به‌خصوص اگر برخورد مناسبی با آن نداشته باشیم. در این‌جا چند راه‌حل کوچک و مفید برای کنارآمدن با گذشته ارایه می‌کنیم.
- خاطرات مشکلات نیستند
خاطره یک‌جور فکر است و فکر هم به خودی خود قدرتی ندارد، مگر آن‌که خودت به آن قدرت یا معنی ببخشی! آدم به خاطرات زیادی فکر می‌کند که خیلی‌وقت پیش اتفاق افتاده‌اند و خیلی‌هایشان هم مشکل‌ساز نیستند؛ اما مواظب باش چون بعضی خاطره‌ها و فکرها بدجوری چسبناکند!
آن‌ها به احساساتت سیخونک می‌زنند و موجب می‌شوند بارها و بارها و بارها به آن‌ها فکر کنی. اگر می‌خواهی از دست گذشته‌ی دردناکت خلاص شوی، دست از فکرکردن به خاطرات چسبناک بردار و بدان که با تکرار و مرورشان فقط آزادی‌ات را به تأخیر می‌اندازی.
- توپ را بردار و شوت کن
وقتی توپی را که در زمین تو افتاده ببینی، تازه می‌توانی آن را برداری و ضربه‌ای محکم نثارش کنی؛ این‌طوری آن‌قدر دور می‌شود که برای همیشه از دستش خلاص شوی.
یادت باشد که مسئولیت شادی و خوشبختی‌ات در زندگی برعهده‌ی خود توست، نه هیچ‌کس دیگر. پذیرش مسئولیت یعنی شناخت و آگاهی از این‌که چه‌طور دیدگاه درونی‌ات به رنج‌ها و عذابت غذا و خوراک می‌دهند و دردهایت را زنده نگه می‌دارند.
چه فکری غمگینت می‌کند؟ کدام خاطره به دل و جانت چسبیده است؟ تو چه‌طور با مرور خاطرات منفی موجب رنج خودت می‌شوی؟ گیرکردن در گذشته معنی‌اش این است که یکی از درهای قلبت بسته است. مسئولیت کامل گذشته‌ات را بپذیر و درهای قلبت را باز کن.
- نگاهت را عوض کن
تو نمی‌توانی گذشته‌ات را تغییر دهی، اما می‌توانی شکل نگاهت را به آن عوض کنی. اگر این‌کار را نکنی، قلبت به‌جای تجربه‌ها و رابطه‌های تازه، احساسات دردناک را حمل خواهد کرد.
تلاش تو در این زمینه باید پذیرفتن گذشته و بخشیدن کسانی باشد که در حقت بدی کرده‌اند. خودت را سانسور نکن و بگذار هر‌حسی که دوست داری درباره‌ي گذشته و آدم‌ها داشته باشی، اما بعد آن حس‌ها را برای همیشه کنار بگذار و فراموش کن.
این‌کارها ممکن است زمان ببرد و مدتش از فردی به فرد دیگر متفاوت خواهد بود. بنابراین قدم به قدم پیش برو و به خودت فرصت کافی بده.
- وسایلی که قرنطینه می‌شوند
یک کارتن خالی بردار و هر‌چیز را که یادآور خاطرات تلخ گذشته است در آن بینداز و لااقل برای مدتی از جلوی چشمت دور کن. بعد از گذشت مدتی می‌توانی در کارتن را باز کنی و درباره‌ي سرنوشت چیزهایی که در آن هست، تصمیم بگیری. آیا باید برای همیشه بروند یا می‌توانند دوباره وارد زندگی‌ات شوند و دیگر رنج و ضرری برایت ندارند؟
نظر شما