پلاستیک عامل اصلی مرگ زودرس ماهیان

به گزارش ایرنا، برخی از ماهیان کوچک، ذرات کوچک پلیمری را که با عنوان میکروپلاستیک شناخته می‌شوند، به منابع غذایی طبیعی خود ترجیح می‌دهند و به دلیل خوردن میکروپلاستیک، عملا قبل از رسیدن به سن بلوغ از گرسنگی می‌میرند.

میکروپلاستیک در طبیعت تقریبا غیرقابل تجزیه است. هنگامی که ظروف یک بار مصرف، کیسه‌های نایلونی و سایر اشیای پلاستیکی دور ریخته می‌شوند، از طریق فاضلاب‌ها و سیستم‌های ناکارآمد دفن و بازیافت زباله، در نهایت سر از اقیانوس‌ها و دریاها درمی‌آورند.

یکی دیگر از منابع تولید میکروپلاستیک، ذرات پلاستیکی هستند که در لوازم آرایشی و بهداشتی مورد استفاده قرار می‌گیرند و پس از شست و شو از طریق فاضلاب به جریان آب‌های زیرزمینی و دریاها راه می‌یابند.

ارزیابی آثار مخرب میکروپلاستیک در طبیعت بسیار دشوار است، اما میکروپلاستیک در بدن پرندگان دریایی، ماهی‌ها، وال‌ها و بسیاری از آبزیان دیده شده است. این مواد غیرقابل هضم و تجزیه، پس از ورود به بدن جانوران در سیستم گوارش آن‌ها انباشته شده و بالاخره منجر به مرگ آن‌ها می‌شود.

بر اساس این تحقیقات نوزاد برخی از انواع ماهیان که در محیط‌های مملو از میکرو پلاستیک سر از تخم در می‌آورند، به جای پلانکتون که غذای طبیعی آن‌ها محسوب می‌شود، تنها میکروپلاستیک را می‌خورند. بدین ترتیب پیش از بلوغ و رسیدن به باروری جان خود را از دست می‌دهند. ظاهرا این ماهیان کوچک، به دلیل تغذیه غلط، توانایی واکنش به سیگنال‌های شیمیایی هشداردهنده را که موجب نجات جان آن‌ها از دست شکارچیان طبیعی می‌شود، از دست می‌دهند.

همچنین بر اساس این تحقیقات، در چنین محیط‌هایی درصد کم‌تری از تخم‌ها به ماهی بدل می‌شوند. علت تغییر رفتار ماهیان و عدم واکنش آن‌ها به محرک‌های طبیعی، مبهم باقی مانده و هنوز در دست بررسی است.

بر اساس این تحقیقات میکروپلاستیک خسارات جبران‌ناپذیری را به محیط زیست دریاها و اقیانوس‌ها وارد کرده است و اقدام فوری برای جلوگیری از ورود مقادیر بیش‌تر میکروپلاستیک به آب‌های کره زمین، یک ضرورت جهانی محسوب می‌شود.

• مفاهيم: بازيافت چيست؟