پیشکسوتان فوتبالفارسی افشین قطبی را به سان کودکی ساده نگاه می‌کنند که هنوز سرد و گرم دربی پایتخت را نچشیده، غافل از اینکه او یک مربی کاملاً حرفه‌ای باران‌دیده است. شاید کمتر هموطن ایرانی او باور کند که در شب پیروزی تاریخی ایران بر آمریکا در جام جهانی 98 که به بازی قرن معروف شد، قطبی 34 ساله به عنوان سرپرست، روی نیمکت رقیب ایران نشسته بود.
او درباره آن شب می‌گوید: بازی ایران و آمریکا در جام جهانی 1998 بسیار عجیب بود. از تیم‌های ایرانی چیزی نمی‌دانستم. بازی با کشوری که بسیار آن را دوست دارم سخت بود، اما باید حرفه‌ای اندیشید و حرفه‌ای رفتار کرد. از پیروزی ایران خوشحال شدم، این تیم 6 بازیکن بسیار خوب داشت و از دروازه‌بان با کاریزمایی به نام عابدزاده استفاده می‌کرد.
نخستین دربی بزرگ زندگی حرفه‌ای افشین مقابل تیم‌ملی کشورش بود و او البته پس از پیوستن به کادرفنی تیم‌ملی کره‌جنوبی مجبور شد در فاصله کمتر از 7 سال، 9 بار دیگر به عنوان آنالیزور، مربی یا دستیار تیم‌های ملی بزرگسالان و امید کره‌جنوبی، مقابل تیم‌هایی از سرزمین مادری‌اش قرار بگیرد. از این نظر قطبی یکی از نادرترین مربیان بین‌المللی محسوب می‌شود.
کسی نمی‌داند در 10 رویارویی قطبی با تیم‌های ملی ایران در دل او چه می‌گذشت اما به نظر می‌رسد همین تقابل غریب باعث وسوسه بیشتر و بیشتر پسر ایرانی برای پایان دادن به غربت 30ساله و بازگشت به وطن شده باشد.
تجربه 10دربی ملیتی مقابل ایران، به قطبی آموخته که چگونه بین دوقطب عقل و احساس در وجودش تعادل برقرار کند و این همان مزیتی است که در حرکت خروشان اما معقول پرسپولیس قطبی نیز قابل مشاهده است.
10 دربی قطبی با ایران از تیرماه 67 (ژوئن 89) و در ورزشگاه ژرلان لیون آغاز شد و با شکست دراماتیک ایران از کره در جام ملت‌های 2000 لبنان وارد مرحله تازه‌ای شد. شکست از برانکو در بوسان 2002 و تکرار این شکست در جام ملت‌های آسیای 2004 چین در این میان در تقابل با پیروزی تابستان گذشته او به همراه تیم‌ملی کره در جام ملت‌های 2007 قرار می‌گیرند.
پیش از این مسابقه، که شکست تلخ تیم قلعه‌نویی در ضربات پنالتی را به همراه داشت، پیم وربیک، سرمربی هلندی کره‌ای‌ها، که به شدت تحت تأثیر افکار این ایرانی باهوش بود چنین برای فوتبال ما کری خواند: «ما با خیالی کاملاً آسوده به مصاف ایران می‌رویم چون یک برگ برنده به نام افشین قطبی داریم. او تمام زیروبم‌های تیم‌ملی ایران را می‌شناسد.»
قطبی از زمان بازی‌های آسیایی 2002 بوسان برای اولین بار توسط رسانه‌های ورزشی به جامعه ایران معرفی شد و حتی پیش از جام جهانی 2006 در حالی که حضورش در آلمان به عنوان دستیار دیک ادووکات بزرگ روی نیمکت ببرهای سرخ کره مسجل بود، شخصاً برای خدمت به وطنش پا پیش گذاشت اما: «رزومه خود را آن زمان برای برانکو فرستادم ولی او با من تماس نگرفت و حتی مدعی شد که من را نمی‌شناسد.»
شاید بازگو کردن این خاطره، تصویر برانکو نزد ما ایرانیان را منفی‌تر از قبل سازد گرچه برانکو در بیشتر رویارویی‌هایش مقابل قطبی پیروز بیرون آمده بود.
قطبی و مربیگری قطب آبی فوتبال کره
اما قطبی تجربه دربی‌های باشگاهی را هم دارد. او مربیگری باشگاهی در سطح حرفه‌ای را در سال 2004 از کی‌لیگ کره‌جنوبی و به عنوان دستیار چابوم کئوم، اسطوره بزرگ فوتبال کره و سرمربی وقت سوون سامسونگ بلووینگز آغاز کرد. قطبی در همان فصل با آبی‌های شهر سوون، قهرمان کی‌لیگ شد و برای رسیدن به جام دارت، 2 دربی از 3 دربی معتبر فوتبال کره را تجربه کرد.
سوون شهری است صنعتی در جنوب سئول پایتخت کره و در جوار سئونگنام. 2 رقیب اصلی مردان بلووینگز که قطب آبی فوتبال کره محسوب می‌شوند، سرخپوشان اف سی سئول به عنوان پرطرفدارترین تیم رقیب و زردپوشان سئونگنام ایلهوا به عنوان پرافتخارترین تیم رقیب هستند.
قطبی در مجموع 4 دربی رفت و برگشت آبی‌های سوون با این 2 تیم؛ یک پیروزی، 2 شکست و یک تساوی را تجربه کرد. جالب اینجاست که قطبی مربی ایرانی، قطب آبی فوتبال کره، تنها پیروزی بر قطب سرخ یعنی اف‌سی سئول را تجربه کرد. اتفاقی که در اکتبر 2004 روی داد و حالا پس از 3 سال در اکتبر 2007 قطبی این بار در یک دربی آسیایی دیگر، به عنوان مربی قطب سرخ فوتبال ایران مقابل آبی‌ها قرار می‌گیرد در حالی که این بار هم تیم او در همان فصل نخست ورودش آوازه قهرمانی سر داده است. شاید رنگ‌ها معنای خود را از دست داده باشند ولی دربی همیشه دربی است.
