‌تواند خطرات جبران‌ناپذيري به همراه داشته‌باشد، كاربردي خواهد بود.
نظر شما