هزینه‌های انتخاباتی نامزد ها با احتساب کمک‌های مردمی، به میلیون‌ها دلار می‌رسد. به همین دلیل است که بعضی نامزد ها از همین حالا و یک سال قبل از انتخابات بازنده هستند.
چندی پیش مردم میشیگان، ای میلی را از زنی به نام میشل دریافت کردند. این زن به‌دنبال کمک مالی بود اما لحن کلامش نشان می‌داد که از زنان مدرن است که با ادبیاتی صریح و زیبا نامه می‌نویسد.
در ابتدی این نامه الکترونیک آمده بود، دوستان، من کمتر نامه می‌نویسم. اما نوشتن این نامه ضروری بود. او به خوانندگان این نامه گفته بود که کمک آنها به او و همسرش نشانه‌ای از مشارکت مردم در امور سیاسی کشورشان است.
تنها کاری که آنها برای شریک شدن در این روند باید انجام دهند پرداخت کمک مالی کوچکی است به صندوق مبارزات انتخاباتی او و شوهرش. میشل در نامه‌اش نوشته بود که کار سیاسی را به‌طور خانوادگی انجام می‌دهد اما نه به خاطر خانواده بلکه به خاطر کشور و بلکه هم دنیا. این نامه با عبارتی کوتاه و مودبانه و با این عنوان خاتمه یافته‌بود که: متشکرم. میشل.
میشل همسر باراک اوباما نامزد ریاست‌جمهوری دمکرات‌هاست. از آنجا که نظام انتخاباتی آمریکا روی نوع و میزان کمک‌های مالی به گروه‌های انتخاباتی بسیار حساس است، اوباما که نمایندگی مردم ایلی نویز را در سنای آمریکا به عهده دارد، همسرش را برای جمع‌آوری کمک مالی بسیج کرده‌است. هر کس که می‌خواهد مهم‌ترین عنوان انتخابی در آمریکا را به دست بیاورد باید ابتدا آداب درخواست کردن را بیاموزد.
کار جمع‌آوری کمک‌های مالی کمک‌کنندگان کوچک شاید از دغدغه‌های حداقلی نامزدهای انتخابات باشد. این ماجرا یک تجارت بزرگ است. بعضی کمک‌کنندگان انتخابات از مدیران ارشد و صاحبان شرکت‌های بزرگ هستند که جلب کمک آنها کار پیچیده‌ای است و کارمندان و نیروهای ستادهای تبلیغاتی باید برای این کار آموزش ببینند.
راه کاخ سفید قطعا از اتاق‌های مدیران ارشد هالیوود، وال استریت، صنایع دفاعی، شرکت‌های نفتی و راهبرد پردازان شرکت‌های تجاری از هر رنگ و نژادی، می‌گذرد. در این مسیر لابی کردن اولین مهارت کسی است که می‌خواهد به کاخ سفید برود.
در مرحله اولیه تبلیغات انتخاباتی نامزد ها و کمک‌کنندگان آنها به‌طور مداوم درگیر برپا کردن باربیکیوها، گپ‌های کنار آتش و شام‌های مفصلی هستند که مدیران تبلیغاتی این انتخابات در اصطلاح خود به آن تلاش برای شکار گربه‌های چاق می‌گویند. حساب‌های بانکی غول‌های اقتصادی معمولا مواد خام مورد نیاز برای تبدیل کردن سیاستمداران به رئیس‌جمهوری هستند.
باراک اوباما تا کنون بیشترین کمک مالی را در این مبارزه جمع‌آوری کرده است. ستاد تبلیغاتی او برای جلسات سخنرانی و حضورش در میان مردم بلیت‌هایی به قیمت 25 دلار برای هر نفر را به فروش می‌رسانند. البته در این بلیت فروشی دانشجویان و دانش‌آموزان تخفیف دریافت می‌کنند. جمع‌آوری کمک مالی برای تبلیغات انتخاباتی اکنون ابعاد سیاسی گسترده‌ای در آمریکا گرفته است.
هر روزه این پرسش‌ها در رسانه‌ها و میان نامزد ها مطرح می‌شود که کدام نامزد بیشترین کمک مالی را جمع‌آوری کرده؟ چه کسی از چه کسی جلوتر است؟ راهبردهای جمع‌آوری کمک مالی برای نامزد ها چیست؟ شرایط به گونه‌ای است که گویی آمریکایی‌ها قرار است مدیر یک سازمان غیرانتفاعی را برگزینند نه یک رئیس‌جمهوری را.
نامزدهای انتخاباتی علاوه بر متقاعد کردن مدیران تجاری و اقتصادی برای گشودن کیف پولشان، باید حساب تعداد پرواز جت‌های مسافرتی‌اشان را هم داشته باشند. جت‌های خصوصی در آمریکا همان‌قدر نشانه طبقه ثروتمند جامعه است که ماشین‌های مسابقه‌ای برای مدیران تجاری آلمان.
بسیاری از نامزدهای ریاست‌جمهوری در آمریکا مانند توریست‌هایی که برای گردش در خیابان تاکسی کرایه می‌کنند، در آسمان با جت‌هایشان از این طرف به آن طرف می‌روند. هیچ کدام از نامزدهای این انتخابات به اندازه جان ادواردز سناتور سابق کارولینای شمالی که اکنون نامزد ی حزب دمکرات برای انتخابات است، پرواز نداشته‌است. فرد بارون وکیل که از دوستان ادواردز است جت خصوصی هاکر 800 خود را برای این سفرها در اختیار او گذاشته است.
رودولف جولیانی شهردار سابق نیویورک که به‌دلیل داشتن این مسئولیت هنگام وقوع حملات 11 سپتامبر برای مردم آمریکا به یک قهرمان تبدیل شد، اکنون نامزد ی پیشروی جمهوریخواهان است. او برای سفرهایش از جت مسافرتی شرکت الیوت متعلق به پال سینگر از صاحبان صندوق‌های مشترک سرمایه‌گذاری در آمریکا استفاده می‌کند.
میت رامنی که اکنون در میان نامزدهای جمهوریخواهان در ردیف چهارم قرار دارد، برای سفرهای تبلیغاتی‌اش از سایت معروف حراج اینترنتی‌ای بی‌و اوراکل کمک گرفته است و از جت‌های مسافرتی آنها استفاده می‌کند.
نامزدهای این انتخابات فعالیت‌های خود را جهانی هم می‌کنند. جولیانی اخیرا برای جمع‌آوری کمک مالی در یک مهمانی شام در هتل ماندارین لندن شرکت کرد تا در این مهمانی مدیران مالی و تجاری آمریکایی که در انگلیس کار می‌کنند را به پرداخت کمک مالی تشویق کند. هیلاری کلینتون و باراک اوباما نامزدهای حزب دمکرات هم در همین ماه قصد سفر به لندن را دارند.
اوباما اولین نامزد ی ریاست‌جمهوری بود که از مدیران تجاری و اجرایی آمریکایی در پکن کمک مالی جمع کرد. البته این جلسه جمع‌آوری کمک از طریق ویدئو کنفرانس صورت گرفت. کل کمک مالی به نامزد ها از خارج از کشور تا پایان ماه ژوئن به 551 هزار دلار رسید.
در آخرین مبارزه انتخاباتی آمریکا در سال 2003 این رقم تنها 31 هزار دلار بود. نیمی از این کمک‌های مالی به نامزدهای انتخاباتی آمریکا از انگلیس می‌آید. فرانسه، چین، ژاپن و سوئیس در ردیف‌های بعدی هستند. جولیانی معتقد است که از هر فرصتی برای جمع‌آوری کمک باید استفاده کرد. بلیت حضور در مهمانی شام او در لندن تا 1000 دلار به فروش می‌رسید. همچنین هر کس که می‌خواست با این نامزد انتخاباتی عکس یادگاری بگیرد باید 2300 دلار می‌پرداخت.
همان‌طور که رقم کمک‌های مالی به نامزد ها در این انتخابات بالاست میزان هزینه‌های انتخاباتی نامزد ها هم بسیار زیاد است. اوباما، کلینتون و جولیانی تنها نامزدهایی هستند که در صندوق کمک‌های مالی انتخاباتی خود پولهای میلیونی 2رقمی دارند. از 7 نامزد انتخاباتی جمهوریخواهان، 4 نفر از نظر مالی در وضعیت قرمز هستند.
میت رامنی مجبور شده تا برای ادامه مبارزه انتخاباتی به سراغ پس‌انداز شخصی خودش برود. اما نگاهی به تاریخچه انتخابات نشان می‌دهد که همیشه هم نامزدهای سرمایه‌دار هم موفق نبوده‌اند. در رقابت سال 2004 هوارد دین دمکرات در رقابت درون حزبی از نظر مالی در شرایطی بهتر از جان کری قرار داشت اما سرانجام جان کری عنوان نامزد حزب دمکرات را به دست آورد.
دین بیشتر از آنکه یک سیاستمدار انتخاباتی باشد یک مدیر خوب برای جمع‌آوری کمک مالی بود. بیل کلینتون در انتخابات سال 1992 از نظر مالی شرایطی بدتر از جورج بوش داشت اما برنده انتخابات شد. با وجود تأکید قانون بر مستند کردن فعالیت‌های انتخاباتی، معمولا هویت کمک‌کنندگان بزرگ مالی به نامزدهای انتخاباتی و احزاب پنهان می‌ماند.
منتقدان می‌گویند کشور ثروتمندی مانند آمریکا هنوز نتوانسته نظام مالی روشن و پاکیزه‌ای برای رقابت‌های انتخاباتی تدوین کند که عاری از هر گونه فساد و بی‌نظمی باشد. رقابت انتخاباتی جورج بوش در سال 2004 در برابر جان کری از حزب دمکرات بیش از 881 میلیون دلار هزینه داشت.
این رقم 008/0 درصد از تولید ملی آمریکا یا 04/0 درصد بودجه کلی دولت در این کشور است. با این حساب رقابت‌های انتخاباتی در آمریکا هر 3سال یک بار برای هر شهروند آمریکایی 3 دلار هزینه دارد.
Spiegel.de/International
