کربلا ستاره‌باران است

يا حسين (ع) ستاره‌ها به شوق طواف کعبه عشاق، گرد گنبدت می‌چرخند و مجاوران به شوق نزول آیه‌های رحمت سلامت می‌کنند.

پسر فاطمه س! ما از قافله جاماندگان کربلاییم سلاممان را پاسخ می‌دهی آیا؟

عزیز حیدر! دل به عاشورای چشم‌های توداریم، دستمان را می‌گیری آیا؟

کشتی نجات! سیلاب زندگی ما را با خود برده است، نجاتمان می‌دهی آیا؟

زینت شانه‌های پیامبر! ریسمان اتحادمان سست شده است، مسلم را برای بیعت می‌فرستی آیا؟

ستاره شب‌های تاریک! کدام کهکشان قلب‌های بی‌قرار ما را به فرات دست‌های تو می‌رساند؟ با جرعه‌جرعه محبتت سیرابمان می‌کنی آیا؟

سیدالشهدای عشق، سالار کاروان محبت، نسیم دلنواز محمدی، اباعبدالله قلب‌ها! عشق همیشه از شعبان تو آغاز می‌شود با دست‌های عباس تو به سجاده زین‌العابدین می‌رسد، در قاب چشم علی‌اکبر تو شکوفه می‌دهد تا به موعود سلام کند.

کربلا جای شما خالی است: اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا اَباعَبْدِاللَّهِ وَ عَلَى الاَرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِناَّئِكَ...