به گزارش فارس، حجت‌الاسلام سروش محلاتی در مراسم رونمایی از کتاب «اسلام و مقتضیات زمان» گفت: چهل سال پیش شهید مطهری استاد بزرگوارم با همه ارتباطی که با اقشار تأثیرپذیر داشت، پی به این نکته برد که بزرگترین سؤال دانشجویان این است که اسلام چگونه با شرایط روز منطق می‌شود و امروز نیز نخستین سؤال بزرگ دانشجویان همین است که چگونه امر ثابت و متغیر با هم جمع می‌شود.
وی افزود: ما در بخشی از پاسخ به این سؤال به عقب بازگشت کرده‌ایم، امروز که به آثار مطهری مراجعه می‌کنیم برایمان روشن است که بحث علم، یکی از مواضع ما پس از سی سال انقلاب اسلامی ایران است و شهید مطهری با کوشش زیاد در پی تبیین این مطلب بود.
حجت‌الاسلام سروش محلاتی با اشاره به اینکه جامعه دینی می‌تواند جامعه‌ای علمی باشد، افزود: تعبیر علم دینی به علم اسلامی در آثار مطهری وجود دارد، مانند فقه و حدیث که مقدمه علوم و مورد نیاز جامعه اسلامی است. شهید مطهری معتقد بود که همه علوم روز دنیا مانند صنعت می‌تواند اسلامی باشد و به خدمت جامعه اسلامی درآید و دروازه‌های کشور به علومی که از خارج از دنیای اسلام است، وارد کشور شده و تبدیل به علم بومی شود.
وی همچنین اظهار داشت: شهید مطهری معتقد بود که هارون‌الرشید با وجود استبداد و نقشی که در به شهادت رساندن یکی از ائمه اطهار (ع) نقش اصلی داشت اما یک نکته مثبت در کار او می‌بینیم که در جامعه آن زمان را باز کرده و نهضت ترجمه را راه انداخت و علومی را وارد جهان اسلام کرد، با اینکه ائمه ما بر نقطه ضعف حاکمان زمان استفاده می‌کردند اما هیچگاه ائمه(ع) نسبت به اینکه خلفای عباسی درب علم را به روی کشورهای اسلامی باز کردند، انتقادی نداشتند.
سروش محلاتی درباره هدف از نگارش کتاب «اسلام و مقتضیات زمان» گفت: بحث علم دینی تا کجا می‌تواند امتداد داشته باشد پس از سی سال از پیروزی انقلاب اسلامی ایران چه اندازه ما پیشرفت کرده یا به عقب بازگشته‌ایم؟ مسئله نخست ما در جمهوری اسلامی علم است و باید ریشه یابی کنیم که چرا حق علم ادا نمی‌شود؟
*دوازدهم اردیبهشت، روز علم است
در ادامه این مراسم، احمد مسجدجامعی، عضو شورای شهر تهران طی سخنانی گفت: نامی که سروش محلاتی برای کتاب خود برگزیده نام اثری از استاد مطهری بود، ایشان می‌خواستند نام مطهری ماندگار شود.
وی با اشاره به اینکه دوازدهم اردیبهشت، روز معلم است، توضیح داد: نسبت آیینی‌مان به معلم، کتاب و علم بسیار روشن است. حال پرسش این است که روال علمی در کشور ما به چه سمت و سویی می‌رود؟ حدود یکصد سال است که یک مرکز آموزش عالی به نام دانشسرای معلمین و معلمات ایجاد کرده‌ایم، این مرکز پانزده سال قبل از شکل‌گیری دانشگاه تهران ایجاد شده و چند سال پیش تصمیم‌گیری شد که نام معلم از این دانشسرا برداشته شود. این کار چه معنایی می‌تواند داشته باشد، درحالی که زندگی ما با علم و معلم آمیخته شده است؟! شما به لحاظ نشانه شناختی چه برداشتی از این کار می‌کنید؟
مسجدجامعی اظهار داشت: در مسجد جامع بازار تهران که مردم در آن عبادت می‌کردند شبستان‌های گوناگونی وجود داشت که علما در آن نماز می‌خواندند، از یک سو علامه رفیعی قزوینی حضور داشت که داریوش شایگان در کتاب خود از دانش او به علوم عقلی درباره خیام شگفت‌زده شده بود و از سوی دیگر نیز سبط شیرازی بود که به اخبار و احادیث تأکید فراوان داشت.
وی همچنین عنوان کرد: مرحوم مطهری با همه مراجع حشر و نشر داشت و همه علما از هر طیف‌های گوناگون با هم مراوده داشتند و همدیگر را تأیید می‌کردند. در گذشته گفت‌وگوی علمی بین علمایی که به روش‌های گوناگون باور داشتند، وجود داشت. مثلاً مرحوم صدوق و شیخ مفید با آنکه از نظر روش علمی با هم تفاوت داشتند، اما باب گفت‌وگو بین آن دو بسته نشده بود.
نظر شما